Two options: total shoulder and ream and run
Bewerkt door: Matthew D. Saltzman, M.D., en Frederick A. Matsen III, M.D., Professor, UW Orthopaedics & SportgeneeskundeLaatst bijgewerkt: 12 december 2013
Volg onze blog
http://shoulderarthritis.blogspot.com/
Op deze blog proberen we de beste en meest actuele informatie over schouderartritis te geven.
Om meer te lezen over Schouderartritis kunt u terecht op ons online Schouderartritisboek.
Contact
Als u vragen heeft over de ream and run procedure kunt u Frederick A. Matsen III M.D. mailen op [email protected].
Samenvatting
Een gewrichtsvervangende operatie is de meest betrouwbare oplossing voor patiënten met schouderartritis die invaliderende pijn en verlies van functie veroorzaakt. De twee soorten vervangende chirurgie voor patiënten die artritis hebben die zowel de bal (humerus) als de kom (glenoid) aantast zijn: (1) Totale Schouder Artroplastie en (2) ‘Ream and Run’. De volgende veelgestelde vragen zijn bedoeld om u te helpen beslissen wat het beste voor u is.
JBJS Artikel voor Zelfbeoordelde Uitkomst Na Schouder Hemiarthroplastiek (PDF) (0.78 MB)
Artikel over Niet-prothetische Glenoid Arthroplastiek (PDF) (0.09 MB)
Artikel over 282 onbevredigende schouderartroplastiek (PDF) (0.09 MB)
JBJS Artikel over Totale Schouderartroplastiek (PDF)(2.01 MB)
Totale Schouderartroplastiek houdt in dat de versleten bal wordt vervangen door een gladde metalen bal. Deze bal wordt verbonden met een metalen steel die aan de binnenkant van uw armbeen (humerus) wordt geplaatst. De steel wordt op zijn plaats gehouden met een deel van uw eigen bot dat van de kogel (humeruskop) wordt genomen. De kom (glenoid) is gemaakt van plastic en wordt op zijn plaats gehouden met een kleine hoeveelheid botcement. De uiteindelijke vervanging bestaat uit een gladde metalen kogel die op een gladde plastic kom beweegt.
FIGUUR 1: Humerale component die zowel voor totale schouderartroplastiek als voor de Ream and Run-procedure wordt gebruikt. De steel is van titanium en de kogel van een metaallegering.
FIGUUR 2: Glenoid-component die alleen voor totale schouderartroplastie wordt gebruikt. Het is gemaakt van een kunststof die bekend staat als polyethyleen.
FIGUREN 3: Röntgenfoto’s van een 58-jarige vrouw met ernstige osteoartritis van de schouder. Let op de grote botuitlopers en de afwezigheid van gewrichtsruimte.
FIGUREN 4: Röntgenfoto’s van een 58-jarige vrouw met ernstige osteoartritis van de schouder. Let op de grote botsporen en de afwezigheid van gewrichtsruimte.
FIGUREN 5: Röntgenfoto’s van dezelfde vrouw in afbeelding 3 & 4 na totale schouderartroplastiek. Merk op dat de botsporen zijn verwijderd en dat de humeruscomponent binnenin het armbot is geplaatst. De plastic glenoidcomponent is niet zichtbaar op de röntgenfoto.
FIGUREN 6: Röntgenfoto’s van dezelfde vrouw in afbeelding 3 & 4 na totale schouderartroplastiek. Merk op dat de botsporen zijn verwijderd en dat de humeruscomponent binnenin het armbot is geplaatst. De plastic glenoid component is niet zichtbaar op de röntgenfoto.
Niet alle chirurgische gevallen zijn hetzelfde, dit is slechts een voorbeeld om te gebruiken voor patiënteneducatie.
Wie zou een totale schouderartroplastiek moeten overwegen?
Individuen die de snelste en meest betrouwbare weg naar een comfortabele schouder willen, zouden een totale schouderartroplastiek ten zeerste moeten overwegen. Door de kogel met metaal en de kom met kunststof te vervangen, krijgt uw schouder onmiddellijk een glad oppervlak. Dit betekent dat uw schouder binnen enkele weken na de operatie heel comfortabel moet zijn. Hoewel dagelijkse oefeningen nog steeds worden aangemoedigd, hoeven ze niet zo rigoureus te zijn als bij mensen die kiezen voor de Ream and Run operatie. Als u verwacht moeite te hebben met het doen van oefeningen meerdere malen per dag voor meerdere maanden totale schouder artroplastiek kan een betere optie voor u zijn. Bovendien mensen die leven sedentaire levensstijl rokers diabetici en degenen die zware verdovende middelen nodig hebben voor de schouder of andere pijn zijn over het algemeen beter af met een totale schouder artroplastiek dan een Ream en Run procedure.
Wat is de ‘Ream en Run’ procedure?
De Ream en Run procedure omvat de vervanging van de versleten bal met een gladde metalen bal die is verbonden met een metalen steel net als in de totale schouder (hieronder). De steel wordt in het armbot (humerus) geplaatst en op zijn plaats gehouden met wat eigen bot dat uit de bal (humeruskop) wordt gehaald. Het belangrijkste verschil tussen een ‘Ream and Run’ en een totale schouderartroplastie is dat bij de ‘Ream and Run’ een plastic glenoidcomponent en botcement niet nodig zijn. In plaats daarvan wordt de kom (glenoid) afgeslepen tot een gladde ondiepe cup – een vorm die lijkt op die van de normale kom. De uiteindelijke vervanging bestaat uit een gladde metalen kogel die over glad kombot beweegt. Door het slijpproces kunnen botcellen naar het oppervlak van de kom komen. Deze cellen kunnen een nieuw oppervlak vormen dat sterk lijkt op het kraakbeen dat normaal de kom bedekt, maar dit proces kan 3 tot 12 maanden in beslag nemen.
FIGUUR 7: De kom (glenoid) voordat deze is afgeslepen. Merk op dat bijna al het normale kraakbeen is weggesleten door het ziekteproces.
FIGUUR 8: De kom (glenoid) nadat deze is afgeslepen zodat het een gladde ondiepe kom is. Let op het bloedende bot dat cellen zal aanvoeren om een nieuwe kraakbeenachtige laag te vormen.
FIGUREN 9: Röntgenfoto’s van een zeer actieve vrouw van 57 jaar met vergevorderde artritis van de schouder. Let op de botsporen en de afwezigheid van gewrichtsruimte.
FIGUREN 10: Röntgenfoto’s van een zeer actieve 57-jarige vrouw met vergevorderde artritis van de schouder. Let op de botsporen en de afwezigheid van gewrichtsruimte.
FIGUREN 11: Röntgenfoto’s van dezelfde vrouw uit Figuur 9 & 10 na de Ream and Run procedure. Merk op dat de botsporen zijn verwijderd en dat de humeruscomponent binnen in het armbot is geplaatst. Figuur 12 toont ruimte tussen de metalen kogel en de kom, wat impliceert dat zich een nieuw kraakbeenachtig oppervlak heeft gevormd.
FIGUREN 12: Röntgenfoto’s van dezelfde vrouw uit figuur 9 & 10 na de Ream and Run procedure. Merk op dat de botsporen zijn verwijderd en dat de humeruscomponent binnen in het armbot is geplaatst. Figuur 12 toont ruimte tussen de metalen bal en de kom, wat betekent dat zich een nieuw kraakbeenachtig oppervlak heeft gevormd.
Wie zou een Ream and Run moeten overwegen?
Individuen die genieten van inspannende activiteiten zoals gewichtheffen, waterskiën, contactsporten, landschapsarchitectuur en hout hakken, moeten een Ream and Run procedure sterk overwegen. Deze activiteiten oefenen veel druk uit op het schoudergewricht. Na verloop van tijd kan de kunststof kom van een totale schouderartroplastiek door deze belasting verslijten of losraken. Als dit gebeurt, kan een nieuwe operatie nodig zijn om het plastic onderdeel te verwijderen. Bij personen jonger dan 50 jaar kan de kunststof glenoidcomponent zelfs bij minder inspannende activiteiten verslijten of losraken, zodat ook zij een Ream and Run in plaats van een totale schouderartroplastiek moeten overwegen.
Welke aspecten van een schoudervervangende operatie zijn hetzelfde bij een totale schouderartroplastiek en bij een Ream and Run?
Of u nu voor een van de twee ingrepen kiest, bepaalde aspecten van de operatie zijn hetzelfde. Er wordt een incisie gemaakt over de voorkant van de schouder, van het sleutelbeen tot het midden van het armbeen, zodat de chirurg toegang tot de schouder kan krijgen zonder in de deltaspier of de grote borstspier te hoeven snijden. Eén van de vier rotator cuff pezen moet worden vrijgemaakt om toegang te krijgen tot het schoudergewricht. Deze pees (de subscapularis) wordt op het einde van de operatie hersteld en heeft 3 maanden nodig om volledig terug te helen tot op het bot. De strakke zachte weefsels en botsporen die zich als gevolg van de artritis hebben gevormd, moeten bij beide ingrepen worden vrijgemaakt en verwijderd.
De metalen bal en de steel die eraan vastzit, zijn bij beide ingrepen hetzelfde. In beide gevallen wordt de steel op zijn plaats gehouden in het bot van uw arm door bot dat is verwijderd uit het artritische deel van de kogel. Dit bot ondersteunt de metalen kogel en de steel op de juiste plaats.
Voor beide ingrepen heeft u meestal de keuze tussen een algehele narcose of een plexus brachialis blok voor de operatie. De blokkade verdooft uw arm volledig gedurende ongeveer 12 uur en helpt u dus om direct na de operatie comfortabel te blijven. Als de blokkade is uitgewerkt, komt de pijn terug en moet worden behandeld met medicijnen die via de mond of het infuus worden toegediend. Beide ingrepen duren ongeveer 2 uur. Normaal gesproken blijft u 2 nachten in het ziekenhuis, ongeacht welke procedure u heeft ondergaan. Uw revalidatie-oefeningen beginnen de avond na de operatie of de volgende ochtend. De oefeningen die u doet zijn hetzelfde, ongeacht de ingreep die u hebt ondergaan. De Ream and Run procedure vereist echter een zeer sterke toewijding aan de oefeningen, omdat de kans groter is dat uw schouder stijf wordt na deze procedure dan bij een Total Shoulder Arthroplasty.
Na beide ingrepen kan er een bloeding in de schouder optreden door het snijden van het bot. Bot is in feite niet ‘kurkdroog’ maar heeft veel kleine bloedvaatjes in zich die na de operatie een beetje kunnen gaan lekken. Vaak wordt na de operatie een dag lang een drain gebruikt om dit bloed te verwijderen.
Een onderzoek dat hier aan de Universiteit van Washington is uitgevoerd, heeft aangetoond dat Total Shoulder Arthroplasty en Ream and Run evenveel kans hebben om patiënten een comfortabele en functionele schouder te geven. Artikel over niet-prothetische Glenoid Arthroplastiek (PDF) (0.09 MB).
Welke aspecten van schoudervervangende chirurgie zijn verschillend voor Total Shoulder Arthroplasty en Ream and Run?
Het belangrijkste verschil tussen de twee procedures zit in het werk dat aan de kom wordt gedaan. Bij de Total Shoulder Arthroplasty wordt de kom vernieuwd met een kunststof onderdeel dat in het bot wordt gecementeerd. Bij de Ream and Run wordt geen plastic of cement gebruikt. In plaats daarvan wordt de kom afgeslepen, zodat hij glad is en samenkomt met de gladde metalen kogel. Het afgeslepen bot bloedt en deze bloeding zorgt ervoor dat botcellen het oppervlak van de kom kunnen bedekken. Na verloop van tijd vormen deze cellen het zogenaamde fibrokraakbeen, dat lijkt op maar niet hetzelfde is als het kraakbeen dat de kom in normale schouders bedekt.
Hoewel patiënten die een Ream and Run ondergaan uiteindelijk hetzelfde niveau van comfort en functie kunnen bereiken als patiënten die een Total Shoulder Arthoplasty ondergaan, kan het sommige patiënten meer tijd kosten om dit niveau te bereiken. Sommige patiënten bereiken dit niveau net zo snel als degenen die een totale schouderartroplastiek ondergaan, anderen hebben tot 12 maanden nodig om dit niveau te bereiken en enkelen bereiken nooit hetzelfde niveau van comfort als bij een totale schouderartroplastiek. Artikel over Niet-prothetische Glenoid Arthroplastie (PDF) (0.09 MB).
Omdat de Ream and Run afhankelijk is van de botcellen om fibrocartilage te vormen zijn sommige mensen geen goede kandidaten voor de procedure. Rokers en patiënten met diabetes hebben niet de robuuste botcellen die nodig zijn voor deze genezing en zijn dus beter af met een Total Shoulder Arthroplasty
Wat gebeurt er als mijn Total Shoulder Arthroplasty mislukt?
De meest waarschijnlijke manier waarop een Total Shoulder Arthroplasty mislukt is door losraken of slijtage van het plastic glenoid onderdeel. In dat geval is een tweede operatie nodig om de losse component te verwijderen. Het is meestal niet mogelijk om een nieuw plastic onderdeel te plaatsen omdat er meestal niet genoeg bot overblijft om het te ondersteunen. In dat geval proberen we meestal het resterende bot glad te maken, zodat het plaats kan bieden aan de metalen kogel. Verrassend veel patiënten hebben een zeer goed comfort en functie na zo’n operatie.
Wat gebeurt er als mijn Ream and Run mislukt?
Hoewel de meeste patiënten een zeer goed comfort en functie van hun schouder terugkrijgen na de Ream and Run, krijgen enkelen nooit het soort pijnverlichting waar ze op gehoopt hadden. Het is moeilijk te voorspellen wie in deze categorie zal vallen, maar in onze ervaring is het minder dan 1 op 20 patiënten. Deze patiënten zijn vaak degenen die het moeilijk vonden om hun bewegingsbereik na de operatie te behouden. Het is mogelijk om een tweede operatie uit te voeren, hetzij om de zachte weefsels los te maken om het bewegingsbereik te herstellen, hetzij om een plastic glenoidcomponent te plaatsen, waardoor de Ream and Run in wezen wordt omgezet in een totale schouderartroplastie. Het meeste werk is al gedaan bij de eerste operatie, dus het herstel duurt niet zo lang als bij de eerste operatie.
Wat zijn de meest waarschijnlijke manieren waarop mijn schouderprothese kan falen?
Het losraken van de plastic glenoid component is de meest waarschijnlijke manier waarop een totale schouderartroplastiek faalt. Pijn en stijfheid zijn de meest voorkomende symptomen van een dergelijk falen. Minder vaak voorkomende symptomen zijn: zwakte instabiliteit infectie en fractuur.
Artikel voor 282 mislukte schouderartroplastiek (PDF) (0.09 MB)
JBJS Artikel over totale schouderartroplastiek (PDF)(2.01 MB) Hoe lang gaan schouderprotheses mee?
Het is moeilijk te zeggen hoe lang schouderprotheses het volhouden. Het is grotendeels afhankelijk van hoe de schouder wordt gebruikt. Patiënten die deelnemen aan activiteiten die een grote belasting vormen voor de schouder, kunnen de componenten eerder verslijten dan patiënten die minder intensief met hun schouders omgaan. De materialen die de huidige schouder vervanging componenten zijn gemaakt van (metaallegering humeruskop titanium humerussteel en zeer crosslinked polyethyleen glenoid component) zijn veel beter dan hun voorgangers twintig jaar geleden. Moderne schouderprothesen zullen waarschijnlijk ten minste 15-20 jaar meegaan, zolang de door de chirurg opgelegde beperkingen in acht worden genomen. Wanneer moet ik beslissen of ik een Total Shoulder Arthroplasty of Ream and Run zal hebben?
De meeste patiënten kiezen welke procedure ze willen hebben voorafgaand aan de dag van de operatie. Soms verandert een patiënt op de ochtend van de operatie van gedachten. We kunnen meestal aan hun verzoek voldoen, omdat ons chirurgisch team elke dag een aantal van beide ingrepen uitvoert en we daarom de apparatuur en het personeel beschikbaar hebben om beide ingrepen uit te voeren.
Wat moet ik doen als ik vragen heb die niet beantwoord worden?
Het is erg belangrijk dat al uw vragen beantwoord zijn voor de operatie. U zou telefoon- en e-mailcontactinformatie moeten hebben voor uw chirurg. Zorg ervoor dat u ze stelt! Ik woon ver van het ziekenhuis vandaan; hoe houd ik contact en hoe vaak moet ik terugkomen?
We moedigen al onze patiënten aan om contact te houden nadat ze het ziekenhuis hebben verlaten. U krijgt e-mailadressen en telefoonnummers van het hele Schouder en Elleboog Team. We staan open voor alle vragen en moedigen u aan om ons op de hoogte te brengen van zelfs de kleinste zorgen. Gewoonlijk zien we u na 2 weken na de operatie terug voor het verwijderen van de huidkrammen, na 6 weken voor röntgenfoto’s en het voortzetten van de fysiotherapie, en daarna na 3 maanden, 6 maanden en 1 jaar. Patiënten die ver van Seattle wonen, kunnen er de voorkeur aan geven dat hun plaatselijke arts de huidnietjes na 2 weken na de operatie verwijdert. Dit is prima, zolang u ons maar op de hoogte stelt van eventuele zorgen die u of uw arts in de loop van het proces hebben. Heb ik formele fysiotherapie nodig na mijn operatie?
In de meeste gevallen hebben patiënten geen formele fysiotherapie nodig na een schoudervervangende operatie. Onze schoudertherapeut zal een aantal sessies met u doorbrengen terwijl u in het ziekenhuis bent. We hopen dat u zich op uw gemak zult voelen bij het zelfstandig uitvoeren van de oefeningen. De oefeningen zijn eenvoudig van aard en we hebben gemerkt dat de meeste patiënten het prettig vinden om de leiding te hebben over hun eigen revalidatie. Als u zich zorgen maakt over uw bewegingsbereik op enig moment tijdens uw herstel, willen we dat graag onmiddellijk weten. Sommige patiënten geven er de voorkeur aan om na ontslag uit het ziekenhuis regelmatig een fysiotherapeut te bezoeken. Als dit uw voorkeur heeft, laat het ons dan weten, dan maken we de nodige afspraken.
FIGUUR 13: Een patiënt doet zelfgestuurde oefeningen na een schoudervervangende operatie.
Heb ik pijnstillers nodig en zo ja, wie zal ze me geven?
Elke patiënt is anders wat betreft de hoeveelheid en het soort pijnstillers dat hij of zij nodig heeft na een schoudervervangende operatie. We zullen nauw met u samenwerken terwijl u in het ziekenhuis bent om de juiste kuur voor u te vinden. U krijgt recepten voor alle medicatie die u nodig heeft voordat u ontslagen wordt. Wij hebben gemerkt dat hoe sneller patiënten na de operatie van de narcotica af zijn, des te soepeler hun herstel verloopt. Als de pijnmedicatie die u uit het ziekenhuis krijgt niet werkt of als u een navulling nodig heeft, neem dan contact op met onze kliniekverpleegkundige. Acetaminophen (Tylenol) is ‘ok’ om direct na de operatie te nemen zolang u de maximale dagelijkse dosis (4000mg) niet overschrijdt en niet-steroïde anti-inflammatoire middelen (ibuprofen naproxen Advil Motrin Aleve) zijn ‘ok’ om 6 weken na de operatie te nemen.
Worden er röntgenfoto’s gemaakt na mijn operatie?
Röntgenfoto’s worden direct na de operatie gemaakt en vervolgens opnieuw bij uw 6 weken bezoek. Meestal worden er ook röntgenfoto’s gemaakt bij het 3 maand, 6 maand en 1 jaar bezoek.
Hoe weet ik of ik op de goede weg ben na mijn operatie?
Uw schouder zou elke dag na de operatie comfortabeler moeten worden. We vragen u om uw bewegingsbereik bij te houden wanneer u uw oefeningen doet. U bent op de goede weg als u uw bewegingsbereik blijft vergroten. Als u op enig moment beweging begint te verliezen, bent u mogelijk niet op de goede weg en vragen wij u onmiddellijk contact met ons op te nemen.