Guinguette Marais Poitevin

Standard powierniczyEdit

Agencja inwestycyjna musi przestrzegać standardu powierniczego określonego w amerykańskiej ustawie o doradcach inwestycyjnych z 1940 roku. Standard ten wymaga, aby doradcy inwestycyjni działali i służyli najlepszym interesom klienta z zamiarem wyeliminowania lub przynajmniej ujawnienia wszystkich potencjalnych konfliktów interesów, które mogłyby skłonić doradcę inwestycyjnego – świadomie lub nieświadomie – do udzielania porad, które nie byłyby w najlepszym interesie klientów doradcy.

Aby „promować przestrzeganie standardów powierniczych przez doradców i ich personel”, 31 sierpnia 2004 r. SEC przyjęła regułę 204A-1 na mocy ustawy o doradcach inwestycyjnych z 1940 r., wymagającą od doradców inwestycyjnych przyjęcia kodeksu etycznego określającego „standardy postępowania, których oczekuje się od personelu doradczego, oraz rozwiązywania konfliktów wynikających z osobistych transakcji personelu doradczego”. Reguła ta wymaga między innymi, aby osoby nadzorowane przez doradców zgłaszały swoje osobiste transakcje na papierach wartościowych.”

Reguła 204A-1 traktuje wszystkie papiery wartościowe jako papiery wartościowe podlegające zgłoszeniu, z pięcioma wyjątkami (tj. bezpośrednie zobowiązania rządu USA, niektóre instrumenty i fundusze rynku pieniężnego, niektóre fundusze wzajemne oraz niektóre fundusze powiernicze), „mającymi na celu wykluczenie papierów wartościowych, które wydają się stwarzać niewielką okazję do dokonywania niewłaściwych transakcji, które mają na celu ujawnienie zgłoszeń osób mających dostęp do informacji”. Jednakże, transakcje w funduszach inwestycyjnych są papierami wartościowymi podlegającymi zgłoszeniu, zgodnie z odpowiedzią SEC na wniosek National Compliance Services, Inc. z 2005 r. o niepodejmowanie działań.

Pomimo, że „zasada nie wymaga od doradcy przyjęcia określonego standardu, wybrany standard musi odzwierciedlać zobowiązania powiernicze doradcy i osób nadzorowanych oraz musi wymagać zgodności z prawem papierów wartościowych”. Chociaż zasada zawiera pewne minimalne postanowienia, doradcy mają „znaczną swobodę w projektowaniu zindywidualizowanych kodeksów, które najlepiej pasowałyby do struktury, wielkości i charakteru ich działalności doradczej”. Większość stanowych organów regulacyjnych wymaga lub zaleca doradcom ustanowienie podobnych wymogów etycznych i procedur nadzorczych.

Standard Powierniczy Doradcy Inwestycyjnego a Standard Odpowiedniości Maklera-Dealera

Branża finansowa i ustawodawcy nie ustanowili jeszcze spójnego standardu udzielania rekomendacji inwestycyjnych inwestorom detalicznym.

Sekcja 202(a)(11)(C) Ustawy o Doradcach Inwestycyjnych z 1940 roku wyłącza z definicji Doradcy Inwestycyjnego (a tym samym z powiązanego z nią standardu powierniczego) „każdego maklera lub dealera, którego świadczenie takich usług jest wyłącznie uboczne w stosunku do prowadzenia działalności jako makler lub dealer i który nie otrzymuje z tego tytułu żadnego specjalnego wynagrodzenia.”

W komunikacie 34-51523; Financial Industry Regulatory Authority (FINRA), amerykańska organizacja samoregulująca rynek papierów wartościowych (SRO) mająca władzę nad brokerami i dealerami, ustaliła, że brokerzy-dealerzy (BD) „nie są uznawani za doradców inwestycyjnych” i dlatego nie podlegają tym samym standardom powierniczym co IA podczas rekomendowania inwestycji klientom, podobnie jak zarejestrowani doradcy inwestycyjni (RIA).

Rejestrowani Przedstawiciele (RR) powiązani z Dealerem Maklerskim są zatem zobowiązani do rekomendowania papierów wartościowych, które są uważane za „odpowiednie” dla klientów nieinstytucjonalnych. Standard „odpowiedniości” FINRA wymaga, aby członek dołożył rozsądnych starań w celu uzyskania informacji dotyczących klienta:

1. Sytuacji finansowej
2. Statusu podatkowego
3. Celów inwestycyjnych
4. Tolerancji ryzyka
5. Innych informacji wykorzystywanych lub uznawanych za uzasadnione

Przedstawiciele Maklersko-Dealerscy, którzy również angażują się w działalność polegającą na świadczeniu usług doradztwa inwestycyjnego, są zobowiązani do powiązania się z Zarejestrowanym Doradcą Inwestycyjnym. Jako Przedstawiciele Doradców Inwestycyjnych (IAR) podlegają oni „Standardowi Powierniczemu”, zgodnie z definicją zawartą w amerykańskiej Ustawie o Doradcach Inwestycyjnych z 1940 roku, podczas udzielania porad inwestycyjnych klientom. Wymaga to od wzajemnie zarejestrowanych Doradców Finansowych rekomendujących dany papier wartościowy, aby wyraźnie informowali swoich klientów, czy pośredniczą w obrocie danym papierem wartościowym jako RR, czy też udzielają porad inwestycyjnych jako IAR, a zatem działają jako powiernicy. Niektórzy „podwójnie zarejestrowani” doradcy są ograniczeni w zakresie swoich rekomendacji przez przynależność do swoich brokerów-dealerów i dlatego nie mają nieograniczonego dostępu do wszystkich produktów/usług dla swoich klientów. Jest to tzw. „Captive Platform”, z którą powiązanych jest wielu dwustronnie zarejestrowanych lub „hybrydowych” doradców. Tylko „niezależni RIA” (ci, którzy nie są powiązani z brokerem (lub ograniczeni przez niego) mogą być uważani za prawdziwych powierników.

W 2012 roku zasady odpowiedniości i „poznaj swojego klienta” (KYC) zostaną rozszerzone o zasadę FINRA 2111. Reguła ta skutecznie rozszerzy odpowiedzialność za rekomendacje strategii. Przez lata doradcy inwestycyjni byli uczeni, aby znać przydatność klienta, jego cele, horyzont czasowy i tolerancję ryzyka oraz aby ograniczać spekulacyjne lub agresywne rekomendacje oparte na informacjach od klienta. Zgodnie z nową zasadą 2111, brokerzy mogą ponosić odpowiedzialność za swoje rekomendacje produktów i usług, które są częścią strategii. Strategia może obejmować planowanie podatkowe, emerytalne, inwestycje, fundusze, a nawet planowanie majątku. Dlatego zarejestrowany doradca może chcieć lepiej wykorzystać porady CPA lub licencjonowanych prawników. „Nowa reguła FINRA 2111 jest wzorowana na byłej regule NASD 2310 (odpowiedniość) i wymaga, aby firma lub osoba powiązana „miała uzasadnione podstawy, aby wierzyć, że zalecana transakcja lub strategia inwestycyjna obejmująca papier lub papiery wartościowe jest odpowiednia dla klienta, w oparciu o informacje uzyskane w wyniku zachowania należytej staranności przez członka lub osobę powiązaną w celu ustalenia profilu inwestycyjnego klienta”.

Poniżej przedstawiamy niektóre z bardziej istotnych zmian w ramach nowych zasad FINRA „poznaj swojego klienta” (KYC) :

• Dążenia firm i brokerów do poznania swoich klientów są teraz wyraźnie regulowane przez standard racjonalności.
• Obowiązki firm i brokerów w zakresie KYC są teraz ograniczone do znajomości (i) ich klientów oraz (ii) uprawnień każdej osoby działającej w imieniu ich klientów.
• Nowe zasady KYC wyraźnie wskazują, że firmy i brokerzy powinni dochować należytej staranności, aby poznać fakty wymagane do (i) skutecznej obsługi rachunków swoich klientów, (ii) działania zgodnie z wszelkimi specjalnymi instrukcjami obsługi rachunków swoich klientów, (iii) zrozumienia uprawnień każdej osoby działającej w imieniu swoich klientów, oraz (iv) przestrzegania obowiązujących praw, przepisów i zasad.
• Firmy i brokerzy powinni dołożyć należytej staranności, aby zachować informacje KYC swoich klientów i aktualizować je na bieżąco.
• Nowa zasada odpowiedniości wyraźnie określa następujące informacje, które należy wykorzystać przy określaniu odpowiedniości: (i) wiek klienta, (ii) inne inwestycje, (iii) sytuacja i potrzeby finansowe, (iv) status podatkowy, (v) cele inwestycyjne, (vi) doświadczenie inwestycyjne, (vii) horyzont czasowy inwestycji, (viii) potrzeby w zakresie płynności, (ix) tolerancja ryzyka oraz (x) wszelkie inne informacje, które klient może ujawnić.
• Dostosowalność odnosi się teraz wyraźnie do „strategii inwestycyjnych”, jak również do inwestycji, a także wyraźnie odnosi się do zaleceń, aby „trzymać”, jak również zaleceń, aby kupić, sprzedać i wymienić.
• Nowa reguła odpowiedniości kieruje firmy i brokerów do posiadania uzasadnionej podstawy, aby wierzyć, że inwestycja lub strategia jest odpowiednia, w oparciu o informacje, które uzyskują w drodze należytej staranności (w przeciwieństwie do tego, co mówią im klienci).

Jednolity standard powierniczyEdit

Sekcja 913 ustawy Dodda-Franka nakazała SEC zbadanie, czy jednolity standard powierniczy powinien być stosowany do brokerów i doradców inwestycyjnych. Wyniki badania SEC opublikowane w styczniu 2011 r. zalecały, aby SEC podjęła działania w celu przyjęcia jednolitego standardu powierniczego dla maklerów i doradców inwestycyjnych udzielających spersonalizowanych porad inwestycyjnych konsumentom detalicznym.

W dniu 1 marca 2013 r. SEC wydała komunikat nr 34-69013, w którym zwróciła się o informacje do analizy kosztów i korzyści w celu określenia przewidywanych skutków ekonomicznych podjęcia dalszych działań w zakresie jednolitego standardu powierniczego.

W dniu 1 marca 2013 r. SEC wydała komunikat nr 34-69013, w którym zwróciła się o informacje do analizy kosztów i korzyści w celu określenia przewidywanych skutków ekonomicznych podjęcia dalszych działań w zakresie jednolitego standardu powierniczego.