W wielu alfabetach stosuje się I z kropką i bez kropki, zarówno w wielkich, jak i małych literach.
W nowoczesnym alfabecie tureckim brak lub obecność tytki rozróżnia dwie różne litery reprezentujące dwa różne fonemy: litera „I” / „ı”, z brakiem tytki również na małej literze, reprezentuje samogłoskę zwartą tylną niezaokrągloną , podczas gdy „İ” / „i”, z włączeniem tytytułu nawet na dużej literze, reprezentuje bliską przednią niezaokrągloną samogłoskę . Ta praktyka przeniosła się do kilku innych języków turkijskich, takich jak alfabet azerbejdżański, krymsko-tatarski i tatarski.
W niektórych językach Dene z Terytoriów Północno-Zachodnich w Kanadzie, szczególnie North Slavey, South Slavey, Tłı̨chǫ i Dëne Sųłıné, wszystkie przypadki i są niezaznaczone, aby uniknąć pomyłki z samogłoskami oznaczonymi tonem í lub ì. Inny język Dene z Terytoriów Północno-Zachodnich, Gwich’in, zawsze zawiera znak małej litery i.
W języku irlandzkim jest tylko jedna litera I, ale i jest niezaznaczone w tradycyjnym niespecjalnym piśmie gaelickim, aby uniknąć pomylenia znaku i z buailte overdot występującym nad spółgłoskami. Współczesne teksty zastępują buailte przez h, i używają tych samych czcionek antiqua-descendant, które mają tittle, jak inne języki z alfabetem łacińskim. Jednakże, dwujęzyczne znaki drogowe używają bez kropki i w tekstach irlandzkich pisanych małymi literami, aby lepiej odróżnić i od í. Litera „j” nie jest używana w języku irlandzkim inaczej niż w obcych słowach.
W większości ortografii opartych na łacinie, mała litera i traci kropkę, kiedy znak diakrytyczny, taki jak akcent ostry lub grobowy, jest umieszczony na górze litery. Jednak w niektórych językach kropka jest czasami zachowywana. W językach bałtyckich, mała litera i czasami zachowuje tytkę, gdy jest akcentowana. W wietnamskim w XVII wieku, tytka jest zachowana na szczycie ỉ i ị, ale nie ì i í, jak widać w przełomowym quốc ngữ Dictionarium Annamiticum Lusitanum et Latinum. We współczesnym Wietnamie, w piśmie kursywnym i na niektórych tablicach informacyjnych, w ì, ỉ, ĩ i í można dostrzec tytulaturę. Ten szczegół rzadko występuje w komputerach i w Internecie, z powodu niejasności czcionek specyficznych dla danego języka. W każdym razie, tytuł jest zawsze zachowany w ị.