19.3B: Tkanka limfoidalna

Wtórne narządy limfoidalne

Wtórne lub obwodowe narządy limfoidalne utrzymują dojrzałe naiwne limfocyty do czasu zainicjowania adaptacyjnej odpowiedzi immunologicznej. Podczas prezentacji antygenu, np. z komórek dendrytycznych, limfocyty migrują do centrów zarodkowych wtórnych tkanek limfoidalnych, gdzie ulegają ekspansji klonalnej i dojrzewaniu powinowactwa. Dojrzałe limfocyty następnie krążą pomiędzy krwią a obwodowymi narządami limfoidalnymi, aż do momentu napotkania specyficznych antygenów, gdzie pełnią swoje funkcje odpowiedzi immunologicznej.

Wtórna tkanka limfoidalna zapewnia środowisko dla antygenów do interakcji z limfocytami. Występuje głównie w węzłach chłonnych, ale także w pęcherzykach limfoidalnych w migdałkach, płatach Peyera, śledzionie, migdałkach, skórze i innych obszarach związanych z tkanką limfoidalną związaną z błoną śluzową (mucosa-associated lymphoid tissue – MALT). Poza wspieraniem aktywacji limfocytów B i T, inne wtórne narządy limfoidalne pełnią inne unikalne funkcje, takie jak zdolność śledziony do filtrowania krwi i zdolność migdałków do wychwytywania antygenów w górnych drogach oddechowych.

Ten schemat tkanki limfatycznej wskazuje węzły chłonne szyjne, węzły chłonne gruczołu sutkowego, cisterna chyli, węzły chłonne lędźwiowe i miedniczne, węzły chłonne kończyn dolnych, węzły chłonne pachwinowe, węzły chłonne kończyn górnych, śledzionę, węzły chłonne pachowe, przewód piersiowy i grasicę.

Tkanki limfatyczne: Grasica i szpik kostny są pierwotną tkanką limfoidalną, natomiast węzły chłonne, migdałki i śledziona są wtórną tkanką limfoidalną.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *