Włoska flaga, la bandiera italiana , znana jest również jako Tricolore , czyli trójkolorowa (zielona, biała i czerwona).
Odcienie kolorów są dokładnie takie same:
Zielony paprociowy RGB(0-146-70), Hex (#009246)
Biały jasny RGB(241-242-241, Hex (#F1F2F1)
Flame Scarlet RGB(206-43-55), Hex (#CE2B37)
Śmiem twierdzić, że my Włosi nie jesteśmy tak czuli wobec naszej flagi. Prawie nie widuje się flag na parapetach czy gankach. W mojej okolicy częściej widuje się flagi Veneto. Niestety, mogę tylko potwierdzić pogłoskę, że wielu Włochów czuje się Włochami tylko wtedy, gdy w grę wchodzi piłka nożna. Myślę, że zazwyczaj czujemy głębszą więź z naszym regionem i miastem. Ja zawsze mówię: „Czuję się raczej Venetą niż Włochem, a Padovana raczej niż Venetą”. Nie ma to dla mnie nic wspólnego z polityką, to po prostu sentymentalna więź, poczucie przynależności.
Tak czy inaczej, podczas Mistrzostw Świata odbywają się dyskusje i debaty dotyczące właściwego momentu na wywieszenie włoskiej flagi. Ktoś wywiesza ją natychmiast, ktoś czeka po ćwierćfinale „per scaramanzia”, aby uniknąć pecha. Mój przyjaciel Martino nie może się powstrzymać od wywieszania tak zwanej „bandierone”, wielkiej flagi, podczas każdego meczu włoskiej reprezentacji w piłce nożnej, kiedy my oglądamy go w telewizji. Podczas gry, jeśli wszystko idzie dobrze, nie ma problemu.
Ale jeśli coś pójdzie nie tak, ludzie zaczynają narzekać. Więc on próbuje to przenieść, bo nie chce tego odłożyć. Mówi: „To nie działa, może spróbuję powiesić to na oknie. Nie, czekaj. Myślisz, że lepiej będzie pod telewizorem? A może tam!” i chodzi po pokoju jak zbłąkana dusza trzymając się kurczowo bandaża, podczas gdy inni zawsze krzyczą na niego: „Mettilo via, porta sfiga!” (odłóż to, to jinx!), a on zwykle odpowiada: „Non si può, non si può! Siete voi che non avete fiducia nel potere del bandierone!” (Nie da się zrobić, nie da się zrobić! To wy nie ufacie sile bandieronu!) 😀
Hipoteza pochodzenia flagi włoskiej
- Studenci z Bolonii. W 1784 roku dwaj studenci z Bolonii podjęli próbę powstania przeciwko pontyfikalnym rządom w ich mieście. Jako symbol swojego buntu wybrali kogut rewolucji francuskiej, zastępując zielony kolorem niebieskim (jako symbol nadziei). Niektórzy badacze uważają jednak, że nie można tego uznać za pierwsze użycie barw włoskich. Uważają oni, że intencje dwóch studentów były związane tylko z ich okolicą, a kolory zostały wybrane, ponieważ były to również kolory Bolonii, plus zielony. Ponadto, według kogoś, kolor zielony został dodany tylko przez pomyłkę.
- Francuska „lekcja”. Inna teoria mówi, że do czasu przybycia Francuzów do Mediolanu (1796) nie ma żadnych dowodów na istnienie Tricolore. W październiku 1796 roku Napoleon poinformował Zarząd o narodzinach Legionu Lombardzkiego. Musieli oni wybrać reprezentacyjny sztandar, aby być rozpoznawalnym na polu bitwy. Wybrano więc sztandar wzorowany na fladze francuskiej. Na dokumencie widnieje informacja, że przyjęte barwy narodowe to zieleń, biel i czerwień (prawdopodobnie zaczerpnięte z milicji miejskiej Mediolanu). Dla Włochów nie miała ona jeszcze znaczenia „narodowego”.
Inne kluczowe dane
- W dniu 7 stycznia, 1797 roku, Giuseppe Compagnoni, uważany za „Ojca Tricolore”, zaproponował, będąc w Reggio Emilia, aby uczynić tę flagę uniwersalną. Dlatego też włoska flaga jest obchodzona każdego roku 7 stycznia z Festa del Tricolore w mieście Reggio Emilia.
- 12 lutego 1797 roku flaga została machnięta i pokazana publicznie po raz pierwszy w Modenie.
- W tym czasie kolory były ułożone poziomo. Dopiero w maju 1798 roku ostatecznie sprecyzowano, że „flaga składa się z trzech pasów równoległych do masztu: zielonego, białego i czerwonego”. Nie była to jeszcze „włoska flaga”, jaką znamy, a jedynie flaga Republiki Cisalpińskiej (obszar obejmujący w przybliżeniu Lombardię i Emilię Romanię).
- Po klęsce Napoleona w 1814 roku, Tricolore została zniesiona. Pozostało jednak w pamięci narodu. Dlatego był podnoszony kilka razy w różnych okazjach, zwłaszcza podczas rewolucji 1848 roku przeciwko rządom austriackim.
- Królestwo Włoch zostaje proklamowane dopiero w 1861 roku. Przyjęto flagę tricolore, ale dodatkowo widnieje na niej godło domu królewskiego Savoy (czerwona tarcza z białym krzyżem, obramowana błękitem).
- Republika Włoska narodziła się dopiero po II wojnie światowej (2 czerwca 1946). To właśnie wtedy stwierdzono ostateczną formę włoskiej flagi: trzy pionowe paski o równej wielkości z kolorami zielonym, białym i czerwonym.
Pisarze i historycy znaleźli głębokie znaczenie w trzech kolorach. Niektórzy z nich łączyli te kolory z chrześcijańską symboliką trzech cnót kardynalnych: nadziei – zielonej, wiary – białej i dobroczynności – czerwonej. Najbardziej poetycka interpretacja (zazwyczaj nauczana dzieci w szkołach podstawowych) jest autorstwa poety Giosuè Carducci. Wygłosił on to przemówienie 7 stycznia 1897 roku w Reggio Emilia z okazji pierwszego stulecia Tricolore:
„Kolory naszej wiosny i naszej ziemi, od Cenisio do Etny; śniegi Alp, kwiecień dolin, płomienie wulkanów. I natychmiast te kolory przemówiły do dusz wielkodusznych i życzliwych, z inspiracjami i skutkami cnót, na których opiera się ojczyzna. Biel, pogodna wiara w idee, które czynią duszę boską w stałości mądrych. Zieleń, wieczny rozkwit nadziei na dobre wyniki w młodości poetów. Czerwień – pasja i krew męczenników i bohaterów, i natychmiast lud zaśpiewał swojej fladze, że jest najpiękniejsza ze wszystkich, że zawsze jej pragnie, a wraz z nią wolności.”