Zapisy kopalne i dane historyczne wskazują, że w pewnym momencie na świecie mogły istnieć setki gatunków niedźwiedzi, na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy i Australii. Obecnie w Ameryce Północnej i Południowej, Europie i Azji pozostało osiem gatunków niedźwiedzi. Wszystkie niedźwiedzie występujące w Vince Shute Wildlife Sanctuary to amerykańskie niedźwiedzie czarne (Ursus americanus). Poniżej znajduje się zdjęcie i krótki opis każdego z pozostałych siedmiu gatunków. Dodatkowe informacje można znaleźć na stronie Dodatkowe lektury. Status każdego gatunku jest podany zgodnie z Czerwoną Listą Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) na rok 2015. Pełna lista i kryteria znajdują się na stronie www.redlist.org.
Niedźwiedź czarny azjatycki (Selenarctos thibetanus)
Opis: Ten gatunek jest podobny wielkością i wyglądem do amerykańskiego czarnego niedźwiedzia, chociaż futro jest dłuższe, miękkie i kudłate. Dorosłe samce ważą od 200 do 255 funtów (92-116 kg.), a dorosłe samice ważą od 110 do 225 funtów (50-102 kg.). Czarny niedźwiedź azjatycki jest doskonałym wspinaczem, podobnie jak większość gatunków niedźwiedzi. Jego dieta jest w przeważającej mierze roślinożerna i przypomina dietę jego amerykańskiego kuzyna: rośliny, owoce, owady, gniazda pszczół i bezkręgowce są preferowanym pokarmem. Najbardziej oczywistą różnicą między tymi dwoma gatunkami jest biel klatki piersiowej. Cecha ta występuje u około 25% amerykańskich niedźwiedzi czarnych i może mieć różną wielkość i kształt. W przeciwieństwie do nich, prawie wszystkie niedźwiedzie czarne azjatyckie mają kremową plamę na klatce piersiowej w kształcie półksiężyca, co nadaje temu gatunkowi inną wspólną nazwę: „niedźwiedź księżycowy.”
Zasięg: Występują na zalesionych obszarach całej południowej Azji, od Afganistanu po wyspy japońskie. Uważa się, że preferują obszary górskie i zostały znalezione na wysokości 10 000 stóp (ponad 3 000 metrów) podczas miesięcy letnich.
2008 Status Czerwonej Listy IUCN: Vulnerable. Populacja niedźwiedzi czarnych azjatyckich na wolności stale się zmniejsza z powodu utraty siedlisk i pozyskiwania ich żółci i części ciała. Chociaż brakuje aktualnych danych na temat wielkości populacji lub trendów, wydaje się prawdopodobne, biorąc pod uwagę tempo utraty siedlisk i niekontrolowaną eksploatację, że światowa populacja zmniejszyła się o 30-49% w ciągu ostatnich 30 lat (3 pokolenia niedźwiedzi) i w tym tempie będzie się utrzymywać przez następne 30 lat, chyba że zostanie zahamowana przez wdrożenie znaczących środków ochrony.
Panda olbrzymia (Ailuropoda melanoleuca)
Opis: Po latach debat naukowcy w końcu doszli do porozumienia, na podstawie analizy genetycznej, że panda olbrzymia rzeczywiście powinna być klasyfikowana wśród niedźwiedzi, a nie szopów. Jej duża głowa i uderzające czarno-białe ubarwienie sprawiają, że niedźwiedź ten jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych gatunków na świecie. Dorosłe samce ważą od 176 do 275 funtów (80-125 kg.), a samice od 155 do 220 funtów (70-100 kg.). Pandy olbrzymie żywią się prawie wyłącznie bambusem, który jedzą przy użyciu unikalnej cechy anatomicznej: ich kości nadgarstka rozciągają się tworząc przeciwstawny „kciuk.”
Zasięg: Siedlisko pandy olbrzymiej jest podyktowane jej zależnością od bambusa. Dziś można je znaleźć tylko w bogatych w bambus górskich lasach południowo-środkowych Chin. Mają najmniejszy zasięg spośród wszystkich żyjących niedźwiedzi.
2008 Status Czerwonej Listy IUCN: Endangered. Wzrost populacji ludzkiej i wynikająca z tego utrata siedlisk doprowadziła do drastycznego zmniejszenia liczby osobników. Czarny rynek skór również przyczynił się do upadku gatunku. Szacuje się, że na wolności pozostało mniej niż 1 000-2 000 pand. Największym problemem, z jakim borykają się obecnie te niedźwiedzie, jest brak korytarzy wędrownych.
Niedźwiedź malajski słoneczny (Helarctos malayanus)
Opis: Niedźwiedzia słonecznego, który jest najmniejszym z żyjących gatunków niedźwiedzi, można rozpoznać po krótkiej, gładkiej sierści i jasnym pysku. Ma również kremową, półksiężycowatą plamę na klatce piersiowej, podobną do tej, jaką posiada azjatycki niedźwiedź czarny. Dlatego te dwa gatunki są powszechnie nazywane niedźwiedziami księżycowymi i niedźwiedziami słonecznymi. Dorosłe samce ważą od 60 do 110 funtów (27-50 kg.), podczas gdy samice są nieco mniejsze. Niedźwiedzie słoneczne są najmniej zbadane spośród wszystkich niedźwiedzi. Są doskonałymi wspinaczami, a ich dieta składa się z małych ssaków, ptaków, czubków palm i owoców. Lubią też ucztować na gniazdach pszczół; w Indonezji i Malezji często nazywane są „miodowymi niedźwiedziami”.”
Zasięg: Niedźwiedź słoneczny jest jedynym gatunkiem zajmującym nizinne lasy tropikalne Azji Południowo-Wschodniej. Jego zasięg kurczy się z powodu utraty siedlisk, ale został znaleziony w całym regionie, od Bangladeszu przez Wietnam po Wyspy Indonezyjskie.
2008 Status Czerwonej Listy IUCN: Vulnerable. Wylesianie na dużą skalę, które miało miejsce w całej Azji Południowo-Wschodniej w ciągu ostatnich trzech dekad, dramatycznie zmniejszyło odpowiednie siedliska dla tego gatunku. Chociaż brakuje danych ilościowych na temat wielkości populacji lub trendów, podejrzewa się, że globalna populacja niedźwiedzi słonecznych zmniejszyła się o > 30% w ciągu ostatnich 30 lat (3 pokolenia niedźwiedzi). Niedźwiedzie słoneczne są również zbierane dla ich pęcherzyków żółciowych i są przedmiotem handlu jako zwierzęta domowe.
Niedźwiedź niedźwiedziowaty (Melursus ursinus)
Opis: Długie, zakrzywione pazury i sierść, która jest długa, prosta i kudłata nadają temu gatunkowi unikalny i nieco rozczochrany wygląd. Dorosłe samce ważą od 175 do 310 funtów (80-141 kg.), podczas gdy samice ważą od 120 do 210 funtów (55-95 kg.). Ich ruchome pyski i wargi oraz rozchylone zęby są przystosowane do ssania termitów i mrówek, które są ich głównym źródłem pożywienia. Mogą również jeść różne rodzaje roślinności, zwłaszcza owoce w sezonie. Podczas gdy amerykańskie i azjatyckie niedźwiedzie czarne zazwyczaj uciekają lub wspinają się na drzewa, gdy są zagrożone, niedźwiedź leniwiec jest bardziej skłonny do stania na ziemi.
Zasięg: Niedźwiedzie leniwce występują głównie w nizinnych lasach Indii i Sri Lanki. Uważa się, że preferują obszary skaliste i suchszy klimat.
2008 Status Czerwonej Listy IUCN: Vulnerable. Podobnie jak w przypadku innych gatunków niedźwiedzi w Azji, niedźwiedzie leniwe są zagrożone utratą siedlisk i zbieraniem pęcherzyków żółciowych. Ponieważ niedźwiedzie te mogą być szczególnie niebezpieczne, gdy są sprowokowane, trudno było uzyskać poparcie opinii publicznej w ich imieniu. Chociaż nie istnieją żadne wiarygodne szacunki populacji niedźwiedzi leniwców na dużą skalę, najlepsze szacunki wskazują na rozsądną możliwość istnienia ~20 000 lub mniej zwierząt, a zatem <10 000 dorosłych osobników.
Niedźwiedź gadzi (Tremarctos ornatus)
Opis: Na pierwszy rzut oka łatwo zauważyć, skąd ten gatunek wziął swoją nazwę: oczy niedźwiedzia okularowego są otoczone przez charakterystyczne, jasne oznaczenia. Znaki każdego niedźwiedzia są tak unikalne jak ludzkie odciski palców. Dorosłe samce ważą od 175 do 275 funtów (80-125 kg). Dorosłe samice ważą między 140 a 180 funtów (64-82 kg). Niedźwiedź okularowy spędza na drzewach jeszcze więcej czasu niż amerykański niedźwiedź czarny. Niedźwiedź ten ma najbardziej zróżnicowaną dietę ze wszystkich niedźwiedzi, zjada dziesiątki gatunków roślin, w tym bromeliady i kaktusy. Zjada również młode cielęta.
Zasięg: Niedźwiedź okularowy jest jedynym gatunkiem niedźwiedzia występującym w Ameryce Południowej. Zamieszkuje szeroki zakres siedlisk, od gęstych lasów tropikalnych po przybrzeżne pustynne zarośla. Występują tak daleko na północ jak Wenezuela i tak daleko na południe jak Boliwia.
2008 Status Czerwonej Listy IUCN: Vulnerable. Los niedźwiedzi okularowych związany jest z ich rolą w różnych formach andyjskiej mitologii. W niektórych kulturach niedźwiedź jest czczony jako bóg, podczas gdy w innych jest uważany za zło i często niszczony. Południowoamerykańscy rolnicy zabijają niedźwiedzie okularowe, aby chronić swoje zwierzęta hodowlane, a także dlatego, że mogą sprzedawać z zyskiem mięso niedźwiedzia oraz inne jego części, które według wierzeń mają właściwości lecznicze. Krew i kości są spożywane przez wielu ludzi dla siły i męskości.
Niedźwiedź brunatny (Ursus arctos)
Opis: Gatunek niedźwiedzia, który nazywamy „grizzly” tutaj w Ameryce Północnej jest podgatunkiem niedźwiedzia brunatnego, który jest najbardziej rozpowszechniony ze wszystkich gatunków niedźwiedzi. Istnieje pewna dyskusja na temat liczby podgatunków, ale niedźwiedzie brunatne mają podobne cechy: masywną budowę, twarz w kształcie talerza i garb nad łopatkami. Ubarwienie różni się u poszczególnych osobników, ale końcówki włosów są często jaśniejsze, co zainspirowało nazwę „grizzly”. Dorosłe samce mogą ważyć od 300 do 900 funtów (136-410 kg.). Dorosłe samice ważą od 205 do 455 funtów (93-207 kg.). Dieta (i waga) różni się w zależności od siedliska; niektóre z nich pozostały głównie roślinożerne, podczas gdy inne stały się drapieżnikami łosi, karibu i łosi. Najcięższe niedźwiedzie brunatne to mieszkańcy wybrzeży, którzy żywią się łososiem wzdłuż zachodniego wybrzeża Alaski i Kolumbii Brytyjskiej.
Zasięg: Niedźwiedzie brunatne występują na całej półkuli północnej: w Kanadzie, na Alasce i w północno-zachodnich Stanach Zjednoczonych, w części wschodniej i zachodniej Europy oraz w całej północnej Azji, w tym w Japonii.
2008 Status Czerwonej Listy IUCN: Least concern. Mimo że w środowisku naturalnym żyje prawie 200 000 niedźwiedzi brunatnych, ich liczebność na wielu obszarach jest niewielka, a na znacznych obszarach ich dawnego występowania zostały one całkowicie wytępione. W Ameryce Północnej niedźwiedzie brunatne zajmują mniej niż połowę swojego dawnego siedliska. Populacje w Europie Środkowej i Zachodniej zmniejszyły się do kilkuset osobników. W wielu miejscach są one uważane (choć nie klasyfikowane) za bardzo zagrożone.
Niedźwiedź polarny (Ursus maritimus)
Opis: Niedźwiedź polarny jest nie tylko największym z gatunków niedźwiedzi, ale jest największym lądowym drapieżnikiem. Dorosłe samce ważą od 880 do 1500 funtów (400-682 kg.), a samice są mniej więcej o połowę mniejsze. Niedźwiedzie polarne nie mają naturalnych drapieżników i są prawie całkowicie mięsożerne. Ich dieta składa się głównie z fok, ale może zawierać małe morsy lub wieloryby. Latem mogą sporadycznie jeść roślinność (głównie jagody). Mają niezwykłe przystosowania do przetrwania w klimacie arktycznym. Ich białe futro zapewnia kamuflaż podczas polowania, ale jest również półprzezroczyste, pozwalając światłu słonecznemu być pochłanianym przez ich czarną skórę. Ich wyspecjalizowane łapy, przystosowane do pływania, odśnieżania i podróżowania po lodzie, mają kształt łopatek z włosami między opuszkami. Ich gęste futro zapewnia izolację od zimna.
Zasięg: Niedźwiedzie polarne występują w całym regionie arktycznym. Migrują niemal nieustannie, by podążać za pakiem lodowym, który co roku tworzy się zimą i ustępuje latem. To właśnie w szczelinach tego paku lodowego niedźwiedzie polarne znajdują większość fok, na które polują.
2008 Status czerwonej listy IUCN: Vulnerable. Podejrzewa się, że nastąpi > 30% redukcja siedlisk niedźwiedzi polarnych w ciągu najbliższych 3 pokoleń (45 lat). Globalne zmiany klimatyczne stanowią istotne zagrożenie dla siedlisk niedźwiedzi polarnych. Najnowsze modelowanie trendów dotyczących zasięgu lodu morskiego, jego grubości i czasu pokrycia przewiduje drastyczne zmniejszenie zasięgu lodu morskiego w ciągu najbliższych 50-100 lat. W ciągu ostatniego półwiecza lód morski uległ znacznemu zmniejszeniu. Przewiduje się, że do 2100 r. nastąpi dalsze zmniejszenie rocznej ilości lodu morskiego o około 10-50%. Niedźwiedzie polarne muszą spędzać większość czasu na lodzie polując, ponieważ ich sukces w łapaniu ofiar wynosi tylko 1 na 50 prób. Populacje niedźwiedzi polarnych charakteryzują się również wyjątkowo wolnym tempem wzrostu, ponieważ samice muszą czekać co najmniej 3 lata pomiędzy kolejnymi cyklami rozrodczymi. To sprawia, że populacje są bardzo podatne na przełowienie.