Guinguette Marais Poitevin

Aleja Tornad to termin, który jest zwykle używany do opisania szerokiego pasma obszarów podatnych na tornada pomiędzy Górami Skalistymi a Appalachami, które często doświadczają tornad. Nie jest to oficjalny termin meteorologiczny; był to przede wszystkim zwrot spopularyzowany przez media.

Gdzie znajduje się Aleja Tornad?

Granice Alei Tornad nie są jasno określone. Różnią się one w zależności od przyjętych kryteriów – częstotliwości, intensywności lub liczby zdarzeń na jednostkę powierzchni. Ogólnie rzecz biorąc, mapa Alei Tornad zaczyna się w centralnym Teksasie i biegnie na północ przez Oklahomę, centralne Kansas i Nebraskę oraz wschodnią Dakotę Południową, czasami biegnąc na wschód przez Iowa, Missouri, Illinois i Indianę do zachodniego Ohio.

Pomimo że „Czarnoksiężnik z Krainy Oz” wciąż przywołuje obraz Kansas jako obszaru podatnego na tornada, stan ten nie jest najbardziej dotknięty tornadami. Według danych Narodowego Centrum Danych Klimatycznych, Teksas zgłasza największą liczbę tornad ze wszystkich stanów, chociaż jego bardzo duża masa lądowa odpowiada za ten status. Kansas i Oklahoma zajmują odpowiednio drugie i trzecie miejsce, jeśli chodzi o liczbę zgłaszanych tornad, ale te stany zgłaszają więcej tornad w przeliczeniu na powierzchnię ziemi niż Teksas.

Konwergencja warunków

Aleja Tornad posiada wszystkie warunki pogodowe potrzebne do tego, aby tornado nabrało kształtu. Tornada tworzą się, gdy trzy różne rodzaje powietrza zbiegają się w określony sposób: warstwa ciepłego i wilgotnego powietrza przy ziemi wraz z silnymi wiatrami południowymi; zimniejsze powietrze wraz z silnymi wiatrami zachodnimi lub południowo-zachodnimi w górnych warstwach atmosfery; oraz trzecia warstwa bardzo ciepłego suchego powietrza, która unosi się pomiędzy ciepłym i wilgotnym powietrzem na niskich poziomach a chłodnym suchym powietrzem powyżej.

Chociaż nie jest to tak znane jak Aleja Tornad, nazwa Aleja Dixie odnosi się do innej części kraju, w której mogą wystąpić tornada – generalnie do doliny Tennessee i dolnej części doliny Mississippi.

Na Florydzie prawie codziennie występują burze z dużą liczbą tornad, co czyni ją stanem z największą liczbą tornad na milę kwadratową. Jednak stosunkowo niewielki odsetek tornad na Florydzie jest uznawany za tornada o dużej intensywności.

Globalnie, szerokości geograficzne pomiędzy 30 a 50 stopniem na północ lub południe zapewniają najbardziej sprzyjające środowisko dla tornad. Stany Zjednoczone odnotowują około 1000 tornad rocznie, co jest największą liczbą tego typu zjawisk na świecie, a Kanada zajmuje drugie miejsce z liczbą 100 tornad rocznie.

Pochodzenie terminu

Pierwsze użycie terminu „Aleja Tornad” można prześledzić do roku 1952. Był to tytuł projektu badawczego prowadzonego przez meteorologów Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, majora Ernesta J. Fawbusha i kapitana Roberta C. Millera. Stworzyli oni ten termin w ramach badań nad ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi na obszarze od Lubbock w Teksasie do Kolorado i Nebraski. Fawbushowi i Millerowi nie były obce badania nad tornadami, ponieważ przypisuje się im stworzenie pierwszej udanej prognozy tornada w 1948 roku i uruchomienie pierwszego oficjalnego ostrzeżenia przed tornadami w czasach współczesnych.

Formuła ta przyjęła się w mediach i zyskała na popularności. „Aleja tornad” to nagłówek artykułu w „New York Timesie” opublikowanego 26 maja 1957 r., dokumentującego niektóre z ostatnich aktywności tornad w kraju. Artykuł zaczynał się: „Według amerykańskiego Biura Meteorologicznego, tornada występowały w każdej godzinie dnia, w każdym miesiącu roku i w każdym stanie. Najczęściej jednak występują w maju i czerwcu, między godziną 16 a 19, w tym, co zostało nazwane „Aleją Tornad” – Teksas, Oklahoma, Arkansas, Missouri i Iowa.”

Ten najbardziej śmiercionośny rodzaj tornad