Jak uprzedzić marudzenie | Guinguette Marais Poitevin

Czy dzieci powinny dostawać to, czego chcą przez marudzenie? Absolutnie nie.

Czy powinny nauczyć się, że mogą osiągnąć swój cel poprzez zebranie dobrych argumentów i przedstawienie ich w rozsądny, humorystyczny, uroczy sposób, który zaspokoi zarówno twoje potrzeby, jak i ich? Absolutnie tak, jeśli chcesz, aby gdziekolwiek w życiu doszli.

Ale jak pomóc im dokonać tego przejścia?

Mruczenie jest powszechne u maluchów i przedszkolaków. Rodzicom zwykle radzi się, aby mówili dzieciom, aby pytały „miłym” głosem, ponieważ nie słyszą marudzącego głosu. Ale marudzenie jest symptomem głębszego problemu. Więc jeśli chcesz wyeliminować marudzenie, musisz zająć się tym, co się pod nim kryje.

Jeśli marudzenie twojego dziecka doprowadza cię do szału, oto sześć sprawdzonych przez rodziców sekretów, które pozwolą ci powstrzymać marudzenie. To, którego sekretu użyjesz, zależy od tego, dlaczego on marudzi.

Marudzi, ponieważ nie ma wewnętrznych zasobów, aby poradzić sobie z tym, o co się go prosi:

Gdy człowiek czuje się przytłoczony, marudzi. (Jako maluch rzuciłby się z krzykiem na ziemię, ale w wieku trzech lub czterech lat często może zamiast tego marudzić). Spełnij jego podstawowe potrzeby jedzenia, odpoczynku, czasu w dół, czas run-around i połączenie z tobą, lub można liczyć na marudzenie. Może nie będzie się tak złościł jak kiedyś, ale na pewno będzie marudził, jeśli zmusisz go do wytrzymania tej wyprawy na zakupy, kiedy jest głodny i zmęczony. Po co tworzyć negatywną sytuację, która stresuje was oboje i przyczynia się do nawyku marudzenia?

Marudzenie, bo potrzebuje więcej połączenia:

Bądź zapobiegawczy. Upewnij się, że dziecko otrzymuje wystarczającą ilość twojej pozytywnej uwagi, niesprowokowanej. Uprzedzaj marudzenie, poświęcając mu uwagę ZANIM zacznie się domagać. Każdy, kto musiał zapytać romantycznego partnera „Czy mnie kochasz?”, wie, że uwaga poświęcona po zapytaniu nigdy tak naprawdę nie zaspokoi potrzeby. Sekretem jest przejęcie inicjatywy i poświęcanie uwagi, o którą dziecko nie prosiło, często, tak aby czuło twoje wsparcie i więź.

I oczywiście szczególnie ważne jest, aby nawiązać kontakt, kiedy dziecko wykazuje pierwsze oznaki, że potrzebuje wsparcia emocjonalnego, zanim nastąpi szybki zjazd w dół. (Nie, nie nagradzasz „złego” zachowania, poświęcając jej uwagę, kiedy marudzi. Gdyby marudziła z głodu, czy pomyślałabyś, że nagradzasz ją za to, karmiąc ją? Naszym zadaniem jest zaspokajanie potrzeb dzieci, aby miały wewnętrzne zasoby, które pozwolą im sobie poradzić. Połączenie jest podstawową ludzką potrzebą, a dzieci nie mogą bez niego dobrze funkcjonować.)

Jęczy, ponieważ nie podoba jej się to, co się dzieje, ale czuje się bezsilna, by dopiąć swego:

Lawrence Cohen, autor wspaniałej książki Playful Parenting, mówi:

„Kiedy dzieci marudzą, czują się bezsilne. Jeśli besztamy je za marudzenie lub odmawiamy wysłuchania ich, zwiększamy ich poczucie bezsilności. Jeśli się poddajemy, żeby przestały marudzić, nagradzamy tę bezsilność. Ale jeśli w sposób spokojny, zabawny zachęcimy je do używania silnego głosu, zwiększymy ich poczucie pewności siebie i kompetencji. I znajdujemy most z powrotem do bliskiej więzi.”

Pamiętaj, że nie jesteś na zewnątrz, aby nią manipulować, ale aby się połączyć. Zacznij od dając jej znać, że słyszysz, czego chce, i widzisz jej punkt widzenia: „Naprawdę chcesz iść na plac zabaw i ciągle mi to powtarzasz, a ja zatrzymuję się w tych wszystkich sklepach, których się nie spodziewasz, i jesteś rozczarowana, prawda?”. Czasami samo poczucie bycia wysłuchanym wystarczy, aby zatrzymać marudzenie w jego torach.

Wtedy, jeśli ona nadal marudzi, możesz powiedzieć żartobliwie „Nie brzmisz jak ty sama. Zastanawiam się, gdzie się podział twój zwykły mocny głos?”.

Wyraź pewność, że twoje dziecko może używać swojego „silnego” głosu i zaoferuj swoją pomoc, aby pomóc jej go znaleźć, czyniąc z tego grę:

Na koniec daj jej alternatywne narzędzia, ucząc ją, jak odpowiednio o coś prosić i negocjować z Tobą. Ponieważ marudzenie jest tak często funkcją bezsilności, pomaganie dziecku, aby czuło, że może dostać to, czego chce poprzez rozsądne środki, przeniesie się na resztę jego życia.

Innymi słowy, nie chcesz, aby nauczyło się, że w życiu dostaje się to, czego chce poprzez marudzenie lub tantrę, ale chcesz, aby nauczyło się, że może dostać to, czego chce poprzez zarządzanie swoimi emocjami, widzenie rzeczy z punktu widzenia drugiej osoby i ustalanie sytuacji wygrana/wygrana. (I oczywiście, to jest to, co zawsze starasz się modelować.)

Więc jeśli po prostu nie masz czasu, aby pójść dziś na plac zabaw, to nie rób tego. Bądź empatyczny w stosunku do jego pragnienia i pielęgnuj go przez załamanie, jak opisano w #4 poniżej. Ale jeśli twój sprzeciw jest do jego marudzenia, a nie jego wniosek, a on zdoła się pozbierać i poprosić w rozsądny sposób o to, co chce, to będziesz w stanie zaangażować się w rodzaj rozwiązania konfliktu, który znajdzie rozwiązanie win/win.

„Ok, chcesz iść na plac zabaw, a ja muszę zatrzymać się w sklepie z narzędziami. Zróbmy tak: Jeśli będziemy naprawdę szybcy w sklepie z narzędziami, będziemy mieli czas, aby zatrzymać się na placu zabaw w drodze do domu. Myślisz, że pomożesz mi być szybkim? A jeśli naprawdę szybko wsiądziesz i wyjdziesz z fotelika, możemy zostać na placu zabaw trochę dłużej.”

Czy „nagradzasz” marudzenie? Nie, wzmacniasz go, pokazując, że znalezienie rozwiązań, które działają dla was obojga, jest sposobem na zdobycie tego, czego chce w życiu.

Często słyszę od rodziców, że ta strategia „wzmacniania silnym głosem” działa jak urok za pierwszym razem lub dwoma, ale potem dziecko odmawia gry. Jeśli tak jest, to dlatego, że tak naprawdę potrzebuje czegoś innego – płaczu. Co prowadzi nas do:

Mruczy, bo potrzebuje się wypłakać:

Ma wiele skumulowanych emocji związanych z rzeczami, które go stresują — nowa opiekunka, z którą zostawiłaś go w piątek wieczorem, dziecko, które zabrało ciężarówkę w piaskownicy, trening nocnika, nowe dziecko — stresującym wyzwaniom rozwojowym nie ma końca! Maluchy rozładowują stres, po prostu się rozklejając, ale z wiekiem zyskują więcej samokontroli i zamiast tego zaczynają marudzić. Bądź uprzejma w odpowiedzi na jego marudzenie, dopóki nie wrócisz do domu i nie będziesz miała kilku minut, żeby z nim pobyć. Wtedy weź go na kolana, spójrz mu w oczy i powiedz

„Zauważyłam, że czujesz się taki marudny i smutny, skarbie. Czy po prostu potrzebujesz się przytulić i może trochę popłakać? Każdy potrzebuje czasem się wypłakać. Jestem tuż obok, aby cię przytulić.”

Whining because it works:

Nie nagradzaj marudzenia, czyli nie poddawaj się i nie kupuj cukierków. Ale nigdy nie ma powodu, aby być mniej niż uprzejmy o tym. Reagowanie na jego pragnienie z empatią („Jesteś tak rozczarowany, że odmówiłam; naprawdę chciałbyś mieć tego cukierka…”) pomaga mu poczuć się mniej samotnym ze swoim rozczarowaniem. I nie ma nic złego w znalezieniu czegoś innego, co go uszczęśliwi, na przykład błyszczącego czerwonego jabłka lub wycieczki na plac zabaw. Uczy go to szukania i proponowania rozwiązań korzystnych dla obu stron. Jeśli natomiast czuje, że tylko marudząc dostaje to, czego chce, stanie się ekspertem od marudzenia.

Martwienie, bo zrobisz wszystko, żeby je powstrzymać:

Dlaczego rodzice tak bardzo nienawidzą marudzenia? Ponieważ marudzenie jest bardziej dojrzałą formą płaczu twojego malucha. Daje ci znać, że potrzebuje twojej uwagi. A dorośli ludzie są zaprogramowani, aby reagować na marudzenie tak samo jak na płacz, więc potrzeby małych ludzi zostają zaspokojone. Więc w chwili, gdy słyszysz to skomlenie, reagujesz niepokojem. Zrobisz wszystko, aby to powstrzymać.

Ale jeśli potrafisz wziąć głęboki oddech i przypomnieć sobie, że nie ma żadnego nagłego wypadku, poczujesz się o wiele lepiej i będziesz lepiej wychowywać. Nie pozwól, by włączył się twój automatyczny tryb kryzysowy walki lub ucieczki. Nie czuj się tak, jakbyś musiała rozwiązać problem lub zrobić cokolwiek poza tym, że kochasz swoje dziecko. Po prostu uśmiechnij się do swojego dziecka i przytul je mocno. W większości przypadków marudzenie ustanie.