The Functionalist Perspective – Notatki z zajęć dla A Level Sociology (Year 2)

Reklamy

Te notatki z zajęć na temat teorii funkcjonalistycznej Teoria funkcjonalistyczna powinna być wszystkim, czego potrzebujesz, aby powtórzyć ten temat do egzaminu z socjologii na poziomie A

Kluczowe idee perspektywy funkcjonalistycznej są następujące –

  1. Istnieje coś takiego jak struktura społeczna, która istnieje niezależnie od jednostek. Ta struktura społeczna składa się z norm wartości przekazywanych przez instytucje, które kształtują jednostkę –
  2. Powinniśmy badać społeczeństwo naukowo i na poziomie makro – szukając ogólnych praw, które wyjaśniają ludzkie działania.
  3. Socjalizacja jest ważna – jednostki muszą być regulowane dla dobra wszystkich. Integracja i regulacja jednostek jest rzeczą dobrą.
  4. Powinniśmy analizować społeczeństwo jako system – przyjrzeć się każdemu fragmentowi patrząc na wkład, jaki wnosi do całości
  5. Instytucje społeczne generalnie pełnią pozytywne funkcje – konsensus wartości integracja społeczna; regulacja społeczna; zapobieganie anomii i tak dalej
  6. Zaawansowane społeczeństwo przemysłowe jest lepsze niż prymitywne społeczeństwo – jednym z głównych powodów, dla których porządek społeczny jest tak ważny, jest to, że nie cofamy się – (wiąże się z ideą postępu)

Dobrze by było, gdybyś potrafił rozróżnić idee Emile’a Durkheima – jednego z ojców założycieli socjologii i Talcotta Parsonsa – który rozwinął funkcjonalizm w latach 40. i 50.

Durkheim i funkcjonalizm

Durkheim jest jednym z ojców założycieli socjologii. Zasadniczo uważał, że struktura społeczna i porządek społeczny są ważne, ponieważ ograniczają indywidualny egoizm. Zdał sobie jednak sprawę, że w miarę ewolucji społeczeństw ludzie stawali się coraz bardziej indywidualistyczni – bardziej wolni – a więc utrzymanie porządku społecznego stawało się coraz większym problemem dla społeczeństwa. Pytanie, jak osiągnąć porządek społeczny w złożonych społeczeństwach, było jednym z jego głównych zainteresowań.

Emile Durkheim 1858-1917: The first ever 'Professor of Sociology' Durkheim: The Historical Context Aby zrozumieć pracę Durkheima, należy zrozumieć kontekst historyczny, w którym pisał. Emile Durkheim (1858 – 1917) był uczniem pozytywisty Auguste Comte’a. Durkheim i pierwszy w historii profesor socjologii. Główne prace Durkheima zostały opublikowane między 1893 a 1912 rokiem – pisał więc w samym środku nowoczesności i doświadczał industrializacji i urbanizacji Francji. Durkheim wierzył, że zmiany społeczne wprowadzone przez nowoczesność zagrażają porządkowi społecznemu, a jego socjologia jest na to odpowiedzią. Jego badania społeczne dotyczyły dwóch głównych kwestii

  • Chciał zapewnić, że nowoczesne społeczeństwa są harmonijne i uporządkowane
  • Chciał stworzyć naukę o społeczeństwie, abyśmy mogli wygenerować jasną wiedzę na temat tego, jak doprowadzić do porządku społecznego

1. There is such a thing as a 'Social Structure'

Durkheim uważał, że istnieje coś takiego jak struktura społeczna – złożona z norm i wartości. Twierdził on, że struktura ta istnieje ponad poziomem jednostki, ponieważ normy i wartości poprzedzają jednostkę – istnieją już w społeczeństwie, kiedy się w nim rodzimy. Durkheim wierzył, że zachowanie ludzi jest kształtowane przez system norm i wartości, w którym się urodzili.

Durkheim uważał, że struktura społeczna składa się z „faktów społecznych” – zjawisk, które są zewnętrzne wobec jednostki i ograniczają jej sposoby działania…

Durkheim

2. Socjologowie powinni stosować metody naukowe, aby odkryć podstawowe prawa rządzące ludzkim zachowaniem

Wielka część pracy Durkheima miała na celu wykazanie znaczenia solidarności organicznej, a także próbę ustalenia, co społeczeństwa muszą zrobić, aby osiągnąć solidarność organiczną. W tym celu twierdził, że musimy użyć obiektywnych, społecznych metod naukowych, aby odkryć ogólne prawa rządzące społeczeństwami. Powinieneś odnieść się do sekcji poświęconej metodom naukowym Durkheima i jego studium samobójstwa w podręczniku Pozytywizm/socjologia i nauka.

3 Jednostki muszą być ograniczane

Durkheim wierzył, że jednostki mają biologiczną tendencję do bycia naturalnie samolubnymi i dbania o siebie oraz że to do społeczeństwa należy regulowanie tych naturalnie samolubnych pragnień ostatecznie dla dobra wszystkich. Zbyt wiele wolności jest złe zarówno dla jednostki, jak i dla społeczeństwa. Jest to dość oczywisty pomysł – Durkheim wierzył jedynie, że większy poziom ludzkiego szczęścia i „postępu” można osiągnąć, jeśli ludzie będą współpracować, a nie konkurować jak zwierzęta w wojnie wszystkich ze wszystkimi o ograniczone zasoby.

Społeczeństwa muszą w jakiś sposób zapewnić, że naturalnie egoistyczne tendencje jednostek są powstrzymywane i aby to zrobić, społeczeństwa muszą stworzyć poczucie solidarności społecznej – co oznacza sprawienie, że jednostki poczują się częścią czegoś większego i nauczenie ich norm dopuszczalnego zachowania – proces ten Durkheim nazwał regulacją moralną.

Zarówno solidarność społeczna, jak i regulacja moralna opierają się na skutecznej socjalizacji jednostek do szerszego społeczeństwa. Socjalizacja jest procesem, w którym jednostki uczą się norm i wartości społeczeństwa.

Kluczowe pojęcie – Solidarność społeczna Gdzie istnieje poczucie bycia częścią czegoś większego. Wspólne poczucie, że pracuje się razem, aby osiągnąć wspólnie uzgodnione cele społeczeństwa.

Osiągnięcie solidarności w zaawansowanym społeczeństwie przemysłowym jest trudne

Durhkeim argumentował, że solidarność i moralna regulacja zostały osiągnięte w różny sposób w prymitywnych i zaawansowanych społeczeństwach przemysłowych. W tych pierwszych solidarność zachodzi automatycznie, podczas gdy w tych drugich jest trudniejsza do osiągnięcia.

W społeczeństwie prymitywnym, np: Feudalna Brytania, przed industrializati były na małą skalę i lokalnie oparte, z ludźmi żyjącymi w tym samym obszarze przez całe życie. Istniało również bardzo małe zróżnicowanie ról i brak złożonego podziału pracy. Ogólnie rzecz biorąc, ludzie mają wspólne doświadczenia z tą samą wioską, tymi samymi zajęciami i tymi samymi ludźmi przez całe życie. Durkheim twierdził, że kiedy ludzie dzielą tę samą rzeczywistość i te same cele oraz są od siebie ściśle zależni, łatwo jest osiągnąć regulację moralną i solidarność społeczną. Ludzie dzielili również jedną religię, która zapewniała wszystkim wspólny zestaw kodów moralnych. Durkheim określał tę sytuację mianem solidarności mechanicznej: Solidarność opartą na podobieństwie.

W zaawansowanym społeczeństwie przemysłowym liczba wyspecjalizowanych zadań wzrasta, a podział pracy staje się bardziej złożony. Jednostki stają się bardziej współzależne, ponieważ ludzie stają się mniej samowystarczalni i bardziej zależni od większej liczby osób, których nie znają. W rezultacie spada zdolność religii do dostarczania wszystkim jednostkom tych samych kodów moralnych. Problem polega na tym, że ludzie nie prowadzą już takiego samego życia, różnią się od siebie, a nowoczesne społeczeństwa muszą znaleźć sposób na osiągnięcie solidarności opartej na różnicy, a nie solidarności opartej na podobieństwie.

Z powodu tych różnic nowoczesne społeczeństwa ryzykują nadmiernym indywidualizmem i stają w obliczu „kryzysu regulacji moralnej”, stanu, który Durkheim nazwał „anomią”. Problem polegał na osiągnięciu 'organicznej solidarności': 'solidarności społecznej opartej na różnicy

Durkehim argumentował, że biorąc pod uwagę upadek religii, organizacje pracownicze i edukacja zapewnią społeczeństwu niezbędną regulację moralną w zaawansowanych społeczeństwach przemysłowych. Skupiając się na edukacji, Durkheim argumentował, że to, co robi edukacja, to jednocześnie nauczanie nas różnorodnych umiejętności wymaganych w zaawansowanym podziale pracy i dostarczanie nam wspólnych norm i wartości poprzez nauczanie przedmiotów takich jak historia i dzięki wspólnym zgromadzeniom.

Kluczowy termin – anomia Gdy współczesne systemy społeczne zachęcają do nadmiernego indywidualizmu – w konsekwencji występuje ogólny brak porozumienia wokół norm i wartości – niektórzy komentatorzy opisują anomię jako stan beznormatywności.

Funkcjonalizm Talcotta Parsona

Piszący w latach 40. i 50. XX wieku Talcott Parsons oparł się na pracach Durkheima

4. Analogia organiczna – powinniśmy postrzegać społeczeństwo jako system

Talcott Parsons postrzegał społeczeństwo jako działające jak ludzkie ciało, argumentując, że instytucje w społeczeństwie są jak organy w ciele – każdy z nich wykonuje specyficzne funkcje, które są niezbędne do utrzymania całości. Parsons twierdził, że części społeczeństwa powinny być rozumiane w kategoriach tego, co przyczyniają się do utrzymania całości.

Ciało Analogia organiczna Instytucje
Każdy narząd ma unikalną funkcję Instytucje mają unikalną funkcję
Wszystkie elementy zasadniczo harmonijnie współpracują Wszystkie instytucje pracują razem harmonijnie
Organy są współzależne Organy są współzależne
Ma identyfikowalną granicę Ma identyfikowalną granicę
Suma jest większa niż jej części Suma jest większa niż jej części.
Normalny: zdrowy Normalny: niski wskaźnik problemów społecznych.

5. Instytucje pełnią pozytywne funkcje

Podążając za analogią organiczną, Parsons starał się zrozumieć instytucje poprzez analizę pozytywnych funkcji, jakie odgrywały one w utrzymaniu porządku społecznego. Niektóre z tych pozytywnych funkcji Parsons zidentyfikował poniżej

  • Instytucje generalnie promują Konsensus Wartości – Jedną z najważniejszych funkcji instytucji społecznych jest tworzenie konsensusu wartości – czyli porozumienia wokół wspólnych wartości. Parsons twierdził, że przywiązanie do wspólnych wartości jest podstawą porządku w społeczeństwie. Dwie z najważniejszych wspólnych wartości to wiara w etykę pracy i wiara w merytokrację. Parsons twierdził, że obie te wartości są niezbędne dla nowoczesnego społeczeństwa, ponieważ etyka pracy zapewnia, że ludzie cenią sobie pracę, a nie leniuchowanie, a merytokracja oznacza, że ludzie wierzą, iż ciężka praca powinna być nagradzana.
  • Rodzina jest odpowiedzialna za przekazywanie podstawowych norm i wartości naszego społeczeństwa – zapewnia wczesną socjalizację; stabilizację dorosłych osobowości, a także miejsce, w którym ludzie mogą uciec od presji współczesnego życia – działając jako zawór uwalniający.
  • Edukacja integruje jednostki z szerszym społeczeństwem – zapewniając jednostkom poczucie przynależności i tożsamości do szerszego społeczeństwa. Parsons twierdził na przykład, że edukacja czyni to poprzez uczenie nas wspólnej historii i języka.
  • Inne instytucje regulują indywidualne zachowania poprzez sankcje społeczne, zapobiegając przestępczości i dewiacji wymykającej się spod kontroli.

Pomysł funkcjonalnych warunków wstępnych

Parsons wierzył, że społeczeństwa mają pewne funkcjonalne warunki wstępne. Funkcjonalne warunki wstępne to rzeczy, których społeczeństwa potrzebują, aby przetrwać. Tak jak istoty ludzkie potrzebują pewnych rzeczy, aby przetrwać, tak każde społeczeństwo musi mieć pewne rzeczy, aby funkcjonować prawidłowo. Na przykład, społeczeństwo musi produkować i dystrybuować zasoby, takie jak żywność i schronienie; musi istnieć jakiś rodzaj organizacji, która rozwiązuje konflikty, i inne, które socjalizują młodych.

Według Parsonsa system społeczny ma cztery potrzeby, które muszą być spełnione dla dalszego przetrwania – są to: adaptacja, osiągnięcie celu, integracja i opóźnienie. W zaawansowanym społeczeństwie przemysłowym, potrzeby te są zaspokajane przez wyspecjalizowane podsystemy

.

Parsonowska nazwa dla każdej funkcji (AGIL) To oznacza…. Wykonywane przez jakie instytucje?
Adaptacja Dostosowanie do środowiska oraz produkcja dóbr i usług
Osiąganie celów Decyduje, do jakich celów powinno dążyć społeczeństwo jako całość
Integracja Osiągnąć spójność społeczną
Latencja (Utrzymanie wzorca) Socjalizować młodych do wspólnych wartości

Parsons przekonywał, że potrzeby społeczeństwa muszą być ważniejsze niż potrzeby jednostki. Dlatego tak chętnie podkreśla znaczenie rodziny i edukacji przekazującej określone normy i wartości, które wiążą ludzi w konsensusie wartości.

Stretch and Challenge – find out more about Functional- Prerequisites

Funkcjonalistyczna teoria na temat tego, jakie „potrzeby” mają społeczeństwa, jest daleka od doskonałości. Ich teorie na temat potrzeb społeczeństw pochodzą z dwóch następujących źródeł – Socjologowie i antropolodzy badali tysiące różnych społeczeństw i kultur, aby odkryć, czy istnieją jakieś instytucje, które pojawiają się w nich wszystkich. George Peter Murdock w latach 40. twierdził, że rodzina istnieje w każdym społeczeństwie, podczas gdy Davis i Moore (lata 60.) twierdzili, że w każdym społeczeństwie istnieje jakaś forma systemu stratyfikacji. Funkcjonaliści doszli więc do wniosku, że społeczeństwa potrzebują przynajmniej jakiejś formy rodziny i jakiejś formy systemu stratyfikacji, aby przetrwać. Marion J Levy (1952) zastanawiała się nad tym, jakiego rodzaju warunki doprowadziłyby do upadku społeczeństwa. Twierdziła, że stałoby się tak, gdyby członkowie wyginęli, gdyby stali się całkowicie apatyczni, zaangażowani w wojnę wszystkich przeciwko wszystkim lub gdyby zostali wchłonięci przez inne społeczeństwo. Twierdziła więc, że wszystkie społeczeństwa potrzebują mechanizmów, które zapewnią, że te rzeczy się nie wydarzą. Wynika z tego, że społeczeństwa potrzebują jakiegoś mechanizmu reprodukcji nowych członków.

6. Zmiana społeczna i ewolucja społeczna

Parsons postrzegał zmianę społeczną jako proces „ewolucji społecznej” od prostych społeczeństw łowiecko-zbierackich do bardziej złożonych form zaawansowanego społeczeństwa przemysłowego. Bardziej złożone formy społeczeństwa są lepsze, ponieważ są bardziej adaptacyjne – bardziej zdolne do reagowania na zmiany w środowisku, bardziej innowacyjne i bardziej zdolne do wykorzystania talentów szerszej grupy jednostek (ponieważ są merytokratyczne). Dzięki temu mają większą szansę na przetrwanie. (Jest to właściwie całkiem darwinowskie – istoty ludzkie rozwijają się lepiej niż małpy, ponieważ są w stanie lepiej dostosować swoje środowisko do nich – zaawansowane społeczeństwa przemysłowe rozwijają się, ponieważ są w stanie lepiej dostosować swoje środowisko w porównaniu ze społeczeństwami łowców-zbieraczy.)

Parsons argumentował, że początkowo zmiany ekonomiczne i technologiczne prowadzą do ewolucji społeczeństw, ale coraz częściej wartości stają się siłą napędową postępu społecznego. Twierdził, że wartości zaawansowanych społeczeństw przemysłowych są lepsze od wartości społeczeństw tradycyjnych, ponieważ nowoczesne wartości pozwalają społeczeństwu być bardziej adaptacyjnym, podczas gdy tradycyjne wartości są bardziej skłonne do zapobiegania zmianom i utrzymywania rzeczy takimi, jakimi są.Teraz, wracając do analizy Parsona dotyczącej rodziny i edukacji, możemy zauważyć, że powodem, dla którego podkreśla on ich znaczenie, jest fakt, że utrzymują one razem najbardziej zaawansowane społeczeństwo – najlepsze – jeśli rodzina itp. upadnie, możemy cofnąć się do bardziej prymitywnej formy organizacji społecznej.

Krytyki perspektywy funkcjonalistycznej

1. Czy rzeczywiście istnieje „struktura”, która istnieje niezależnie od jednostek?

2. Trudno jest ocenić efekty instytucji – Aby ustalić, czy dana instytucja pełni pozytywne funkcje, trzeba by dokładnie zmierzyć wszystkie efekty, jakie dana instytucja rzeczywiście wywiera na wszystkie jednostki i wszystkie inne instytucje. Jest to niezwykle trudne do zrobienia, ponieważ niemożliwe jest wyizolowanie wpływu instytucji na inne rzeczy.

3.Funkcjonalizm wyolbrzymia zakres Konsensusu Wartości i Porządku Społecznego – Parsons jest krytykowany za założenie, że konsensus wartości istnieje, zamiast faktycznego udowodnienia go

4.Michael Mann argumentuje, że stabilność społeczna może wynikać z braku konsensusu, a nie z niego. Jeśli wszyscy naprawdę wierzyliby w wartość osiągnięć, wówczas mogłoby dojść do zaburzeń, ponieważ nie każdy może otrzymać najwyższą nagrodę. Wynika z tego, że stabilność społeczna jest bardziej prawdopodobna, jeśli ludzie na dole społeczeństwa – większość – są dostrojeni.

5.Funkcjonalizm jest teorią deterministyczną – Ludzkie zachowanie jest przedstawiane jako kształtowane przez system społeczny, tak jakby jednostki były zaprogramowane przez instytucje społeczne.

6.Funkcjonalizm ignoruje konflikt i przymus – Marksiści twierdzą, że główne wartości społeczne – jak te w zmiennej wzorcowej B – są w rzeczywistości wartościami grup elitarnych, a zatem porządek społeczny jest narzucany większości przez stosunkowo niewielką grupę elitarnych aktorów.

7. Funkcjonalizm jest ideologiczny – Funkcjonalizm jest konserwatywną teorią społeczną. Argumentując, że pewne instytucje są konieczne – takie jak rodzina, religia i systemy stratyfikacji – w rzeczywistości uzasadniają istnienie porządku społecznego w jego obecnym kształcie, również poprzez skupienie się na pozytywnych funkcjach

Czy zatem funkcjonalizm jest nadal aktualny?

Pomimo wad wymienionych powyżej, być może nie należy odrzucać funkcjonalizmu z góry –

Pomysł, że możemy z pożytkiem patrzeć na społeczeństwo jako na system i że jego części są współzależne, jest założeniem przyjmowanym przez rządy, które wpompowują pieniądze w edukację lub opiekę społeczną, aby osiągnąć pożądany cel.

Podobnie idea, że możemy pomóc krajom rozwinąć się z prymitywnych w zaawansowane poprzez udzielanie pomocy, jest wciąż bardzo powszechna, a wiele krajów rozwijających się aspiruje do tego, by stać się takimi jak kraje Zachodu.

Wreszcie, statystyki wciąż ujawniają pewne interesujące korelacje między czyjąś pozycją w strukturze społecznej a szansami, że coś im się stanie. Na przykład….

Funkcjonalistyczne spojrzenie na rodzinę

Funkcjonalistyczne spojrzenie na edukację

Teoria modernizacji (rodzaj funkcjonalizmu zastosowany do globalnego rozwoju)

Dowiedz się więcej: Podstawowe informacje

Ten post na History Learning Site zawiera bardzo podstawowy przegląd funkcjonalizmu

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *