Guinguette Marais Poitevin

W każdym dobrym związku liczą się szczegóły. Ta lista jest jak każdy dobry związek. Szczegóły w nagłówku mają znaczenie. Ta lista nie została stworzona, aby być listą „Najbardziej romantycznych” filmów. Nie jesteśmy ekspertami od miłości. Nie możemy zajrzeć w wasze serca i wiedzieć, które filmy sprawiają, że krew płynie szybciej, a fale mózgowe wystrzeliwują we wszystkich właściwych kierunkach. Byłaby to bardzo fajna sztuczka.

Od dawna jesteśmy całkiem dobrzy w rozpoznawaniu, które filmy są dobre, a następnie organizowaniu ich w formie łatwo przyswajalnej listy. To jest coś, co kochamy. W naszych sercach. Tak właśnie zrobiliśmy w przypadku listy Najlepszych Filmów Romantycznych w historii. Jest to lista 50 najlepszych filmów, w których pojawia się romans. Przede wszystkim są to dobre filmy. Mają w sobie także trochę romantyzmu. Jest to rodzaj listy, na której bycie wielkim kosmicznym westernem, w którym pojawia się wyzywający łotrzyk, gotowy do pchnięcia miednicą w galaktykę, działa najlepiej, jeśli w pobliżu jest księżniczka, która może postawić go na jego miejscu.

Wiecie co? To chyba dobre miejsce, by zacząć…

The Empire Strikes Back

Najmocniejsza część oryginalnej trylogii Gwiezdnych Wojen, The Empire Strikes Back, oferuje wielkie bitwy kosmiczne, obgryzające paznokcie starcia na miecze świetlne i więcej dziwnych światów do odkrycia w galaktyce daleko, daleko stąd. W samym sercu filmu znajduje się jednak romans pomiędzy księżniczką Leią i Hanem Solo. Sprzeczają się, flirtują i rzucają jednozdaniowymi uwagami („Równie dobrze mógłbym pocałować Wookiego”, „Mogę to zorganizować!”), aż do momentu, gdy zostają pozostawieni sami sobie i ścigani przez Imperium, zmuszeni do przyznania się do własnych uczuć. Chemia między Carrie Fisher i Harrisonem Fordem aż trzeszczy w ekranie i wnosi lekkość – i wrażliwość – której w przeciwnym razie zabrakłoby w tym mrocznym zwrocie serii. Zarówno w rozmowach, jak i w akcji, tych dwoje to radość z oglądania. To znaczy, aż do momentu, gdy Han zostaje zamrożony w karbonicie, ale czymże jest pączkujący związek bez łagodnych tortur? Przynajmniej daje to naszym bohaterom

szansę na wyznanie ich miłości w idealnej równowadze łamania serca i badass, kiedy Han, stojąc na krawędzi niepewnego losu, odpowiada na „Kocham cię” Leii uroczystym „Wiem.” (Megan Sergison)

The Big Sick

The Big Sick jest oparty na prawdziwej historii, ale gra jak starannie wykonana komedia pomyłek. A może to jedno i drugie. Nawet jeśli wiesz, jak to się skończy (film został napisany przez obecnie żonatych Kumaila Nanjiani i Emily V. Gordon), jest to nerwowa opowieść o romansie, który jest mniej „will-they-won’t-they”, a bardziej „will-she-wake-up-from-her-coma”. To jest chwytające za serce, to jest potwierdzające życie, i Boże, to jest zabawne, z Ray Romano i Holly Hunter zabijania go jako rodziców Emily, którzy Kumail nieumyślnie winds up romansuje więcej niż jego przyszła żona. The Big Sick to dobry film, w którym nie wszystko zawsze jest dobre, a oglądanie go sprawia prawdziwą radość. (Liz Baessler)

An Affair to Remember

Miłość często przychodzi w najgorszym momencie, kiedy najmniej się jej spodziewasz, i tak jest z pewnością w romantycznym eposie An Affair to Remember, w którym główną rolę grają niezrównani Cary Grant i Deborah Kerr. Po burzliwym romansie na statku, dwoje zakochanych obiecuje sobie spotkanie na szczycie Empire State Building. Tragedia uderza, a publiczność wierzy, że nie ma nadziei dla dwóch, ale w jednym z najbardziej emocjonalnych scen w historii, oni razem w końcu. To, co czyni ten film tak romantycznym, to niezachwiana nadzieja na szczęśliwe zakończenie, które cementuje w widzu. Tak wiele romansów, których doświadczamy w prawdziwym życiu, kończy się tragedią i nie dostaje takiego odkupienia, jak ten romans i to sprawia, że jest tak satysfakcjonujący. Jeśli nie wierzysz nam, panie z Sleepless in Seattle rave o tym romansie w filmie romansu. To jest tak dobre. Nasza rada: nie oglądajcie tego z makijażem. (Emily Kubincanek)

Mucha

Bajka stara jak świat: chłopak poznaje dziewczynę na przyjęciu koktajlowym dla kujonów, chłopak pozwala dziewczynie dokumentować jego eksperymenty z teleportacją, chłopak przypadkowo zostaje spleciony z muchą i błaga dziewczynę

aby odstrzeliła mu groteskową owadzią głowę strzelbą. David Cronenberg ma wiele darów, a jednym z nich jest tworzenie przekonujących par, którym widzowie mogą kibicować, zanim paznokcie zaczną się łuszczyć, a skóra zacznie się rozciągać. Jedyną rzeczą gorszą od rozpadu i utraty kontroli nad sobą jest tragedia patrzenia, jak to się dzieje z kimś, kogo się kocha. Seth Brundle (Jeff Goldblum) popada w szaleństwo FX, a Veronica (Geena Davis) i tak go kocha. Do samego końca, kiedy ledwo może się zmusić do zastrzelenia tej lepkiej kupy mięsa przyklejonej do drzwi telepodu. Porzucenie go nigdy nie wchodziło w grę. Choć wiele mówi się o tym, że The Fly zbiegło się w czasie z kryzysem AIDS, Cronenberg zawsze stał na stanowisku, że film jest metaforą starzenia się, nieuchronności tego, że każda historia miłosna musi zakończyć się tragicznie. Albo, jak to ujął Cronenberg: „to nigdy nie był tylko gloop, to zawsze był konceptualny gloop”. You had me at conceptual gloop. (Meg Shields)

A Knight’s Tale

Heath Ledger potrafił zagrać romantyka jak nikt inny; nawet gdy jego romantyczni bohaterowie byli złymi chłopakami, jak często William w A Knight’s Tale, nigdy nie był odstręczający, zawsze ujmujący i wielowarstwowy w swoim portrecie zakochanej, poetyckiej duszy. Ostatnia scena tej niedocenionej komedii romantycznej z epoki wystarczy, by każdy chciał się porwać do tańca. Po przejściu odkupienia bohatera i wygraniu kulminacyjnego pojedynku przeciwko poważnemu złoczyńcy, hrabiemu Adhemarowi (Rufus Sewell), William spotyka się ze swoją kapryśną kochanką Jocelyn (Shannyn Sossamon, być może najlepiej ubrana średniowieczna miłość) na środku stadionu na namiętny pocałunek. Kamera robi kompletny okrągły pan na parę jak on pokazuje jej w bezinteresownej czułości, jego kompleks niższości i męskości problemów za nim (rozwój osobisty jest sexy!), podczas gdy AC/DC „You Shook Me All Night Long” gra je. Jeśli to wam nie wystarczy, zobaczcie też: grupową scenę pisania listów miłosnych, sekwencję taneczną „Złote lata”. (Valerie Ettenhofer)

Moulin Rouge!

Teza Moulin Rouge!, powtarzana w piosence i mowie przez cały film, jest prosta: „Najwspanialszą rzeczą, jakiej kiedykolwiek się nauczysz, jest po prostu kochać i być kochanym w zamian”. Ale Moulin Rouge!

sam w sobie nie jest niczym prostym. Jest campy i melodramatyczny, czuły i chwytający za serce, i boleśnie romantyczny. Reżyser Baz Luhrmann, w klasycznej modzie Luhrmanna, opowiada klasyczną historię zakazanej miłości poprzez zmysłową orgię, wypełniając każdą klatkę filmu oszałamiającą ilością wizualnych i słuchowych bodźców. Kiedy Christian (Ewan McGregor) i Satine (Nicole Kidman) wyznają sobie miłość, nie tylko mówią sobie nawzajem, co czują. Wyśpiewują to w 10 utworach na szczycie gigantycznego buduaru w kształcie słonia. Tajemniczy kochankowie odpalają fajerwerki swoimi pocałunkami i wymawiają swoje uczucia, kręcąc się wokół wieży Eiffla. I jak każda wielka historia miłosna, Moulin Rouge! kończy się tragicznie. Wychodzisz z tego filmu w stuporze, jakbyś właśnie obudził się z bujnego i niedorzecznego snu. (Sophia Stewart)

The Notebook

Gdyby istniał zestaw nagród dla tych filmów – lista w liście, jeśli wolisz – The Notebook byłby głównym pretendentem do Najbardziej Manipulacyjnego. Prawdopodobnie wygra. I chociaż wszyscy wiemy, co robi od momentu rozpoczęcia filmu Nicholas Sparksiest Nicholas Spark, to nadal w pewnym sensie wygrywa cię. Jego obsada jest, wśród tak wielu innych rzeczy, urocza. Dalej Nicholasie Sparks, tylko ten jeden raz (bo Gosling i McAdams), manipuluj dalej… (Neil Miller)

The Apartment

Romans jest nie-binarny. To nie jest coś, w czym jesteś albo w środku albo na zewnątrz. Miłość jest o wiele bardziej złożona niż większość historii, które starają się ją zgłębić. Dlatego właśnie „Apartament” jest tak samo świeży dziś, jak prawie 60 lat temu. Związek pomiędzy C.C. Baxterem (Jack Lemmon) i Fran Kubelik (Shirley Maclaine) jest daleki od powszechnego, zwłaszcza w latach 60-tych, i choć kibicujemy, by się zeszli – jak w każdej komedii romantycznej – to jednak przeczą oni naszym oczekiwaniom, nie dając nam hollywoodzkiego zakończenia. Jest to związek, który wykracza poza zwykłe fizyczne czy emocjonalne przyciąganie i oświetla sedno tego, czym jest miłość: najbliższą przyjaźnią między dwojgiem ludzi. (Jacob Trussell)

Cztery wesela i pogrzeb

Cztery wesela i pogrzeb to wielki, ciepły uścisk filmu. Podążając za rozszerzonym kręgiem przyjaciół w sezonie ślubnym, film skupia się na Charlesie (Hugh Grant, który nigdy nie wyglądał słodko, witamy na moim Ted Talk…). Charles znajduje się na dobrze znanym terytorium rom-comów: zawsze jest na weselach i nigdy tak naprawdę sam nie wychodzi za mąż. Zawsze jest za późno, zbyt niezdecydowany i zbyt ciasny język. Ale, w dużej mierze dzięki fantastycznemu scenariuszowi Richarda Curtisa, „Cztery wesela” osiągają coś znacznie bardziej miękkiego i satysfakcjonującego, niż sugerowałoby to założenie: że szczęście tkwi w słuchaniu własnego serca i pozostawaniu wiernym temu, czego się pragnie, czy to małżeństwa… czy czegoś innego. Od nieoczekiwanych łzawych ciosów po komediowe złoto sytuacyjne, „Cztery wesela” prowadzą emocjonalną rękawicę, pozostając przy tym zachwycające, przebiegłe i bez końca ujmujące. Czy mogę poślubić ten film? (Meg Shields)

Okres czasu

Moją natychmiastową odpowiedzią dla każdego, kto szuka świetnego rom-comu lub miłego filmu na randkę jest zawsze O czasie. Jest zabawny, serdeczny i autentycznie emocjonalny w niektórych momentach, a wszystko to dzięki dwóm uroczym występom Domhnalla Gleesona i Rachel McAdams. Jak w większości filmów romantycznych, są tu momenty, które wyraźnie mają na celu złapanie za serce w znany sposób, ale przepiękna muzyka przewodnia naprawdę podkreśla te momenty, a ja za każdym razem jestem ich fanką. Film, w szczególności, jest dobrze zaokrąglony w jego eksploracji życia i rodziny, oprócz historii miłości Tima i Mary. W pewnym sensie ich związek schodzi na dalszy plan w drugiej połowie filmu, ale w przypadku tej historii nie jest to wcale złe. Pokazanie ich rozwoju jako partnerów w trakcie małżeństwa, radzenia sobie z praktycznymi aspektami codziennego życia, niemalże wzmacnia ich romans, ponieważ ukazuje wszystko po meet-cute, coś, co nie zawsze można zobaczyć w filmach romantycznych. (Natalie Mokry)