Intraveneus clindamycine plus gentamicine is effectiever dan andere antibiotica of combinaties van antibiotica voor de behandeling van baarmoederontsteking na de bevalling.
Inflammatie van het baarmoederslijmvlies (endometritis) kan worden veroorzaakt door vaginale bacteriën die tijdens de bevalling in de baarmoeder (uterus) terechtkomen en binnen zes weken na de bevalling een infectie veroorzaken (postpartum endometritis). Postpartum endometritis komt voor na ongeveer 1% tot 3% van de vaginale bevallingen, en tot 27% van de bevallingen via een keizersnede. Langdurig breken van de vliezen (het breken van de zak met water die de baby omgeeft) en meerdere vaginale onderzoeken tijdens de geboorte lijken het risico ook te verhogen.
Endometritis veroorzaakt koorts, gevoeligheid in het bekkengebied en onaangenaam ruikende vaginale afscheiding na de bevalling. Het kan ernstige complicaties hebben, zoals de vorming van bekkenabcessen, bloedstolsels, infectie van de dunne laag weefsel die de binnenkant van de buik en de buikorganen bedekt (buikvliesontsteking), en ontsteking van het hele lichaam (sepsis). Het is wereldwijd ook een belangrijke oorzaak van moedersterfte, hoewel dit door het gebruik van antibiotica in hoge-inkomenslanden zeer zeldzaam is.
Er zijn momenteel veel antibioticabehandelingen in gebruik. In deze review werden verschillende antibiotica, toedieningswegen en doseringen voor endometritis vergeleken. De review identificeerde 42 relevante gerandomiseerde gecontroleerde studies, die het meest betrouwbare type medisch onderzoek zijn voor dit type onderzoek; 40 hiervan (waarbij 4240 vrouwen betrokken waren) leverden gegevens voor analyse.
De resultaten toonden aan dat de combinatie van intraveneuze gentamicine en clindamycine, en geneesmiddelen met een breed werkingsspectrum tegen de relevante penicillineresistente bacteriestammen, het meest effectief zijn voor de behandeling van endometritis na de bevalling. Vrouwen die werden behandeld met clindamycine plus een aminoglycoside (gentamicine) vertoonden minder behandelingsfalen dan vrouwen die werden behandeld met penicilline, maar dit verschil was niet duidelijk wanneer vrouwen die werden behandeld met clindamycine plus een aminoglycoside werden vergeleken met vrouwen die andere antibiotische behandelingen kregen.
Er waren meer behandelingsfalen bij vrouwen die werden behandeld met een penicilline plus gentamicine (één studie) in vergelijking met vrouwen die werden behandeld met clindamycine plus gentamicine. Zeven studies toonden aan dat een antibioticumbehandeling die een slechte activiteit had tegen bacteriën die resistent zijn tegen penicilline, een hoger uitvalpercentage en meer wondinfecties had dan een antibioticumbehandeling die een goede activiteit had tegen deze bacteriën.
Er was geen bewijs dat een van de antibioticumcombinaties minder bijwerkingen – waaronder allergische reactie – had dan andere antibioticumcombinaties. Als de endometritis ongecompliceerd was en verbeterde met intraveneuze antibiotica, leek het niet nodig de intraveneuze antibiotica te volgen met een kuur orale antibiotica.
Over het geheel genomen was de betrouwbaarheid van de resultaten van de studies onduidelijk, de aantallen onderzochte vrouwen waren vaak klein en de gegevens over andere uitkomsten waren beperkt; bovendien was een aantal van de studies gefinancierd door farmaceutische bedrijven die mogelijk een gevestigd belang hadden bij de resultaten.