Guinguette Marais Poitevin

Ludzie często pytają: „Ile czasu zajmie mi osiągnięcie biegłości w języku X?”. Na to pytanie nie da się odpowiedzieć, ponieważ wiele zależy od zdolności danej osoby do nauki języka, motywacji, środowiska, w którym się uczy, intensywności nauczania i wcześniejszego doświadczenia w nauce języków obcych. Zależy to również od stopnia, w jakim język docelowy jest podobny lub różny od pierwszego języka uczącego się lub języków, których uczył się w przeszłości. Wreszcie, co nie mniej ważne, zależy to od poziomu biegłości, jaki dana osoba chce osiągnąć.

Nie ma czegoś takiego jak uniwersalna biegłość w danym języku. Biegłość jest zwykle mierzona w kategoriach czterech umiejętności:

Dwa powszechnie stosowane zestawy wytycznych są używane do określenia etapów biegłości (co ktoś faktycznie może zrobić w języku), w przeciwieństwie do osiągnięć (co ktoś się nauczył). Obie wytyczne reprezentują hierarchię globalnych charakterystyk zintegrowanych osiągnięć w mówieniu, czytaniu, słuchaniu i pisaniu. Każdy opis jest reprezentatywną próbką określonego zakresu umiejętności, a każdy poziom obejmuje wszystkie poprzednie poziomy, przechodząc od prostego do złożonego. Ważne jest, aby zrozumieć, że te wytyczne nie mają na celu mierzenia tego, co dana osoba osiągnęła dzięki konkretnym lekcjom w klasie, ale raczej pozwalają ocenić, co dana osoba może, a czego nie może zrobić w języku, niezależnie od tego, gdzie, kiedy i jak język został przyswojony. Oba zestawy wytycznych odzwierciedlają różnice w ilości czasu potrzebnego początkującemu uczącemu się języka angielskiego na osiągnięcie określonego poziomu biegłości w tym języku.

Dwa zestawy wytycznych dla mówienia są podane obok siebie poniżej.

Instytut Służby Zagranicznej (FSI) Departamentu ds. Instytut Służby Zagranicznej (FSI) Departamentu Stanu opracował przybliżone oczekiwania dotyczące nauki szeregu języków w oparciu o czas, jaki zwykle jest potrzebny do osiągnięcia poziomu znajomości języka 3: Ogólna biegłość zawodowa w mówieniu (S3) i Ogólna biegłość zawodowa w czytaniu (R3) dla uczących się języka angielskiego. Ważne jest, aby zauważyć, że kategoryzacja ta ogranicza się do języków nauczanych w Instytucie Służby Zagranicznej. Równie ważne jest zrozumienie, że kategoryzacja ta jest wynikiem podłużnych doświadczeń instytucjonalnych opartych na prowadzeniu dokumentacji. Dane dotyczące języków, które są często nauczane dla dużych grup studentów są prawdopodobnie bardziej wiarygodne niż dane dotyczące języków, które są rzadziej nauczane dla małych grup studentów. Przeprowadzenie kontrolowanego badania względnej trudności językowej jest bardzo trudne ze względu na dużą liczbę zmiennych, które mają wpływ na przyswajanie języka. Studenci Instytutu Służby Zagranicznej są zazwyczaj w wieku 30-40 lat, są rodzimymi użytkownikami języka angielskiego z dobrymi predyspozycjami do formalnej nauki języka oraz znają jeden lub więcej języków obcych. Studiują w małych klasach, liczących zazwyczaj nie więcej niż 6 osób. Ich plan zajęć przewiduje 25 godzin zajęć tygodniowo oraz 3-4 godziny dziennie na samodzielną naukę. Nawet w tej stosunkowo jednorodnej grupie istnieje duża różnorodność w zakresie zdolności uczenia się języka, motywacji i uwarunkowań osobistych.

Języki kategorii 1 to te języki zachodnioeuropejskie, które są najbardziej kognatyczne z angielskim i które są do niego typologicznie najbardziej podobne. Na przykład, niderlandzki, afrikaans, hiszpański i włoski należą do kategorii 1. Jednakże, niemiecki zazwyczaj trwa dłużej (30 tygodni, 750 godzin lekcyjnych), ze względu na jego stosunkowo bardziej złożoną gramatykę.

Języki te zazwyczaj mają znaczące różnice językowe i/lub kulturowe w stosunku do angielskiego. Wyniki nauczania dla języków kategorii 2 i kategorii 3 konsekwentnie pokazują, że osoby uczące się języka angielskiego potrzebują więcej czasu na naukę tych języków niż języków kategorii 1. Mimo, że języki te są zgrupowane razem, te oznaczone gwiazdką, takie jak estoński, gruziński, fiński, amharski, mongolski, tamilski, tajski czy wietnamski i prawdopodobnie kilka innych, są znacznie trudniejsze do nauczenia się dla osób posługujących się językiem angielskim niż na przykład czeski, grecki czy suahili, które są w tej samej kategorii.

Języki kategorii 4 są takie same jak te dla kategorii 3 FSI. Języki te są znane z tego, że są wyjątkowo trudne dla osób posługujących się językiem angielskim. We wszystkich pięciu językach podstawowym czynnikiem jest trudność w nauce systemu pisma.

Na podstawie 24 języków nauczanych w Defense language Institute (DLI), poniższa skala przedstawia skalowanie języków na podstawie ich trudności dla osób posługujących się językiem angielskim.

Opi to metoda badawcza, która mierzy poziom znajomości języka poprzez porównanie wykonania określonych zadań językowych z kryteriami dla każdego z poziomów biegłości opisanych w wytycznych ACTFL Revised Proficiency Guidelines lub ILR Guidelines for Speaking. Ponieważ OPI jest oceną funkcjonalnej sprawności mówienia, niezależną od konkretnego programu nauczania, nie ma znaczenia, kiedy, gdzie, w jakich warunkach i jak długo dana osoba uczyła się języka obcego.

Operacja OPI ma formę starannie zorganizowanej rozmowy pomiędzy przeszkolonym i certyfikowanym ankieterem (ACTFL) lub dwoma ankieterami (ILR) a osobą, której sprawność mówienia jest oceniana. Oceniana próbka wypowiedzi jest uzyskiwana od rozmówcy poprzez serię pytań lub zadań, które przebiegają zgodnie z ustalonym protokołem. Próbka mowy jest nagrywana, a następnie niezależnie oceniana przez dwóch certyfikowanych testerów.

Porównaj dane dotyczące czasu trwania nauczania zestawione przez agencje rządowe USA ze średnią liczbą godzin lekcyjnych rocznie w przeciętnym kursie językowym w college’u. Typowy rok w college’u trwa 9 miesięcy, czyli 36 tygodni. Typowy kurs językowy to 3-5 godzin tygodniowo, czyli 108-180 godzin rocznie plus przygotowanie poza zajęciami. Nic dziwnego, że studenci, którzy zaczynają naukę języka obcego od zera na studiach, rzadko osiągają wyższy poziom zaawansowania. Jeśli nie przerobili znacznej ilości zajęć językowych w szkole średniej, muszą uzupełnić swój program studiów o intensywne szkoły letnie i studia za granicą, aby osiągnąć wysoki poziom biegłości. Nieuniknionym wnioskiem jest to, że trzeba rozpocząć naukę języka obcego tak wcześnie jak to możliwe i kontynuować ją przez wiele lat, aby osiągnąć wyższy poziom biegłości.