NPS Photo
Duże wilki zawsze odgrywały ważną rolę w opowiadanych przez nas historiach. Stały się symbolami siły i lojalności, jako czarne charaktery, a nawet zło. Wiele tysięcy lat temu wielkie, przerażające wilki stąpały po ziemi. Podczas ostatniej epoki lodowcowej wilki stały się jednym z najczęstszych dużych mięsożerców w Ameryce Północnej. ilk straszny nie był sam w świecie epoki lodowcowej. Współczesny wilk szary i wilk bezbrzeżny współistniały podczas epoki lodowcowej. Szare wilki wyewoluowały w Eurazji, a później przeszły do Ameryki Północnej. Natomiast wilki tragiczne wyewoluowały w Ameryce Północnej. W rezultacie oba gatunki żyły w Ameryce Północnej mniej więcej w tym samym czasie i były nawet mniej więcej tej samej wielkości. Wilki te miały jednak cięższe, bardziej umięśnione ciało. Stały mniej więcej tak wysokie jak małe ludzkie dziecko, ale były tak ciężkie jak dorosła ludzka kobieta. Ze swoim muskularnym ciałem, potężnymi szczękami i ostrymi zębami wilki były przerażającymi drapieżnikami. Polowały w stadach, jak współczesne wilki. Polowanie w sforze, jak również ich duże rozmiary, pozwalały wilkom polować na duże zwierzęta.
Dire wilki żyły tutaj, w White Sands. Podczas epoki lodowcowej, zanim uformowały się wydmy, duże jezioro zwane Jeziorem Otero przyciągało zwierzęta na swoje zielone, bujne brzegi. Wilki używały tych starożytnych plaż jako terenów łowieckich, ponieważ zdobycz i woda były obfite. Wilki polowały i padlinożerne wędrowały przez oba kontynenty amerykańskie. Kalifornijskie Rancho La Brea Tarpits zawiera jedną z największych kolekcji wilków w obu Amerykach. W ramach tego dużego zakresu, wilki żyły w kilku siedliskach, takich jak lasy, góry i łąki.
Dzisiaj dno jeziora starożytnego jeziora Otero zawiera skamieniałe ślady wilków. Datowane na ponad 18 000 lat temu przy użyciu starożytnych nasion znalezionych pod jednym z wielu śladów. Niestety, ślady te ulegają szybkiej erozji. Naukowcy pracują dziś nad tym, aby zachować zapisy wilków i wszystkich innych znalezionych odcisków kopalnych. Odkrywając nowe ślady, otwieramy okno do świata znacznie różniącego się od naszego.