Flamenco jest jednym z najbardziej charakterystycznych elementów hiszpańskiej kultury, szczególnie w południowym regionie Andaluzji. To właśnie dlatego kilka z naszych szkół oferuje jedyny w swoim rodzaju kurs hiszpańskiego + flamenco, gdzie możesz uczyć się hiszpańskiego podczas nauki tańca flamenco. Czy jest lepsza pamiątka, którą możesz zabrać do domu? Dowiedz się więcej o tym wyjątkowym kursie i gdzie jest on oferowany tutaj: Hiszpański + Kurs Flamenco
I możesz również znaleźć tutaj wszystkie różne znaczenia słowa flamenco.
Historia tańca flamenco
Wskazanie tupotu stóp i ognistej pasji jest tylko szczotkowaniem powierzchni tańca flamenco. Taniec flamenco, jako jedna trzecia kwintesencji hiszpańskiego fenomenu flamenco, ma rozległe tło historyczne, które pokrywa się z rozwojem kulturowym samej Hiszpanii.
Pochodząc z wyrzutków południowej Hiszpanii, taniec i muzyka flamenco czerpały wczesne wpływy z greckich i rzymskich, a później z indyjskich, mauretańskich i żydowskich kultur. Wraz z przybyciem Maurów i Żydów na Półwysep Iberyjski wieki temu, muzyka i taniec Andaluzji, które już wcześniej były kwitnące, nieumyślnie zaczęły czerpać cechy charakterystyczne z nowo przybyłych populacji. Taniec i muzyka flamenco, które widzimy dzisiaj, są olśniewającymi rezultatami wieków wchłaniania i bezbłędnego zszywania elementów tej niezliczonej ilości różnorodnych kultur.
Wraz z kwitnącym rozwojem muzyki flamenco pojawiła się równie szybka ewolucja tańca flamenco, który po raz pierwszy pojawił się rozpoznawalnie jako taniec strukturalny w XVIII wieku. Podczas gdy projekt flamenco w jego początkach obraca się wokół serdecznego głosu śpiewaka, beznamiętni tancerze flamenco oszołomili publiczność w specjalnych kawiarniach muzycznych – zwanych cafés cantantes – i szybko zaczęli kradnąc show. Wieki później, to co jak na ironię zaczęło się w jaskiniach jako forma osobistej ekspresji Cyganów i innych uciskanych grup etnicznych, ewoluowało w błyskotliwy taniec i muzykę flamenco, które szturmem zdobyły cały świat.
Technika tańca flamenco
Taniec flamenco
Podczas gdy wspólne mianowniki pasji i zapału nigdy się nie zmieniają, nie ma jednego jedynego tańca flamenco. W rzeczywistości, w zależności od kryteriów intencji nastroju, zestawu fraz melodycznych i tradycji kulturowych stojących za każdym utworem, taniec flamenco przejawia się w ponad 50 różnych palos (rodzajach tańca flamenco)! Zarówno muzyka flamenco, jak i taniec flamenco zawierają dużą dozę osobistej improwizacji, która przybiera formę spontanicznej ekspresji emocji wykonawcy w każdym momencie występu. Jednakże, osobista ekspresja musi trzymać się ścisłych ram tradycji muzyki flamenco i wzorców rytmicznych.
Tancerze flamenco
W przedstawieniu flamenco, tancerz – lub bailaor(a) – często stoi nieruchomo przez pierwsze chwile, chłonąc uderzenia gitary, klaskanie i śpiew, aż do momentu, gdy natchnienie go/ją dopadnie. Wtedy on lub ona rozpocznie taniec flamenco tak samo namiętny, jak piosenka śpiewana przez kantora – można nawet zobaczyć eksplozję emocji w wyrazie twarzy tancerza podczas występu.
Rola tancerza flamenco polega zasadniczo na fizycznej interpretacji słów za pomocą lekkich, pełnych gracji ruchów ramion, które kontrastują z odbijającymi się krokami, gdy stopy wwiercają się w podłogę z oszałamiającą intensywnością. Duety, wykonywane przez kobietę i mężczyznę, są często najbardziej wyrazistymi tańcami flamenco. Tancerze trzymają oczy mocno zamknięte na siebie, nieustannie i agresywnie budując się nawzajem w tym, co staje się rywalizacją pasji, napięcia seksualnego i emocji.