Ataki lękowe, formalnie znane jako ataki paniki, są przerażające. Dla rodzica może być niezwykle druzgocące, gdy jest świadkiem, jak dziecko doświadcza ataku paniki, a dla dziecka lub nastolatka atak paniki może być zagrożeniem życia. Wiele osób opisuje ataki paniki jako uczucie, jakby pokój się na nich zamykał, jakby mieli atak serca lub jakby mogli umrzeć. Ataki paniki mogą być wywołane przez konkretne rzeczy lub mogą wystąpić nagle bez powodu. Zaburzenie paniczne jest rodzajem zaburzenia lękowego i jest diagnozowane, jeśli dziecko cierpi na co najmniej dwa niespodziewane ataki paniki lub lęku, po których następuje co najmniej jeden miesiąc niepokoju o wystąpienie kolejnego ataku.
Znaki i objawy związane z napadami lęku
- Uczucie zbliżającego się niebezpieczeństwa lub zagłady
- Potrzeba ucieczki
- Szybkie bicie serca
- Pocenie się
- Drżenie
- Duszność oddechu lub uczucie duszenia
- Uczucie dławienia się
- Ból lub dyskomfort w klatce piersiowej
- Nudności lub dyskomfort w jamie brzusznej
- Zawroty głowy lub światłowstręt
- Uczucie, że rzeczy są nierealne, depersonalizacja
- Obawa przed utratą kontroli lub „zwariowaniem”
- Obawa przed śmiercią
- Uczucie mrowienia
- Choroby lub uderzenia gorąca
Naucz swoje dzieci o atakach paniki
Ataki lęku trwają zwykle około 10-15 minut, jednak zarówno Ty, jak i Twoje dziecko możecie mieć wrażenie, że trwają całe życie. Po pierwszym ataku paniki ważne jest, aby nauczyć dziecko znaków i objawów związanych z atakami paniki, aby w razie kolejnego ataku rozumiało, co się dzieje. Naucz swoje dzieci, że ataki paniki są fałszywym alarmem w ich organizmach. Pozwól im poznać fizyczne odczucia związane z atakiem paniki, aby kiedy ich doświadczą, nie były tak przerażające.
Wskazówki i sztuczki jak pomóc dziecku podczas ataku lęku
Istnieją pewne techniki, które pomagają nastolatkowi lub dziecku doświadczającemu ataku paniki. Równie ważne jest, aby nie uczyć się, co robić, ale co robić w tych przerażających momentach.
- Unikaj minimalizowania ich niepokoju: Ataki lęku są przerażające. Unikaj mówienia dziecku „wszystko w porządku”, gdy w rzeczywistości nie czuje się ono dobrze. Ważne jest, aby w takich sytuacjach ćwiczyć empatię. Powiedz coś w stylu: „Wiem, że nie czujesz się dobrze. Atak paniki może być przerażający. Pomogę ci przez to przejść i wkrótce się to skończy.”
- Przypomnij dziecku, że ataki paniki zawsze się kończą
- Pomóż mu odwrócić uwagę: Istnieje wiele narzędzi i technik, które można wykorzystać, aby pomóc osobie odwrócić jej uwagę podczas ataku paniki. Ćwiczenia, granie w gry, oglądanie zdjęć w telefonie, jedzenie przekąsek, stosowanie okładów z lodu w celu ochłodzenia ciała, pozytywne myśli wzmacniające, techniki oddechowe, relacje mięśniowe, branie prysznica lub kąpieli, oglądanie ulubionego programu lub przeglądanie mediów społecznościowych to techniki, które mogą być stosowane w celu odwrócenia uwagi Twojego syna lub córki podczas ataku paniki.
- Pomóż im uniknąć pułapki ataku paniki: Kiedy dziecko ma atak paniki, zaczyna się bać, że będzie miało kolejny i będzie unikać działań i sytuacji, które ich zdaniem mogą wywołać kolejny atak. W rezultacie Twój syn lub córka może próbować unikać szkoły, zajęć towarzyskich, imprez rodzinnych, sportu, a nawet może obawiać się wychodzenia z domu. Jako rodzic, ważne jest, aby nauczyć je, że unikając tych rzeczy, tym gorzej lęk będzie się rozwijać i dlatego ważne jest, aby stawić czoła tym sytuacjom niezależnie.
Szukanie profesjonalnej pomocy
Szukanie profesjonalnej pomocy może pomóc Tobie i Twojemu dziecku zdobyć wiedzę na temat narzędzi i technik używanych do zapobiegania i zarządzania atakami lęku. Wykwalifikowany specjalista może mieć wgląd w to, dlaczego dziecko ma ataki paniki, jednak może nie być konkretnego powodu lub czynnika wyzwalającego. Ponadto przeszkolony specjalista może nauczyć określonych technik, takich jak terapia ekspozycyjna i techniki relaksacyjne, aby pomóc Twojemu synowi lub córce przezwyciężyć ataki paniki. Chociaż istnieją leki, które pomagają w zaburzeniach paniki, nie są one zalecane dla dzieci ze względu na skutki uboczne, dlatego też zaburzenia te są najlepiej zarządzane za pomocą terapii i wiedzy.