Po bezkrwawej chwalebnej rewolucji w Wielkiej Brytanii Maria, córka obalonego króla, i Wilhelm Orański, jej mąż, zostają ogłoszeni współwładcami Wielkiej Brytanii na mocy nowej brytyjskiej Ustawy o prawach.
William, holenderski książę, poślubił Marię, córkę przyszłego króla Jakuba II, w 1677 roku. Po sukcesji Jakuba na tronie angielskim w 1685 r. protestancki Wilhelm utrzymywał bliskie kontakty z opozycją wobec katolickiego króla. Po narodzinach dziedzica Jakuba w 1688 r. siedmiu wysokich rangą członków parlamentu zaprosiło Williama i Marię do Anglii. Wilhelm wylądował w Torbay w Devonshire z armią liczącą 15 000 ludzi i ruszył na Londyn, nie napotykając żadnego oporu ze strony armii Jakuba, która zdezerterowała z króla. Samemu Jakubowi pozwolono uciec do Francji, a w lutym 1689 r. Parlament zaoferował koronę wspólnie Wilhelmowi i Marii, pod warunkiem że zaakceptują Bill of Rights.
Bill of Rights, który znacznie ograniczał władzę królewską i rozszerzał prawo konstytucyjne, przyznawał Parlamentowi kontrolę nad finansami i armią oraz określał przyszłą linię sukcesji królewskiej, deklarując, że żaden rzymski katolik nigdy nie będzie władcą Anglii. Dokument stwierdzał również, że Anglicy posiadają pewne nienaruszalne prawa obywatelskie i polityczne, koncepcję polityczną, która miała duży wpływ na kompozycję amerykańskiej Bill of Rights, skomponowanej niemal dokładnie sto lat później.
Wielka Rewolucja, wstąpienie na tron Williama i Marii oraz akceptacja Bill of Rights były decydującymi zwycięstwami Parlamentu w jego długiej walce z koroną.
CZYTAJ WIĘCEJ: Jaka jest rola królowej w brytyjskim rządzie?