Jeśli zapytałabym cię, jak wygląda serce, prawdopodobnie odpowiedziałabyś, że jest jak pompa. Płuca są często opisywane jako „miech”, nerki jako „filtr”, a mózg jako „komputer”. Mamy tendencję do postrzegania ciała w kategoriach mechanicznych, ponieważ żyjemy w epoce przemysłowej – i ponieważ ciało było opisywane jako „miękka maszyna” od czasu, gdy naukowiec René Descartes ukuł ten termin na początku XVII wieku.
Nie dziwi więc, że większość podręczników anatomii pokazuje części ciała – ten mięsień, to więzadło – tak jakbyśmy byli zmontowani część po części, jak samochód czy iPhone. Ale zamiast pasków rozrządu i płyt głównych, mamy ścięgna i bicepsy. Atlas anatomii jest pomocnym narzędziem do nauki, ale błąd pojawia się, gdy zaczynamy myśleć, że ludzie są rzeczywiście zbudowani w ten sposób. To, co faktycznie dzieje się pod twoją skórą jest tak różne od tego, co widać na zdjęciach.
Dlaczego powięź ma znaczenie
Jednakże twoje ciało jest bardziej podobne do rośliny niż do maszyny. Wyrastamy z maleńkiego nasiona – pojedynczej komórki, czyli zapłodnionej komórki jajowej, wielkości mniej więcej szpilki – a nie sklejonych ze sobą części. Nasionko to zawiera wystarczające instrukcje (przy odpowiednim odżywianiu), by stworzyć bezradne, kwilące dziecko, które zamienia się w energicznego malucha, nieudolnego nastolatka, a w końcu w dojrzałego dorosłego.
Do czasu, kiedy jesteśmy dorośli, składamy się z około 70 trylionów komórek, otoczonych płynną siecią powięziową – rodzajem lepkiej, ale tłustej tkaniny, która trzyma nas mocno razem, ale ciągle i w cudowny sposób dostosowuje się do każdego naszego ruchu.
Tradycyjna biomechaniczna teoria układu mięśniowo-szkieletowego mówi, że mięśnie przyczepiają się do kości za pomocą ścięgien, które krzyżują się w stawach i przyciągają kości do siebie, ograniczone przez inne „części maszyn” zwane więzadłami. Jednak wszystkie te anatomiczne terminy i sugerowane przez nie podziały są fałszywe. Więzadła nie istnieją samodzielnie, lecz łączą się z okostną – naczyniową tkanką łączną, która służy jako opaska wokół kości – oraz z otaczającymi je mięśniami i powięziami. Oznacza to, że nie byłeś montowany w różnych miejscach i sklejany razem – raczej wszystkie twoje części rosły razem w kleju.
Na przykład, mięsień trójgłowy ramienia jest połączony powięzią z sąsiednimi mięśniami na północy, południu, wschodzie i zachodzie, a także z więzadłami znajdującymi się głęboko zarówno w barku, jak i w łokciu. Jeżeli skurczysz mięsień trójgłowy w pozycji deski, wszystkie te inne struktury będą miały wpływ i zostaną dotknięte. Całe twoje ciało angażuje się w tę akcję – nie tylko mięśnie trójgłowe, piersiowe i brzucha.
Wniosek dla jogi? Kiedy robisz pozy, warto zwrócić uwagę gdziekolwiek i wszędzie w swoim ciele – nie tylko na te ewidentnie rozciągnięte i śpiewające kawałki. Uwolnienie w stopie może pomóc twojemu biodru; zmiana pozycji ręki może złagodzić twój kark.
Zobacz też: Powięź: The Flexibility Factor You’re Probably Missing on the Mat
Understanding the Network of Fascia in the Body
Płynna sieć powięziowa, która żyje pomiędzy każdą komórką w twoim ciele składa się z podobnych do lin bungee włókien wykonanych głównie z kolagenu, w tym retikuliny, i elastyny. Włókna te biegną wszędzie – gęstsze w pewnych obszarach, takich jak ścięgna i chrząstki, a luźniejsze w innych, takich jak piersi czy trzustka.
Druga połowa sieci powięziowej to żelowa sieć zmiennych mukopolisacharydów, czyli śluzu. W zasadzie twoje komórki są sklejone smarkami, które są wszędzie i są mniej lub bardziej wodniste (uwodnione) w zależności od tego, gdzie się znajdują w ciele i w jakim są stanie.
Całe krążenie w twoim ciele musi przejść przez te włókniste i śluzowate pajęczyny. Ogólnie rzecz biorąc, im gęstsze włókna i bardziej sucha śluzówka, tym mniej sieć powięziowa pozwala cząsteczkom przepływać przez nią: odżywianiu w jednym kierunku i odpadom w drugim. Joga pomaga zarówno rozciągnąć i rozluźnić włókna, jak i nawilżyć żel, czyniąc go bardziej przepuszczalnym.
Nowe badania pokazują, że ta sieć białek biegnie w dół przez błony każdej komórki i łączy oba aspekty sieci łącznotkankowej poprzez cytoszkielet do jądra komórkowego. Oznacza to, że kiedy wykonujesz ćwiczenia jogi, w rzeczywistości rozciągasz DNA swoich komórek i zmieniasz sposób jego ekspresji. Tak więc mechaniczne środowisko wokół twoich komórek może zmienić sposób, w jaki funkcjonują twoje geny.
Wiemy od jakiegoś czasu, że środowisko chemiczne (hormony, dieta, katecholaminy stresu i inne) może to robić, ale te nowe połączenia wyjaśniają niektóre z głębszych zmian, które widzimy, kiedy ludzie zaczynają regularnie ćwiczyć.
Więcej o tym mechanicznym środowisku: Komórki nigdy nie są bardziej niż cztery głębokości od twoich naczyń włosowatych, które wydalają żywność, tlen, cząsteczki posłańców (neuropeptydy jak endorfiny) i więcej. Napięcie w ciele – na przykład pochylenie ramion do przodu – pobudza fibroblasty (najczęstsze komórki tkanki łącznej) do wytwarzania większej ilości włókien, które układają się wzdłuż linii naprężenia. Te spęczniałe włókna powięziowe utworzą barierę, która spowolni lub zatrzyma żywność pochodzącą z kapilar przed dotarciem do komórek. Dostaniesz wystarczająco dużo, aby przetrwać, ale funkcja będzie spowolniona. Oprócz grubszej bariery z włókien powięziowo-tkankowych, śluz, który uzupełnia Twoją płynną sieć powięziową również stanie się grubszy i bardziej jędrny, co przyczynia się do zatrzymania przepływu do Twoich komórek.
A ponieważ wymiana dóbr z naczyń włosowatych do komórek jest dwukierunkowa, a komórki dostarczają cząsteczki posłańców oraz CO2 i inne produkty odpadowe z powrotem do krwiobiegu, utwardzona sieć powięziowa może uwięzić nieprzetworzone produkty komórkowe (toksyny lub metabolity), jak wiry strumienia uwięzione liście.
Poprawka: głębokie wzmacnianie i rozciąganie ściska sieć powięziową w sposób, w jaki ściska się gąbkę. Te metabolity, które zostały uwięzione w śluzowatych kawałkach, spieszą w gromadach do naczyń włosowatych i krwiobiegu. Wielu z nas może czuć się nie w porządku po uwolnieniu głęboko utrzymywanego napięcia – to wątroba zajmuje się metabolitami, które wycisnęłaś z tkanek. Spróbuj kąpieli z solami Epsom lub wróć po więcej ruchu, aby podtrzymać ten proces.
Przez czas jogi włókna powięziowe będą się powoli rozrzedzać i odklejać w ciągu tygodni, czasem miesięcy, ale śluz może się zmienić w bardziej płynny stan w ciągu minuty, pozwalając na większy poślizg, mniejszy ból, większe czucie i mniejszy opór. Używaj jogi – to świetne narzędzie, aby uzyskać przepływ płynów i informacji do ich maksymalnej wrażliwości i zdolności adaptacyjnych.
Zobacz też Anatomia powięzi-& Co może nam powiedzieć o tym, jak ćwiczyć
Ciało wiedzy: Fascia 101
Fascia to biologiczna tkanka, która trzyma nas razem – sieć tkanki łącznej. Ta kolagenowa sieć żelu i włókien jest tworzona częściowo przez „macierz zewnątrzkomórkową”, wytwarzaną wewnątrz komórki tkanki łącznej, a następnie wyciskaną do przestrzeni międzykomórkowej. Matryca włóknisto-żelowa pozostaje bezpośrednią częścią środowiska każdej komórki, podobnie jak celuloza pomaga zapewnić strukturę komórkom roślinnym. (Pamiętajmy, że jesteśmy bardziej podobni do roślin niż do maszyn.)
Mapa ciała Anatomy Trains pokazuje naszą anatomię mięśniowo-powięziową, lub mięśniowo-faszynową. Te 12 meridianów mięśniowo-powięziowych całego ciała są bardziej widoczne podczas dysekcji. Podczas gdy większość podręczników anatomii pokazuje mięśnie z usuniętą warstwą powięzi, ta mapa ilustruje głębszą funkcję powięzi – jako globalne linie napięcia, propriocepcji i intercepcji, które osadzają sieć nerwowo-mięśniową ciała, działając w celu utrzymania szkieletu w formie, kierując ruchem i koordynując wzorce postawy. Zrozumienie, jak te linie funkcjonują, może pomóc odblokować głębsze zrozumienie anatomii w twojej praktyce jogi. Na przykład, w Urdhva Mukha Svanasana (pozycji psa stojącego przodem do góry) rozciągasz całą powierzchowną przednią linię powięzi – zielone linie – od czubków stóp aż do boków szyi i tyłu czaszki. Rozciągasz również wszystkie cztery linie ramion. Kiedy osiągniesz właściwą równowagę w tej pozie, poczujesz jak sieć powięzi pomaga ci uświadomić sobie napięcie i stabilność, wysiłek i łatwość.
Poczuj swoją powięź
Korzyści z myślenia o ciele jako o całym organizmie, zamiast w częściach, są głębokie. Kiedy naprawdę to zrozumiemy i poczujemy we własnych ciałach i zobaczymy to u naszych uczniów, będziemy mogli poruszać się i uczyć z większą integralnością. To powiedziawszy, w miarę jak joga staje się fizjoterapią, czyli praktyką przypominającą fizykoterapię, która pomaga ludziom przywrócić ruch i funkcjonowanie (ogólnie rzecz biorąc jest to konieczny i pozytywny proces), asany są często sprowadzane do tego, które mięśnie są rozciągane – pomyślcie „Piesek w dół jest dobry na ścięgna”. W rzeczywistości, podczas gdy napięte ścięgna szyjne mogą być powszechnym doświadczeniem, twoja krawędź w tej pozie może być głęboko w łydkach lub tyłku, lub wzdłuż przedniej części ramion. To zależy od twoich wzorców – sposobu w jaki zostałeś wyhodowany i co przyjąłeś.
Spróbuj tego ćwiczenia, aby pomóc ci poczuć, że twoja anatomia jest bardziej jak roślina niż maszyna, i aby pomóc ci odejść od dzielenia siebie na części:
Praktyka: Feel Your Fascia in Downward-Facing Dog
Przejdź do pozycji Down Dog. Łatwo jest poczuć swój tył ciała w tej pozycji, kiedy podnosisz biodra, opuszczasz pięty ze środka nóg i wydłużasz kręgosłup. Poświęć jednak trochę czasu na rozłożenie swojej świadomości i uwagi na całe ciało, aby znaleźć punkty, w których brakuje ci świadomości i które są wyjątkowe dla twojego doświadczenia w tej pozie. Oto kilka punktów do przemyślenia:
- Śledzenie przodu kręgosłupa w tej pozie, tak jakbyś toczył ciepłą czerwoną piłkę w górę kręgosłupa od kości ogonowej, w górę przodu kości krzyżowej i kręgów lędźwiowych i piersiowych, następnie za wnętrznościami i sercem.
- Relaksuj swoje pole głosowe, następnie język, następnie szczękę. Pozwól swojej głowie zwisać. Pozwól sobie na chwilę zgłupieć, a następnie przywróć długość kręgosłupa szyjnego bez napięcia.
- Przesuń oddech do tylnej części żeber, które mogą być zamrożone we wczesnej pracy w tej pozie. Czy czujesz jak żebra poruszają się pod łopatkami? Czy poruszasz dolnymi żebrami za nerkami?
- Przesuń swoją wagę wokół stóp podczas przebywania w tej pozie. To może być subtelne, ale potężne. Jeśli twoje pięty są poza ziemią, poruszaj się powoli, przyśrodkowo, a następnie bocznie, na piłkach stóp. Poczuj jak to zmienia sposób w jaki czujesz resztę ciała. Jeśli pięty są w dole, poruszaj się powoli wokół stóp jak w zegarku: W której pozycji się blokujesz? Pracuj tam.
- Ponieważ głębokie rotatory boczne są często ograniczające w tej pozie, czy możesz pozwolić, aby obszar między kośćmi siedzenia rozkwitł? Spróbuj obrócić kolana do wewnątrz w pozie, aby pomóc znaleźć swoje ograniczenie, i nadal pracuj nad biodrami w górę. Pamiętaj, że jesteś całością. Ktoś może opisać cię jako maszynę, ale to nie jest naukowa prawda – świętość jest.
About Our Pro
Writer Tom Myers jest autorem książki Anatomy Trains i współautorem Fascial Release for Structural Balance. Wyprodukował również ponad 35 płyt DVD oraz liczne seminaria internetowe na temat oceny wizualnej, Fascial Release Technique oraz zastosowań badań nad powięziami. Myers, integracyjny terapeuta manualny z 40-letnim doświadczeniem, jest członkiem International Association of Structural Integrators oraz Health Advisory Board for Equinox. Dowiedz się więcej na stronie anatomytrains.com.