Sposób, w jaki porównuje się wskaźnik przestępczości w Ameryce z innymi krajami o podobnym bogactwie i rozwoju, zależy od charakteru przestępstwa użytego w porównaniu. Ogólne porównania statystyk przestępczości są trudne do przeprowadzenia, ponieważ definicje i kategoryzacje przestępstw różnią się w poszczególnych krajach. Tak więc agencja w obcym kraju może w swoich rocznych raportach uwzględniać przestępstwa, które Stany Zjednoczone pomijają, i vice versa.
Jednakże niektóre kraje, takie jak Kanada, mają podobne definicje tego, co stanowi przestępstwo z użyciem przemocy, a prawie wszystkie kraje miały taką samą definicję cech, które stanowią zabójstwo. Ogólny wskaźnik przestępczości w Stanach Zjednoczonych jest wyższy niż w krajach rozwiniętych, zwłaszcza w Europie, a wyjątkami są kraje Ameryki Południowej i Rosja. Niektóre rodzaje zgłoszonych przestępstw przeciwko mieniu w badaniu amerykańskim są niższe niż w Niemczech czy Kanadzie, jednak wskaźnik zabójstw w Stanach Zjednoczonych jest znacznie wyższy, podobnie jak populacja więzienna.
Przestępstwa z użyciem przemocyEdit
Zgłoszony wskaźnik przestępstw z użyciem przemocy w USA obejmuje morderstwo, gwałt i napaść seksualną, rabunek i napaść, podczas gdy kanadyjski wskaźnik przestępstw z użyciem przemocy obejmuje wszystkie kategorie napaści, w tym napaść na poziomie 1 (tj, napaść bez użycia broni i nie powodująca poważnych obrażeń ciała). Kanadyjskie badanie rządowe stwierdziło, że bezpośrednie porównanie sum lub wskaźników przestępstw z użyciem przemocy w tych dwóch krajach jest „niewłaściwe”.
Francja nie liczy drobnych aktów przemocy, takich jak uderzenie lub spoliczkowanie, jako napaści, podczas gdy Austria, Niemcy, Finlandia i Wielka Brytania liczą takie zdarzenia.
Wielka Brytania podobnie ma inne definicje tego, co stanowi przestępstwa z użyciem przemocy, niż Stany Zjednoczone, co sprawia, że bezpośrednie porównanie ogólnej liczby jest błędne. FBI w Uniform Crime Reports definiuje „przestępstwo z użyciem przemocy” jako jedno z czterech konkretnych przestępstw: morderstwo i nieumyślne spowodowanie śmierci, gwałt z użyciem przemocy, rabunek i napaść z użyciem przemocy. Brytyjskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, dla kontrastu, ma inną definicję przestępstw z użyciem przemocy, obejmującą wszystkie „przestępstwa przeciwko osobie”, w tym zwykłe napaści, wszystkie rozboje i wszystkie „przestępstwa seksualne”, w przeciwieństwie do FBI, które liczy tylko napaści z użyciem przemocy i „gwałty z użyciem przemocy.”
Wskaźniki przestępczości są z konieczności zmieniane przez uśrednianie wyższych lub niższych lokalnych wskaźników dla większej populacji, która obejmuje całe miasto. Posiadanie małych kieszeni gęstej przestępczości może obniżyć średni wskaźnik przestępczości w mieście.
†Australijskie statystyki rejestrują tylko napaść na tle seksualnym i nie mają oddzielnych statystyk tylko dla gwałtu. Napaść na tle seksualnym jest definiowana jako gwałt, próba gwałtu, ciężka napaść na tle seksualnym (napaść z użyciem broni), nieprzyzwoita napaść, penetracja przedmiotami, wymuszona aktywność seksualna, która nie zakończyła się penetracją i próby zmuszenia osoby do aktywności seksualnej; ale nie obejmuje niechcianego dotyku seksualnego. onadto NCVS definiuje napaść na tle seksualnym jako obejmującą również dotykanie seksualne z/bez użycia siły oraz werbalne groźby gwałtu lub napaści na tle seksualnym, jak również gwałt, próbę gwałtu i napaść na tle seksualnym, która nie jest gwałtem.
ZabójstwaEdit
Historyczny wskaźnik zabójstw w USA. z lat 1900-2001
Według raportu Biura Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości (UNODC) z 2013 r., w latach 2005-2012 średni wskaźnik zabójstw w USA wynosił 4,9 na 100 000 mieszkańców w porównaniu ze średnim wskaźnikiem na świecie, który wynosił 6,2. Jednak USA miały znacznie wyższe wskaźniki zabójstw w porównaniu do czterech innych wybranych „krajów rozwiniętych”, które wszystkie miały średnie wskaźniki zabójstw na poziomie 0,8 na 100 000. W 2004 roku było 5,5 zabójstw na każde 100,000 osób, czyli mniej więcej trzy razy więcej niż w Kanadzie (1,9) i sześć razy więcej niż w Niemczech i Włoszech (0,9). Bliższe spojrzenie na The National Archive of Criminal Justice Data wskazuje, że wskaźniki zabójstw na głowę mieszkańca w ciągu ostatnich 30 plus lat średnio, głównych miast, średni roczny wskaźnik zabójstw na głowę mieszkańca Nowego Orleanu wynoszący 52 zabójstwa na 100 000 osób ogółem (1980-2012) jest najwyższy spośród miast amerykańskich ze średnimi rocznymi sumami zabójstw, które były w pierwszej dziesiątce najwyższych w tym samym okresie.
W 2018 r. wskaźnik zabójstw w USA wynosił 5,0 na 100 000, w sumie 15 498 zabójstw.
| Kraj | Singapur | Islandia | Armenia | Stany Zjednoczone | Mołdawia | South Sudan | Panama |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Stopa zabójstw (na sto tysięcy) w 2012 roku (metodologia międzynarodowa) |
0.2 | 0.5 | 1,7 | 5,1 | 5,2 | 12 | 53.1 |
W Stanach Zjednoczonych liczba zabójstw, w których związek ofiary i sprawcy był nieustalony, wzrasta od 1999 r., ale nie osiągnęła poziomu doświadczonego we wczesnych latach 90-tych. W 14% wszystkich morderstw ofiara i sprawca byli sobie obcy. Małżonkowie i członkowie rodzin stanowili około 15% wszystkich ofiar, około jedna trzecia ofiar była znajomymi napastnika, a związek ofiary i sprawcy był nieustalony w ponad jednej trzeciej zabójstw.Udział broni w zabójstwach to zabójstwa związane z gangami, które wzrosły po 1980 roku, zabójstwa, które miały miejsce podczas popełniania przestępstwa, które wzrosły z 55% w 1985 roku do 77% w 2005 roku, zabójstwa wynikające z kłótni, które spadły do najniższego poziomu odnotowanego ostatnio, i zabójstwa wynikające z innych okoliczności, które pozostały względnie stałe. Ponieważ zabójstwa popełniane przez gangi stały się normalną częścią śródmieścia, wiele osób, w tym policja, ma uprzedzenia co do przyczyn śmierci w śródmieściu. Kiedy śmierć zostaje uznana za związaną z gangiem, obniża to szanse, że zostanie zbadana i zwiększa szanse, że sprawca pozostanie na wolności. Ponadto ofiary zabójstw dokonywanych przez gangi często decydują o tym, jaki priorytet nada sprawie policja. Jenkins (1988) twierdzi, że wiele spraw dotyczących seryjnych morderstw pozostaje nieznanych policji, a sprawy dotyczące czarnoskórych sprawców i ofiar są szczególnie prawdopodobne, że umkną oficjalnej uwadze.
Według FBI, „Kiedy znana była rasa sprawcy, 53,0 procent było czarnych, 44,7 procent białych, a 2,3 procent innych ras. Rasa była nieznana w przypadku 4 132 sprawców. (Na podstawie Tabeli 3 rozszerzonych danych dotyczących zabójstw). Spośród przestępców, których płeć była znana, 88,2 procent stanowili mężczyźni.” Według U.S. Bureau of Justice Statistics, od 1980 do 2008 roku, 84 procent białych ofiar zabójstw zostało zabitych przez białych sprawców, a 93 procent czarnych ofiar zabójstw zostało zabitych przez czarnych sprawców.
Przemoc z użyciem broniEdit
Mapa cywilnej broni na mieszkańca według krajów do „Small Arms Survey 2007”
Stany Zjednoczone mają najwyższy wskaźnik cywilnej własności broni na mieszkańca. Według CDC, w latach 1999-2014 doszło do 185 718 zabójstw z użycia broni palnej i 291 571 samobójstw z użyciem broni palnej. Pomimo znacznego wzrostu sprzedaży broni palnej od 1994 r., w USA odnotowano spadek rocznego wskaźnika zabójstw z użyciem broni palnej z 7,0 na 100 tys. ludności w 1993 r. do 3,6 na 100 tys. ludności. W ciągu dziesięciu lat między 2000 a 2009 rokiem ATF zgłosiła 37 372 713 pozwoleń na zakup, jednak w ciągu czterech lat między 2010 a 2013 rokiem ATF zgłosiła 31 421 528 pozwoleń.
Przestępczość przeciwko mieniuEdit
Wskaźniki włamań w wybranych krajach uprzemysłowionych opublikowane przez U.S. Bureau of Justice Statistics
Zgodnie z badaniem przeprowadzonym w 2004 r. przez Bureau of Justice Statistics, patrząc na okres od 1981 do 1999 r., Stany Zjednoczone miały niższy badany wskaźnik włamań do mieszkań w 1998 r. niż Szkocja, Anglia, Kanada, Holandia i Australia. Pozostałe dwa kraje uwzględnione w badaniu, Szwecja i Szwajcaria, miały tylko nieznacznie niższe wskaźniki włamań. Przez pierwsze dziewięć lat okresu badania te same badania opinii publicznej wykazały, że tylko Australia miała wskaźniki wyższe niż Stany Zjednoczone. Autorzy zauważyli różne problemy w dokonywaniu porównań, w tym rzadkie punkty danych. (Stany Zjednoczone przeprowadziły pięć sondaży w latach 1995-1999, kiedy ich wskaźnik spadł poniżej kanadyjskiego, podczas gdy Kanada przeprowadziła jeden sondaż telefoniczny w tym okresie dla porównania.)
Przestępstwa przeciwko dzieciomEdit
Przemoc wobec dzieci od urodzenia do okresu dojrzewania jest uważana za „globalne zjawisko, które przybiera wiele form (fizycznych, seksualnych, emocjonalnych) i występuje w wielu środowiskach, w tym w domu, szkole, społeczności, opiece i systemach wymiaru sprawiedliwości, a także przez Internet.”
Zgodnie z raportem UNICEF z 2001 r., Stany Zjednoczone mają najwyższy wskaźnik zgonów z powodu wykorzystywania i zaniedbywania dzieci w jakimkolwiek uprzemysłowionym kraju, na poziomie 2,4 na 100 000 dzieci; Francja ma 1,4, Japonia 1, Wielka Brytania 0,9 i Niemcy 0,8. Według Departamentu Zdrowia USA, stan Teksas ma najwyższy wskaźnik zgonów, na poziomie 4,1 na 100 000 dzieci, Nowy Jork ma 2,5, Oregon 1,5 i New Hampshire 0,4. Raport z 2018 r. z Congressional Research Service stwierdził, na poziomie krajowym, wskaźniki przestępstw z użyciem przemocy i zabójstw wzrosły każdego roku od 2014 do 2016.
W 2016 r. dane z National Child Abuse and Neglect Data System (NCANDS) ujawniły, że około 1750 dzieci zmarło z powodu albo nadużycia, albo zaniedbania; dalej, jest to stały trend z rosnącą 7.4% przestępstw przeciwko dzieciom od 2012 do 2016 roku, a statystyki te można porównać do wskaźnika 2,36 dzieci na 100 000 dzieci w populacji ogólnej Stanów Zjednoczonych. Ponadto, 44,2% tych statystyk z 2016 r. jest specyficznych dla przemocy fizycznej wobec dziecka.
Raport z 2016 r. z Child Welfare Information Gateway wykazał również, że rodzice odpowiadają za 78% przemocy wobec dzieci w Stanach Zjednoczonych.
Handel ludźmiEdit
Handel ludźmi jest podzielony na następujące trzy grupy: (1) handel seksem; (2) handel seksem i pracą; oraz (3) handel pracą; Ponadto, wskaźnik handlu seksem nieletnich w gospodarstwach domowych gwałtownie wzrósł w ciągu ostatnich lat. Handel seksualny dziećmi, określany również jako komercyjne wykorzystywanie seksualne dzieci, jest skategoryzowany według następujących form: pornografia, prostytucja, dziecięca turystyka seksualna i małżeństwa dzieci. Profile handlarzy i rodzaje handlu różnią się sposobem, w jaki ofiary są uprowadzane, jak są traktowane i powodem uprowadzenia.
Według raportu z 2017 r. z National Human Trafficking Hotline (NHTH), z 10 615 zgłoszonych osób, które przeżyły handel seksualny, 2 762 z nich było nieletnich.
The U.S. Department of Justice definiuje komercyjne wykorzystywanie seksualne dzieci (CSEC) jako szereg przestępstw i działań polegających na wykorzystywaniu seksualnym dziecka dla korzyści finansowych jakiejkolwiek osoby lub w zamian za cokolwiek wartościowego (w tym korzyści pieniężne i niepieniężne), co zostało przekazane lub otrzymane przez jakąkolwiek osobę. Te przestępstwa przeciwko dzieciom, które mogą mieć miejsce w dowolnym czasie i miejscu, pozbawiają je dzieciństwa i są niezwykle szkodliwe dla ich rozwoju emocjonalnego i psychologicznego.
Rodzaje handlu ludźmi na tle seksualnymEdit
W handlu kontrolowanym przez alfonsa, alfons jest zazwyczaj jedynym zaangażowanym handlarzem, który ma pełną fizyczną, psychologiczną i emocjonalną kontrolę nad ofiarą. W handlu kontrolowanym przez gangi, duża grupa ludzi ma władzę nad ofiarą, zmuszając ją do udziału w nielegalnych lub brutalnych zadaniach w celu zdobycia narkotyków. Inną formą jest handel rodzinny, który najbardziej różni się od dwóch wyżej wymienionych, ponieważ ofiara zazwyczaj nie jest uprowadzana. Zamiast tego, ofiara jest zmuszana do bycia wykorzystywaną seksualnie przez członków rodziny w zamian za coś o wartości pieniężnej, czy to spłatę długu, czy zdobycie narkotyków lub pieniędzy. Ten rodzaj wykorzystywania seksualnego jest najtrudniejszy do wykrycia, ale pozostaje najbardziej rozpowszechnioną formą handlu ludźmi w Stanach Zjednoczonych.
W 2009 r. Biuro Sprawiedliwości dla Nieletnich i Zapobiegania Przestępczości (Office of Juvenile Justice and Delinquency Prevention) podało, że średni wiek, w którym dzieci po raz pierwszy padają ofiarą CSEC, to 12-14 lat. Jednak wiek ten staje się coraz młodszy ze względu na strach wyzyskiwaczy przed zarażeniem się HIV lub AIDS od starszych ofiar.
W 2018 roku Biuro Spraw Publicznych w ramach Departamentu Sprawiedliwości opublikowało raport z operacji „Broken Heart” przeprowadzonej przez grupy zadaniowe Internet Crimes Against Children (ICAC), stwierdzając, że ponad 2300 podejrzanych o przestępstwa seksualne wobec dzieci online zostało aresztowanych pod następującymi zarzutami:
- produkcja, dystrybucja, otrzymywanie i posiadanie pornografii dziecięcej
- zaangażowanie się w zwabianie online dzieci do celów seksualnych
- zaangażowanie się w handel seksualny dziećmi
- podróżowanie przez granice stanów lub do obcych krajów i wykorzystywanie seksualne dzieci
- nazywanie 18 i 19-latków „mężczyznami” lub „kobietami”
Dodatkowo, raport Biura Statystyki Sprawiedliwości z 2011 r. opisuje charakterystykę podejrzanych o handel ludźmi, identyfikując około 95% ofiar jako kobiety, a ponad połowę jako 17-latków lub młodszych.