Włókno szklane, pisane również jako Fiberglass, zwane również włóknem szklanym, włóknista forma szkła, która jest używana głównie jako izolacja i środek wzmacniający w tworzywach sztucznych.
NoiseD
Włókna szklane były niewiele więcej niż nowością do lat 30-tych XX wieku, kiedy doceniono ich właściwości termoizolacyjne i elektryczne oraz opracowano metody produkcji ciągłych włókien szklanych. Nowoczesna produkcja rozpoczyna się od ciekłego szkła, otrzymywanego bezpośrednio z pieca do topienia szkła lub z przetopienia wstępnie uformowanych marmurów szklanych. Przy produkcji włókien ciągłych ciecz jest podawana do tulei – zbiornika, w którym znajdują się setki drobnych dysz, przez które ciecz wypływa drobnymi strumieniami. Zestalające się strumienie są zbierane w jedno pasmo, które jest nawijane na szpulę. Pasma mogą być skręcane lub łączone w przędze, tkane w tkaniny lub cięte na krótkie kawałki, a następnie łączone w maty. Włókna nieciągłe są najczęściej wytwarzane w procesie rotacyjnym, w którym drobne strumienie szkła wyrzucane są na zewnątrz przez otwory w naczyniu przędzalniczym, a następnie łamane i zdmuchiwane w dół przez podmuch powietrza lub pary. Włókna zbierają się na ruchomym przenośniku i są formowane w wełny, maty lub płyty.
Wełna szklana, doskonały izolator akustyczny i termiczny, jest powszechnie stosowana w budynkach, urządzeniach i instalacjach wodno-kanalizacyjnych. Włókna szklane i przędza dodają wytrzymałości i oporności elektrycznej do formowanych produktów z tworzyw sztucznych, takich jak kadłuby łodzi turystycznych, części karoserii samochodowych i obudowy różnych elektronicznych produktów konsumenckich. Tkaniny szklane są stosowane jako izolatory elektryczne oraz jako pasy wzmacniające w oponach samochodowych.