Guinguette Marais Poitevin

Historia Leah w Biblii

Historia Lei rozpoczyna się w Księdze Rodzaju 29. Wuj Jakuba, Laban, miał dwie córki. Leah, najstarsza, miała oczy, które były „delikatne”. Rachela, w której zakochał się Jakub, była młodszą córką Labana; i „była piękna w formie i wyglądzie” (Rdz 29, 16-17).

Jakub zawarł umowę, że będzie służył Labanowi przez siedem lat, aby móc poślubić Rachelę.

Jakub i Lea

Pod koniec siedmiu lat odbyła się uczta małżeńska, na której nie zabrakło jedzenia i picia. Laban podstępnie dał Jakubowi Leah, zamiast Racheli.

Biblia notuje: „I stało się rano, że oto była Leah”. Jest to z pewnością niedopowiedzenie zaskoczenia, jakie spotkało Jakuba, gdy odkryto tę zamianę! Zażądał od swego teścia: „Cóż to mi uczyniłeś? Czy to nie dla Racheli ci służyłem? Dlaczego więc mnie oszukałeś?” (Rdz 29,25).

Laban odpowiedział, że nie było zwyczaju oddawania młodszej córki w małżeństwo przed starszą. Powiedział Jakubowi, aby wypełnił tydzień uroczystości małżeńskich Lei, a wtedy będzie mógł mieć Rachelę za żonę.

Jakub jednak, aby mieć Rachelę za żonę, musiał oddać Labanowi jeszcze siedem lat służby (Rdz 29, 26-27).

Małżeństwo Lei

Po tym, jak Jakub przez tydzień świętował swoje małżeństwo z Leą, pojął za żonę również Rachelę, a o bardzo ważnej dynamice tego małżeństwa mówi nam werset 30: „Wtedy Jakub wszedł również do Racheli i kochał Rachelę bardziej niż Leę.”

Laban myślał, że udało mu się dobić targu, ale jaki to wszystko miało wpływ na Leę? Była ona teraz żoną Jakuba, człowieka, który jej nie pożądał, ani nie oczekiwał, że zostanie jego żoną. Jakub przez cały czas był zakochany w jej młodszej siostrze Racheli!

Niekochana żona

Wyobraź sobie, jak musiała się czuć Lea, mając męża przez tydzień, a potem porwana przez młodszą siostrę! Leah wiedziała, że była niekochaną żoną. Czasami kobiety cierpią z powodu poczucia bycia niekochaną. Czasami są ofiarami nieszczęśliwych małżeństw nie z własnej winy.

Ale Bóg był świadomy tej niefortunnej sytuacji i zlitował się nad Leą. „Gdy Pan zobaczył, że Lea jest niekochana, otworzył jej łono; lecz Rachela była bezpłodna” (Rdz 29,31).

Leah nie została pominięta czy niekochana przez Boga. Bóg nagrodził ją dziećmi, co było bardzo ważnym zaszczytem dla żony w tamtych czasach. Imiona, które Lea następnie wybrała dla swoich synów, pokazały, że miała wiarę, zaufanie i nadzieję w Bogu.

Synowie Lei

„Lea poczęła więc i urodziła syna, a imię jego nazwała Reuben; bo powiedziała: 'Pan z pewnością wejrzał na moje utrapienie. Teraz więc mąż mój będzie mnie miłował”” (Rdz 29,32).

Bóg rzeczywiście patrzy na utrapienie i cierpienie kobiet, które mają w Nim wiarę. Leah miała nadzieję, że jej mąż będzie ją teraz kochał, ponieważ urodziła mu pierworodnego syna. Wierzyła, że Jakub nie będzie jej dłużej ignorował.

Bóg patrzy na cierpienie kobiet, które w Niego wierzą. Bóg ponownie pobłogosławił Leah: „Potem znowu poczęła i urodziła syna, i rzekła: 'Ponieważ Pan usłyszał, że jestem niekochana, dlatego dał mi także tego syna'. I nazwała go imieniem Symeon” (co znaczy „Usłyszane”, Rdz 29, 33).

Leah miała wiarę, że Bóg usłyszał jej trudną sytuację bycia niekochaną i dał jej również tego syna. Leah nadal była jedyną matką dzieci Jakuba.

W wersecie 34, Leah „poczęła ponownie i urodziła syna, i powiedziała: 'Teraz tym razem mój mąż przywiąże się do mnie, bo urodziłam mu trzech synów'. Dlatego nadano mu imię Lewi” (co oznacza „Przywiązany”).

Leah miała nadzieję, że teraz, mając trzech synów, Jakub będzie jeszcze bardziej przywiązany do niej. Leah wiedziała również, że Bóg jej pomaga.

Juda znaczy chwalić

„I poczęła znowu i urodziła syna, i rzekła: 'Teraz będę chwalić Pana', dlatego nazwała jego imię Juda. Potem przestała rodzić” (Rdz 29:35).

Leah była tak radosna do Boga za tego czwartego syna, że nazwała go „Chwalcie”. Zawsze należy chwalić Boga za błogosławieństwa. Leah dała Bogu kredyt dla jej szczęścia i radości, chwaląc Pana. To mówi nam wiele o stanie psychicznym Lei w tym czasie. Rzeczy zmieniły się na lepsze dla Leah!

Leah nadała to cudowne imię „Chwała” swojemu synowi Judzie, i stało się ono dla niego imieniem proroczego błogosławieństwa.

Pod koniec życia Jakuba, zauważcie błogosławieństwo, które wypowiedział na Judę: „Ty jesteś tym, którego będą chwalić twoi bracia. Twoja ręka będzie na karku twoich wrogów; dzieci twojego ojca będą się kłaniać przed tobą” (Rdz 49,8). Błogosławieństwo Jakuba dla Judy było natchnione przez Ducha Świętego i było proroctwem Boga.

W linii rodzinnej Judy miało być ustanowione królewskie berło, ku chwale Boga. Błogosławieństwo Jakuba dla jego syna Judy jest kontynuowane w Księdze Rodzaju 49:10: „Berło nie odstąpi od Judy, ani prawodawca spomiędzy jego stóp, aż przyjdzie Shiloh, i Jemu będzie posłuszeństwo ludu.”

Król Dawid był z pokolenia Judy i chwalił Pana. Z jego rodu pochodzi nasz Pan i Król, Jezus Chrystus, któremu wszyscy na ziemi będą oddawać cześć!

Bilhah i Zilpah

Leah przestała rodzić dzieci na pewien czas, a Rachela nie urodziła jeszcze żadnego potomka, więc dwie siostry przedstawiły Jakubowi swoje panny, Bilhah i Zilpah, i z tych panien Jakubowi urodziło się więcej synów.

„Bóg obdarzył mnie dobrym obdarowaniem”

Później Lea urodziła piątego syna, o imieniu Issachar, co oznacza „Płace”. Co ciekawe, przed poczęciem Issachara modliła się do Boga, a Bóg wysłuchał jej modlitw (Rdz 30,17-18).

Leah poczęła też ponownie i urodziła Jakubowi szóstego syna, Zebulona, co oznacza „Mieszkanie” (werset 20).

Leah urodziła teraz sześciu z 12 synów Jakuba, a ona złożyła następujące oświadczenie w Rdz 30,20, w którym oddała Bogu kredyt i chwałę: „Bóg obdarzył mnie dobrym obdarowaniem; teraz mój mąż będzie mieszkał ze mną, bo urodziłam mu sześciu synów.”

Słowo „obdarowanie” w tym fragmencie oznacza „dar” lub „posag”. Leah wiedziała, że Bóg obdarzył ją znaczącym darem lub posagiem, dając jej sześciu synów. Leah urodziła również córkę o imieniu Dinah.

Synowie Racheli

Po tym, jak Bóg skończył wypełniać życie Leah dziećmi, „Bóg przypomniał sobie o Racheli, wysłuchał jej i otworzył jej łono” (Rdz 30,22). Czas był znaczący. Rosnąca rodzina Jakuba, wraz z licznymi dziećmi Leah, przyniosła radość Leah i upokorzyła Rachelę.

Teraz Bóg odpowiedział na prośbę Racheli i kiedy Rachel urodziła swego pierworodnego syna, Józefa, powiedziała: „Bóg odjął mój wstyd” (Rdz 30,23).

Józef oznacza „On doda”, ponieważ Rachel wierzyła: „Pan doda mi jeszcze jednego syna” (werset 24). I Rachel miała rację; będzie miała jeszcze jednego syna, którego Jakub nazwie Beniaminem.

Rachel i Leah zgadzają się

Czy rozdźwięk między siostrami kiedykolwiek został zażegnany? Biblia tego nie mówi. Kiedy jednak Jakub chciał odejść od Labana, zarówno Rachela, jak i Lea odpowiedziały Jakubowi zgodnie, wskazując, że podobnie myślą o swoim ojcu Labanie i o planie odejścia Jakuba:

„Czy jest jeszcze dla nas jakaś część lub dziedzictwo w domu naszego ojca? Czy nie jesteśmy przez niego uważani za obcych? Bo on nas sprzedał, a także całkowicie pochłonął nasze pieniądze. Albowiem wszystkie te bogactwa, które Bóg zabrał naszemu ojcu, należą naprawdę do nas i do naszych dzieci; teraz więc, cokolwiek Bóg ci powiedział, uczyń to” (Rdz 31, 14-16).

Lekcje z życia Lei

Czego możemy się nauczyć z historii Lei? Po pierwsze, dobrze znane błogosławieństwo, które znał cały Izrael, zostało później wypowiedziane pod adresem Rut: „Niech Pan sprawi, by kobieta, która przychodzi do twego domu, była jak Rachela i Lea, dwie, które zbudowały dom Izraela” (Rut 4:11).

Leah i Rachel (oraz ich panny) rzeczywiście zbudowały dom Izraela – 12 synów i córka! Bóg może realizować swoją wolę pomimo ludzkich niedoskonałości, motywów i emocji. Rachel i Leah miały niedoskonałości, tak jak wszyscy mężczyźni i kobiety. Ale pomimo tego, Bóg użył ich, aby zbudować dom Izraela.

Wiara Lei

Możemy również wyciągnąć lekcję z wiary Lei w Boga i z jej prób.

Bóg jest dawcą wszystkich dobrych darów, a Lea zawsze doceniała Boga i Jego opatrzność. Kiedy czuła się samotna i niekochana, modliła się i ufała Bogu, a Bóg był przy niej, by jej pomóc.

Bóg jest dawcą wszystkich dobrych darów, a Leah zawsze zawierzała Bogu i Bożej opatrzności. Kiedy czuła się samotna i niekochana, modliła się i ufała Bogu, a Bóg był tam, by pomóc. Trzymała się nadziei i widziała, że Bóg jej błogosławi.

Bóg był wierny, dając jej potomstwo – dziedzictwo. Mąż Lei, Jakub, rzeczywiście zamieszkał z Leą w ziemi, którą odziedziczyły dzieci Izraela.

Jaskinia Patriarchów

Jako epilog do tej historii, jak ostatecznie potoczyło się życie Lei? Po śmierci Racheli, Leah pozostała żoną Jakuba i matką jego licznych dzieci, mieszkając w Kanaanie. Biblia nie mówi, kiedy zmarła, ale Lea została pochowana w jaskini Machpelah, razem ze swoim mężem Jakubem (Rdz 49, 29-31).

Według tradycji żydowskiej jest to Jaskinia Patriarchów w Hebronie. (Rachel, która zmarła przy porodzie, została pochowana „w drodze do Efrath (czyli Betlejem)” (Rdz 35, 19).)

W rodzinnym grobowcu spoczywają ojciec i matka męża Leah, Izaak i Rebekah, oraz dziadek i babka jej męża, Abraham i Sara. Lea obudzi się w zmartwychwstaniu do życia w przyszłości i dowie się, ile naprawdę ma dzieci!

Bóg usłyszy nasze modlitwy i wstawi się za nami. Leah, żona Jakuba, zrozumiała to, a my musimy mieć wiarę podobną do Leah.

Dla dalszych przykładów kobiet wiary, proszę przeczytać inne artykuły w tym dziale „Kobiety wiary.”