Dożylne podawanie klindamycyny plus gentamycyny jest skuteczniejsze niż innych antybiotyków lub kombinacji antybiotyków w leczeniu zakażenia macicy po porodzie.
Zapalenie wyściółki macicy (endometritis) może być spowodowane przez bakterie pochwowe, które dostały się do macicy podczas porodu i wywołały zakażenie w ciągu sześciu tygodni po porodzie (poporodowe endometritis). Poporodowe zapalenie macicy występuje po około 1% do 3% porodów pochwowych i do 27% porodów cesarskich. Przedłużające się pęknięcie błon płodowych (przerwanie worka z wodą, który otacza dziecko) i wielokrotne badania pochwy podczas porodu również wydają się zwiększać ryzyko.
Endometritis powoduje gorączkę, tkliwość w okolicy miednicy i nieprzyjemnie pachnącą wydzielinę z pochwy po porodzie. Może mieć poważne powikłania, takie jak tworzenie się ropni miednicy, zakrzepy krwi, zakażenie cienkiej warstwy tkanki, która pokrywa wnętrze jamy brzusznej i narządów jamy brzusznej (zapalenie otrzewnej) oraz zapalenie całego ciała (sepsa). Jest to również ważna przyczyna zgonów matek na całym świecie, chociaż dzięki stosowaniu antybiotyków jest to bardzo rzadkie w krajach o wysokim dochodzie.
Istnieje wiele stosowanych obecnie metod leczenia antybiotykami. W niniejszym przeglądzie porównano różne antybiotyki, drogi podania i dawki stosowane w endometritis. W przeglądzie zidentyfikowano 42 odpowiednie randomizowane badania kontrolowane, które są najbardziej wiarygodnym rodzajem badań medycznych dla tego typu badań; 40 z nich (z udziałem 4240 kobiet) dostarczyło danych do analizy.
Wyniki wykazały, że połączenie dożylnej gentamycyny i klindamycyny oraz leków o szerokim zakresie działania przeciwko odpowiednim szczepom bakterii opornych na penicylinę jest najbardziej skuteczne w leczeniu endometritis po porodzie. Kobiety leczone klindamycyną plus aminoglikozyd (gentamycyna) wykazywały mniej niepowodzeń w leczeniu niż te leczone penicyliną, ale różnica ta nie była widoczna, gdy kobiety leczone klindamycyną plus aminoglikozydem porównywano z kobietami, które otrzymywały inne antybiotyki.
Więcej niepowodzeń w leczeniu wystąpiło u kobiet leczonych penicyliną plus gentamycyną (jedno badanie) w porównaniu z kobietami leczonymi klindamycyną plus gentamycyną. W siedmiu badaniach wykazano, że leczenie antybiotykiem o słabej aktywności wobec bakterii opornych na penicylinę charakteryzowało się wyższym wskaźnikiem niepowodzeń i większą liczbą zakażeń ran niż leczenie antybiotykiem o dobrej aktywności wobec tych bakterii.
Nie było dowodów na to, że którakolwiek z kombinacji antybiotyków powodowała mniej działań niepożądanych – w tym reakcji alergicznych – niż inne kombinacje antybiotyków. Jeżeli zapalenie endometrium było niepowikłane i poprawiło się po podaniu antybiotyków dożylnych, nie wydaje się, aby istniała potrzeba podawania antybiotyków dożylnych w połączeniu z antybiotykami doustnymi.
Ogółem wiarygodność wyników badań była niejasna, liczba badanych kobiet była często niewielka, a dane dotyczące innych wyników ograniczone; ponadto wiele badań zostało sfinansowanych przez firmy farmaceutyczne, które prawdopodobnie miały interes w uzyskanych wynikach.
Wyniki badań nie były wiarygodne.