Een klassiek format voor samenstellingen is het essay van vijf alinea’s. Het is natuurlijk niet de enige manier om een opstel te schrijven, maar het is een nuttig model om in gedachten te houden, vooral als je begint met het ontwikkelen van je compositievaardigheden. Het volgende materiaal is een bewerking van een hand-out die Harry Livermore heeft gemaakt voor zijn lessen Engels aan de Cook High School in Adel, Georgia. Het wordt hier gebruikt met zijn toestemming.
Inleiding:
Inleidende paragraaf
Zie eerst Inleidende paragrafen schrijven voor verschillende manieren om je lezer bij je essay te betrekken. De inleidende alinea moet ook de stelling bevatten, een soort mini-outline voor het essay: het vertelt de lezer waar het essay over gaat. De laatste zin van deze alinea moet ook een overgangs-“haakje” bevatten dat de lezer naar de eerste alinea van de hoofdtekst leidt.
Tekst:
Tekst Eerste alinea:
De eerste alinea van de hoofdtekst moet het sterkste argument, het belangrijkste voorbeeld, de knapste illustratie of een duidelijk beginpunt bevatten. De eerste zin van deze alinea moet het “omgekeerde haakje” bevatten dat aansluit bij het overgangshaakje aan het eind van de inleidende alinea. Het onderwerp van deze alinea moet in de eerste of de tweede zin staan. Dit onderwerp moet verband houden met de stelling in de inleidende alinea. De laatste zin van deze alinea moet een overgangshaak bevatten die aansluit bij de tweede alinea van het hoofdtekstgedeelte.
De tweede alinea van het corpus:
De tweede alinea van het corpus moet het op een na sterkste argument, het op een na belangrijkste voorbeeld, de op een na knapste illustratie, of een voor de hand liggend vervolg op de eerste alinea van het corpus bevatten. De eerste zin van deze alinea moet de omgekeerde haak bevatten die aansluit bij de overgangshaak aan het eind van de eerste alinea van het corpus.Het onderwerp voor deze alinea moet in de eerste of tweede zin staan. Dit onderwerp moet verband houden met de stelling in de inleidende alinea. De laatste zin van deze alinea moet een overgangshaak bevatten om aan te sluiten bij de derde alinea van het corpus.
Derde alinea van het corpus:
De derde alinea van het corpus moet het zwakste argument, het zwakste voorbeeld, de zwakste illustratie, of een voor de hand liggend vervolg op de tweede alinea van het corpus bevatten. De eerste zin van deze alinea moet een haakje bevatten dat aansluit bij het haakje aan het eind van de tweede alinea. Het onderwerp van deze alinea moet in de eerste of tweede zin staan. Dit onderwerp moet verband houden met de stelling in de inleidende alinea. De laatste zin van deze alinea moet een concluderend haakje bevatten dat de lezer duidelijk maakt dat dit het laatste belangrijke punt is dat in dit artikel wordt gemaakt. Dit haakje leidt ook naar de laatste, of afsluitende, alinea.
Conclusie:
Afsluitende alinea:
Deze alinea moet het volgende bevatten:
- een toespeling op het in de inleidende alinea gebruikte patroon,
- een herformulering van de stelling, waarbij een deel van de oorspronkelijke taal wordt gebruikt of taal die de oorspronkelijke taal “echoot”. (De herformulering mag echter geen duplicaat van de stelling zijn.)
- een samenvatting van de drie belangrijkste punten uit de hoofdtekst van het artikel.
- een slotverklaring die de lezer signalen geeft dat de discussie is afgelopen. (Deze slotverklaring kan een “oproep tot actie” zijn in een persuasief artikel.)
Een voorbeeldwerkstuk
| 1Stephen King, de schepper van verhalen als Carrie en Pet Sematary, verklaarde dat de verhalen van Edgar Allan Poe die hij als kind las, hem de inspiratie en instructie gaven die hij nodig had om de schrijver te worden die hij is. 2Poe vult, net als Stephen King, de verbeelding van de lezer met de beelden die hij wil dat de lezer ziet, hoort en voelt. 3Het gebruik van levendige, concrete visuele beelden om zowel statische als dynamische omgevingen te presenteren en om mensen te beschrijven maakt deel uit van zijn techniek. 4Poe’s korte verhaal “The Tell-Tale Heart” is een verhaal over een jongeman die een oude man vermoordt die voor hem zorgt, het lijk uit elkaar haalt, en dan gek wordt als hij denkt dat hij het hart van de oude man hoort kloppen onder de vloerplanken onder zijn voeten als hij zit en de afwezigheid van de oude man bespreekt met de politie. 5In “The Tell-Tale Heart,” kan een aandachtige lezer Poe’s kundige manipulatie van de zintuigen waarnemen. | De inleidende paragraaf bevat een parafrase van iets dat door een beroemd persoon is gezegd om de aandacht van de lezer te trekken. De tweede zin leidt naar de stelling, die de derde zin is. De stelling (zin 3) stelt het onderwerp van het artikel voor aan de lezer en geeft een mini-uittreksel. Het onderwerp is Poe’s gebruik van visuele beeldspraak. De mini-outline vertelt de lezer dat dit artikel Poe’s gebruik van beeldspraak op drie plaatsen in zijn werk zal laten zien: (1) beschrijving van een statische omgeving; (2) beschrijving van een dynamische omgeving; en (3) beschrijving van een persoon. De laatste zin van de alinea gebruikt de woorden “manipulation” en “senses” als overgangshaken. |
| 1Het gezichtszintuig, het primaire zintuig, is bijzonder vatbaar voor manipulatie. 2In “The Tell-Tale Heart,” gebruikt Poe het volgende beeld om een statische scène te beschrijven: “Zijn kamer was zo zwart als pek door de dikke duisternis…” Poe gebruikte de woorden “zwart,” “pek,” en “dikke duisternis” niet alleen om de lezer de toestand van de kamer van de oude man te laten zien, maar ook om de lezer de duisternis te laten voelen.” 3 “Thick” is een woord dat gewoonlijk niet wordt geassocieerd met kleur (duisternis), maar door het te gebruiken stimuleert Poe het gevoel van de lezer, evenals zijn gezichtsvermogen. | In de eerste zin van de tweede alinea (eerste alinea van het lichaam) worden de woorden “gevoel” en “manipulatie” gebruikt om in te haken op het einde van de inleidende alinea. Het eerste deel van de tweede zin geeft het onderwerp voor deze alinea–beeldspraak in een statische scène. Dan wordt een citaat uit “TheTell-Tale Heart” gepresenteerd en kort besproken. De laatste zin van deze paragraaf gebruikt de uitdrukkingen “gevoel” en “zicht” als haakjes om de derde paragraaf in te leiden. |
| 1Verder in het verhaal gebruikt Poe een paar woorden die niet alleen het gezichtszintuig maar ook het gevoelszintuig kruisen om een dynamische scène te beschrijven. 2De jongeling in het verhaal staat al lange tijd in de deuropening van de kamer van de oude man, wachtend op het juiste moment om zich aan de oude man te openbaren en hem bang te maken. 3Poe schrijft: “Dus opende ik de deur – je kunt je niet voorstellen hoe heimelijk, heimelijk – totdat, uiteindelijk, een enkele zwakke straal, als de draad van de spin, uit de spleet schoot en vol op het gieroog viel.” 4Door de metafoor van de draad van de spin te gebruiken (waarvan we allemaal weten dat het een griezelig wezen is) en het woord “schoot”, laat Poe de lezer bijna hijgen, zoals zeker de oude man wiens ene blinde oog de jongeman beschrijft als “het gieroog.” | De eerste zin van de derde alinea (tweede alinea van het lichaam) gebruikt de woorden “sense of sight” en “sense offeeling” om terug te haken op de vorige alinea. Merk op dat in de tweede alinea “gevoel” eerst kwam, en dat in deze alinea “zicht” eerst komt. De eerste zin bevat ook het onderwerp van deze paragraaf – beeld in een dynamische scène. De laatste zin gebruikt de woorden “een blind oog” die in het citaat stonden. Deze uitdrukking vormt het overgangshaakje voor de laatste alinea in het corpus van het artikel. |
| 1De lezer weet niet veel over hoe de oude man in dit verhaal eruitziet, behalve dat hij één blind oog heeft. 2In de tweede alinea van “The Tell-Tale Heart” legt Poe de obsessie van de jongeman met dat blinde oog vast als hij schrijft: “Hij had het oog van de gier – een bleek blauw oog, met een film erover.” 3Dit “gierenoog” wordt in het verhaal steeds weer opgeroepen, totdat de lezer er net zo door geobsedeerd raakt als de jongeman. 4Het gebruik van het levendige, concrete woord “gier” roept bij de lezer een specifiek beeld op dat onontkoombaar is. | In de eerste zin van de vierde alinea (derde alinea in het lichaam) wordt “een blind oog” gebruikt dat inhaakt op de vorige alinea. Deze eerste zin laat de lezer ook weten dat het in deze alinea zal gaan over beschrijvingen van mensen: “. . . hoe de oude man eruitziet. . .” Opnieuw wordt Poe geciteerd en besproken. In de laatste zin wordt het woord “beeld” gebruikt, dat aansluit bij de vorige alinea. (Het is minder belangrijk dat deze alinea een haakje heeft, omdat de laatste alinea een samenvatting van de rest van het artikel zal bevatten). |
| 1 “Dikke duisternis,” “draad van de spin,” en “gieroog” zijn drie beelden die Poe in “The Tell-Tale Heart” gebruikte om de zintuigen van een lezer te prikkelen. 2Poe wilde dat de lezer het echte leven zou zien en voelen. 3Hij gebruikte concrete beeldspraak in plaats van vage abstracte woorden om omgevingen en mensen te beschrijven. 4Als Edgar Allan Poe een van de leermeesters van Stephen King was, dan zijn de lezers van King dank verschuldigd aan deze negentiende-eeuwse schepper van griezelverhalen. | De eerste zin van de afsluitende paragraaf gebruikt de belangrijkste woorden uit de citaten van elke paragraaf van de body van het paper. Dit vat die drie paragrafen samen. De tweede en derde zin bevatten opmerkingen die ook kunnen worden beschouwd als een samenvatting, niet alleen van de inhoud van de paper, maar bieden ook een persoonlijke mening die logischerwijs werd getrokken als het resultaat van deze studie. De laatste zin grijpt terug op de relatie tussen Edgar Allan Poe en Stephen King, waarmee dit artikel begon. Deze zin zorgt ook voor een “afronding” en geeft het werkstuk een gevoel van finaliteit. |