Guinguette Marais Poitevin

Co to jest zaniedbanie emocjonalne?

Zaniedbanie emocjonalne jest tematem, który jest rzadko omawiany, nawet przez psychologów, a większość ludzi nie uznałaby go za problem. Zaniedbanie emocjonalne jest tak łatwo niezrozumiałe, ponieważ, w przeciwieństwie do emocjonalnego lub fizycznego znęcania się, które charakteryzuje się możliwym do zidentyfikowania negatywnym działaniem, zaniedbanie emocjonalne jest w rzeczywistości brakiem działania. Krótko mówiąc, zaniedbanie emocjonalne odnosi się do braku adekwatnej reakcji osoby na potrzeby emocjonalne innej osoby.

Dr Jonice Webb zwięźle definiuje to w ten sposób: „Zaniedbanie emocjonalne to brak działania ze strony rodzica. Jest to brak zauważenia, uczestniczenia lub odpowiedniego reagowania na uczucia dziecka”. Zaniedbanie emocjonalne nie jest czymś, co się dzieje, ale czymś, co się nie dzieje. To sprawia, że pojęcie to jest trudne do zrozumienia i omówienia, ponieważ zaniedbanie emocjonalne jest nieuchwytne. Łatwo jest zidentyfikować szkodliwe działania rodzica, który krzyczy, uderza lub krytykuje, ale znacznie trudniej jest wskazać złe działania rodzica, który nie zapewnia pewnych potrzeb.

Zaniedbanie emocjonalne występuje również w dorosłych relacjach między partnerami intymnymi. Jak często słyszałeś, jak ludzie mówią: „On/ona jest emocjonalnie niedostępny lub nieobecny”? Emocjonalne zaniedbanie jest przeciwieństwem emocjonalnego dostrojenia. Gdy para jest emocjonalnie dostrojona do siebie, doświadcza emocjonalnego połączenia i emocjonalnej intymności. W związku lub małżeństwie zaniedbanie emocjonalne ma miejsce wtedy, gdy partner konsekwentnie nie zauważa, nie bierze pod uwagę i nie reaguje w odpowiednim czasie na uczucia partnera lub współmałżonka. W obu przypadkach ma to daleko idące negatywne konsekwencje dla związku.

Jako ludzie, jesteśmy istotami relacyjnymi. Chociaż nie możesz wskazać na konkretne zachowania swoich rodziców lub partnera, które sprawiają, że czujesz się niekochany i wpływają na twoją samoocenę; brak bycia zauważonym, wziętym pod uwagę lub zareagowanym odpowiednio i w odpowiednim czasie wpływa zarówno na dzieci, jak i na dorosłych. Nieumyślnie, brak uwagi i reakcji mówi wiele – twoje uczucia i potrzeby emocjonalne nie mają znaczenia. U dzieci przekłada się to na „nie liczysz się”, a u dorosłych „twoje potrzeby/nie liczysz się”.

Zaniedbanie emocjonalne jest powszechne. Zdarza się w większości rodzin w dzisiejszym zabieganym stylu życia i społeczeństwie. Większość rodziców kocha swoje dzieci. Większość dorosłych kocha swoich partnerów. Nie chodzi tu o miłość lub jej brak. Chodzi o uświadomienie sobie czegoś, czego być może nie jesteśmy świadomi, i o działanie w tym kierunku.

Jako psychologowie i doradcy związku, widzimy wiele osób, par i rodzin, które cierpią konsekwencje emocjonalnego zaniedbania. Dobrzy ludzie wszystkie wiek z pustką w ich życiach, tęskniący dla ten niewidzialnej emocjonalnej uwagi.

Jak zaniedbanie emocjonalne wpływa na dzieci

Zaniedbanie emocjonalne może zdarzyć się w najczęstszych sytuacjach rodzinnych. Wyobraźmy sobie Tomasza, który wraca do domu ze szkoły wściekły, wpada w złość, szuka uwagi i walczy ze swoim rodzeństwem. Zestresowanej lub zajętej mamie łatwo jest nie zareagować właściwie. Mama może postrzegać zachowania Thomasa powierzchownie, np. widząc w złości i napadach złości po prostu zmęczenie, „niegrzeczność” lub nieposłuszeństwo, więc Thomas zostaje wysłany do swojego pokoju na przerwę. ieuwaga emocjonalna mamy, brak zauważenia (dokładnej interpretacji i zrozumienia), obecności (zapewnienia komfortu, ukojenia) i odpowiedniej reakcji (pomocy Thomasowi w zrozumieniu) sprawi, że Thomas nie będzie miał okazji nauczyć się czegoś ważnego – jak nadać sens swoim uczuciom i zachowaniom. Thomasowi brakuje również doświadczenia empatii ze strony mamy, co upośledza jego zdolność do rozwijania empatii dla siebie i innych wokół niego. Z czasem Thomas uczy się, że jego uczucia są albo nieistotne, albo nie mają znaczenia, albo są złe. Radzi sobie z tym, ucząc się tłumić swoje uczucia i emocje lub odcinać się od nich, nie rozumiejąc ich wcale lub w niewielkim stopniu. Jego zachowania będą albo eskalować, albo stanie się wycofany i zamknięty w sobie. Gdy dzieci dorastają w środowisku emocjonalnego zaniedbania, często internalizują ten zaniedbanie zachowanie i zostać emocjonalnie odłączony jako dorosły.

Część typ wychowywać style są prawdopodobne wynikać w emocjonalnym zaniedbaniu. Autorytarni rodzice są bardziej zainteresowani tym, czy ich dzieci słuchają instrukcji, niż tym, jak dzieci się czują lub czego potrzebują. Perfekcjonistyczni rodzice stawiają niezwykle wysokie oczekiwania co do ocen i innych wyników, z niewielką empatią dla niematerialnych szczegółów stanu emocjonalnego dzieci. Rodzice permisywni lub „leseferystyczni” mają tendencję do oderwania się od życia emocjonalnego swoich dzieci. Rodzice narcystyczni, których uwaga skupia się na własnych potrzebach, uniemożliwiają dzieciom nauczenie się rozpoznawania własnych uczuć.

Inni rodzice mogą być zmuszeni przez okoliczności do emocjonalnej nieobecności w życiu dziecka z powodu konfliktu małżeńskiego, rozwodu, depresji lub lęku, choroby, przepracowania lub innych wyzwań życiowych. Czasami może to prowadzić do emocjonalnego rodzicielstwa – kiedy dziecko odczuwa potrzebę zaspokojenia emocjonalnych potrzeb rodziców i rodzeństwa. W większości przypadków rodzice, którzy byli emocjonalnie zaniedbywani w dzieciństwie, nie zdają sobie sprawy, że są emocjonalnie zaniedbywani przez swoje dzieci. W jaki sposób? Na przykład rodzice nie mogą zapewnić komfortu lub ukojenia, gdy nie doświadczyli bycia pocieszanym lub ukojenia w czasach, gdy czuli się zdenerwowani.

Zaniedbanie emocjonalne może mieć zaskakujący efekt fizjologiczny na nasze rozwijające się mózgi w dzieciństwie. Kiedy dzieci są regularnie zaniedbywane lub narażone na inne trudności, są podatne na „toksyczną reakcję na stres”, która zaburza normalny rozwój mózgu i innych organów. W szczególności, ważne funkcje wykonawcze mózgu, takie jak samokontrola, pamięć i zdolność do odpowiedniego przenoszenia uwagi są umiejętnościami wyuczonymi, które muszą być wspierane przez rozwijające się środowisko dziecka. Toksyczny stres” zaburza rozwój tych umiejętności i utrudnia dzieciom nabycie zdolności do samokontroli w trudnych okolicznościach. Ten brak rozwoju będzie miał negatywny wpływ na dziecko aż do dorosłości. Zaniedbanie emocjonalne w dzieciństwie jest często przyczyną wielu niezdiagnozowanych zaburzeń uczenia się u dorosłych. Niestety, ci dorośli dorastają wierząc, że nie są wystarczająco dobrzy lub w skrajnym przypadku, że coś jest z nimi nie tak, że mają się czego wstydzić.

Dzieci zaniedbane emocjonalnie jako dorośli

Objawy zaniedbania emocjonalnego są generalnie nierozpoznane, dopóki nie zaczną się pojawiać w młodym wieku dorosłym. Dorośli narażeni na emocjonalne zaniedbanie jako dzieci często mają problemy, ale pozostają nieświadomi ich pochodzenia. Mają tendencję do zmagania się z wiedzą, kim są, czego oczekują od siebie i czego oczekują od nich inni. Na przykład, klasyczny pianista może być technicznie genialny, ale jakoś jego muzyka nie porusza innych. Z kolei dyrektor generalny, ekspert w swojej dziedzinie i doskonały intelektualnie (IQ) ma niskie wyniki w zakresie inteligencji emocjonalnej (EQ).

Niektóre z oznak u dorosłych obejmują:

• Trudności w identyfikowaniu lub wyrażaniu uczuć
• Łatwe zawstydzanie się i skłonność do poczucia winy i wstydu
• Brak zdolności do empatii
• Trudności w zaufaniu innym
• Wysoki poziom osądzania/krytycyzmu lub obwiniania siebie i innych
• Częste uczucia zmartwienia, nadmierne obawy i niezadowolenie
• Uczucie potrzeby, aby ludzie się podobali
• Trudność w proszeniu o pomoc lub wsparcie
• Gniew skierowany na siebie i gniew na innych
• Uczucie bycia oszustem, ukrywanie się za maską; lub uczucie odłączenia od siebie
• Perfekcjonizm z ostrą wrażliwością na uczucia porażki
• Wrażliwość na uczucia odrzucenia
• Postrzegany przez innych jako zdystansowany, zdystansowany lub arogancki
• Wszechobecne uczucia pustki, nieszczęścia lub braku radości

Tłumienie emocji lub bycie odłączonym od emocji ma fizyczne konsekwencje, o których wielu nie wie. Zwiększa stres w naszym organizmie i zwiększa szanse na choroby serca i cukrzycę. Wpływa na nasz system odpornościowy, narażając nas na choroby, sztywne stawy i osłabienie kości. Najnowsze badania wykazują również silny związek pomiędzy unikaniem emocji lub odcięciem się od nich a słabą pamięcią. Osoby, które regularnie tłumią swoje emocje, mogą mieć trudności w komunikacji z innymi. Thomas, wspomniany wcześniej, może dorastać, mając trudności z odbieraniem wskazówek społecznych, werbalnych i niewerbalnych w codziennych rozmowach, co naraża go na poczucie opuszczenia lub niezrozumienia w sytuacjach społecznych.

Zaniedbanie emocjonalne w relacjach intymnych osób dorosłych

Zaniedbanie emocjonalne ma ogromny wpływ na jakość i trwałość relacji intymnych osób dorosłych. Niestety, zaniedbanie emocjonalne jest również powszechne.

Pary często uczęszczają Couples Counselling chcąc poprawić na ich umiejętnościach komunikacyjnych. Ich frustracje mają podobny temat: Oni po prostu nie mogą rozwiązać różnice lub konflikty, które mają tendencję do wznawiania ponownie i ponownie. Jest to w dużej mierze spowodowane tym, że partnerzy nie dostrzegają emocjonalnych wskazówek i nie potrafią zauważyć, uczestniczyć i reagować w odpowiednim czasie. Dodatkowo, kiedy jeden lub obaj partnerzy angażują się w regularne unikanie emocji, po prostu kończą na intelektualnych argumentach, skupiając się na faktach, a nie na bardziej wrażliwych emocjach.

Podstawowy przykład. Jane miała długi i trudny dzień w biurze, ponieważ usłyszała, że wkrótce niektórzy ludzie zostaną zwolnieni. Wsiadając do samochodu ze swoim mężem Markiem, pierwszą rzeczą, jaką powiedziała, było to, że boi się, że może stracić pracę. Następnie Jane spojrzała na godzinę i dodała, że obawia się, że ich niania będzie zła, jeśli znowu się spóźnią. Tymczasem Mark był pełen energii i podekscytowany, chciał opowiedzieć o tym, jak otrzymał świetną ocenę za ten rok. Jane zapytała Marka: „Słyszałeś mnie?” Zamiast przyjąć do wiadomości wiadomość Jane o możliwej utracie pracy, Mark odpowiedział: „Dobrze, będę jechał szybciej”. Mark zauważył wtedy zły wyraz twarzy Jane i zanim zdążyła powiedzieć kolejne słowo, rzucił obronnie: „O co ci chodzi?” Jane poczuła się pozbawiona wsparcia i osamotniona w swoich obawach.

Czy Mark zamierzał to zrobić, czy nie, jego zachowanie było emocjonalnym zaniedbaniem. Nie zauważył, nie wziął pod uwagę i nie zareagował odpowiednio na zmartwienie i niepokój Jane. Dodatkowo zaoferował swoje własne uczucia podniecenia z powodu własnej pracy w czasie, gdy Jane potrzebowała jego wsparcia i zapewnienia. Jego oferta szybszej jazdy mogła być odpowiedzią na potrzebę niani, ale nie było w niej mowy o uczuciach i potrzebach emocjonalnych Jane. Wreszcie, gdy zobaczył twarz Jane, zachował się defensywnie i jeszcze bardziej odsunął od siebie potrzebę Jane, by dodać jej otuchy i pocieszyć ją.

Inną formą zaniedbania emocjonalnego jest „ciche traktowanie”. Kiedy partner emocjonalnie wycofuje się w milczenie, można powiedzieć, że manipuluje drugą osobą, aby zmienić swoje zachowanie lub karze drugiego partnera za postrzegane złe postępowanie. Niestety, „ciche traktowanie” może mieć podobny wpływ na fizjologię dorosłego partnera, jak emocjonalne zaniedbanie na rosnące dziecko.

Nawet jako dorośli, nasze mózgi są twardo okablowane, aby interpretować ten rodzaj emocjonalnego wstrzymania jako odrzucenie. Odrzucenie jest bolesne. W rzeczywistości ten rodzaj doświadczenia aktywuje te same receptory bólu w mózgu, które są uruchamiane przez uraz fizyczny. Uczucie odrzucenia i opuszczenia wysyła sygnał do części amygdali naszego mózgu, która wyzwala intensywny strach – strach, że nie jesteśmy wystarczająco dobrzy, nieakceptowani lub niewartościowi. To właśnie w takich chwilach najbardziej potrzebujemy naszego partnera. Niestety, jeśli nasz partner nie zauważa, nie uczestniczy i nie reaguje w odpowiednim czasie, z czasem zaczynamy czuć się niepewnie i niebezpiecznie w związku. Zaczynamy czuć, że nie możemy polegać na naszym partnerze.

Jest tam emocjonalne zaniedbanie w twoim związku? Niektóre oznaki zaniedbania emocjonalnego w związkach dorosłych

• Twoją osobą „do towarzystwa” jest przyjaciel lub inna osoba, a nie partner
• Brak jasności co do tego, czego twój partner chce od ciebie
• Uczucie bycia „samotnym” w twoim związku
• Brak Pragnienie angażowania się w działania społeczne jako para
• Przedkładanie okresów samotności nad czas spędzany z partnerem
• Trudności w samouspokajaniu się w obliczu stresu lub konfliktu
• Twój partner zamyka się lub wycofuje, gdy poruszasz pewne kwestie
• Podatność na „odrętwienie”, lub ignorowania i tłumienia swoich uczuć
• Łatwo się przytłaczasz; Poczucie bezradności/bezsilności
• Nadmierne poczucie potrzeby kontrolowania partnera, finansów itp
• Przeżywanie stałych uczuć braku przynależności w kontaktach z rodziną i przyjaciółmi
• Tendencja do odwlekania planów, tj.e., posiadanie dzieci, podróże, ustawianie długoterminowych celów
• Uczucie, że nie możesz być sobą ze swoim partnerem

Tak jak funkcją rodziców jest zapewnienie emocjonalnego dostrojenia i emocjonalnej reaktywności, konieczne jest, aby nasz partner zapewnił emocjonalne połączenie dla zdrowego związku. Nasze potrzeby bycia zauważonym i uczęszczanym są naturalnymi potrzebami przywiązania. Ludzie nigdy nie wyrastają z potrzeby dla znaczącej innej osoby, aby mieć nasze plecy.

Jako Relationship Counsellor i Marriage Counsellor, często zadaję pytania dotyczące tła każdego partnera. Wiele par twierdzi, że miały idealne dzieciństwo. Niektóre nawet twierdzą, że niewiele pamiętają o jakichkolwiek niepokojących zdarzeniach. Z drugiej strony, wyrażają oni głębokie poczucie bycia niezrozumianym, czucia się pod presją lub przytłoczonym wymaganiami partnera. Opisują doświadczanie niepokoju lub depresji, a także obawy przed odrzuceniem lub porzuceniem. Nieuchronnie, w miarę poznawania pary, odkrywam, że jedno lub oboje partnerów doświadczyło w dzieciństwie jakiejś formy zaniedbania emocjonalnego. Nawet w najbogatszych rodzinach (a czasem szczególnie w tych najbogatszych, gdzie dzieci są widziane, a nie słyszane), potrzeby emocjonalne dzieci nie były odpowiednio zaspokajane.

Połączenie emocjonalne to nie tylko dzielenie się pozytywnymi uczuciami ciepła czy sympatii. Oznacza również, że kiedy pojawiają się problemy, jesteś w stanie powstrzymać niewygodne uczucia, ufając, że jako jednostka i para możesz się zdenerwować, a mimo to przepracować problemy z nienaruszonym poczuciem siebie i związku. Emocjonalny związek zawiera dzielenie czulszych, surowych i wrażliwych części my, tak jak uczucia samotność, strach nasz swój nieadekwatność, i nasz wielki strach wszystko – odrzucenie i porzucenie.

Niektóre pary mogą spędzić wiele lat w niespełniającym się związku lub małżeństwie z powodu emocjonalnego zaniedbania i nie do końca rozumieją lub wskazują, dlaczego są nieszczęśliwe. Jest ku temu dobry powód. Tam są żadny jawni znaki emocjonalny zaniedbanie. W obraźliwych związkach (czy to fizycznych czy emocjonalnych), znaki są jasne, ponieważ zachowania partnera naruszającego są jawne. W przeciwieństwie do tego, ponieważ zaniedbanie emocjonalne wiąże się z zaniechaniem działania, jest ono ukryte, niewidoczne dla niewprawnego oka lub ucha. Zaniedbujący emocjonalnie partner lub współmałżonek, który nie krytykuje i nie atakuje słownie, nie narzeka i nie poniża, nie wybucha gniewem i nie nęka, nie przejawia żadnej formy agresji. Trudno jest wskazać na zaniedbującego emocjonalnie partnera, bo przecież on/ona „nie robi nic złego”. To sprawia, że trudniej, dużo trudniej, zidentyfikować, czego brakuje lub co jest nie tak w związku.

Nawiasem mówiąc, w ciągu wielu lat pracy z parami, stwierdziłam, że trudniej jest pomóc parom, które się nie kłócą. Moim zdaniem, brak walki jest albo oznaką emocjonalnego zmęczenia, traumy lub oznaką emocjonalnego zaniedbania. Kłótnie mogą nie być skutecznym sposobem na zaspokojenie swoich potrzeb, jednak oznaczają zainteresowanie i intencję połączenia.

Dorośli, którzy doświadczyli emocjonalnego zaniedbania w dzieciństwie mają tendencję do demonstrowania spójnych wzorców wycofywania się ze stresu i konfliktu codziennego życia, czy to w związku, czy poza nim. Sięgają po ucieczkę w uzależnienia (w tym przepracowanie, zachowania otępiające, takie jak nadmierne picie/ przejadanie się/ nadmierne ćwiczenia fizyczne lub nadmiar czasu spędzanego przed ekranami) i szukają innych samotnych zajęć, aby się wycofać. Mogą mieć również tendencję do niedostatecznych osiągnięć, pozostawać w pracy, której nie lubią, ale zamrożone nie są w stanie dostrzec innej drogi do zmiany. Ludzie, którzy są w związkach z nimi (ich małżonek, dzieci, lub rodzeństwo) są w lewo uczucie emocjonalnego dystansu lub brak obecności z ich ukochanej osoby.

Czasami dorośli z zaniedbaniem emocjonalnym w dzieciństwie mogą zachowywać się jak dziecko, rzucając napadami złości zamiast być w stanie werbalizować, zwłaszcza jeśli sytuacja wyzwala silne emocje. To jest, gdy zaniedbanie emocjonalne może przekształcić się w emocjonalne nadużycie. Partner zaniedbany emocjonalnie w dzieciństwie nie rozumie własnych emocji i, czując się pozbawiony kontroli, działa w destrukcyjnym gniewie.

Bycie emocjonalnie związanym wymaga działań behawioralnych i fizycznych, jak również emocjonalnych. Całowanie, dotykanie, przytulanie i seks to działania fizyczne, które zwiększają więź emocjonalną, ponieważ nasze ciało wytwarza oksytocynę – hormon, który nas łączy. Związek, w którym występuje zaniedbanie emocjonalne, świadczy o ciągłym braku zaspokojenia potrzeb emocjonalnych partnera. Odmowa seksu po kłótni z partnerem niekoniecznie musi być zaniedbaniem, jednak stały wzorzec odmawiania seksu lub nalegania na spełnienie pewnych warunków można opisać jako zaniedbanie emocjonalne. Jak często słyszeliście to powiedzenie? „Dzieci (lub intymni partnerzy) potrzebują czasu wysokiej jakości… nie ilości”. To jest po prostu nieprawda. Potrzebują obu tych rzeczy. Jedno nie zrekompensuje drugiego.

Rodzice i partnerzy, uświadomcie sobie, że zostaliście wybrani lub wybraliście, aby być najważniejszą osobą w życiu tych, którzy na was liczą. A oni liczą na to, że „pokażecie się” w tej relacji. To jest tak proste jak to. W ten sposób, emocjonalne zaniedbanie może być postrzegane jako brak emocjonalnego 'pokazania się' dla twoich bliskich.

Pytaj siebie – Czy twój partner jest twoim 'go to' osobą dla emocjonalnego wsparcia? Czy może zamiast partnera szukasz swoich bliskich przyjaciółek, kumpli z klubu krykieta, BFF (najlepszej przyjaciółki na zawsze) lub mamy? Czy może zwracasz się do wewnątrz, wchodzisz do swojej własnej bańki, aby poczuć się komfortowo, wierząc, że nikt tak naprawdę cię nie rozumie i nie może być tam dla ciebie?

Uczucie osamotnienia jest największą czerwoną flagą emocjonalnie zaniedbującego partnera. Poczucie osamotnienia jest niewygodne, gdy ma się partnera. To nie tylko budzi zwątpienie w siebie, ale jest namacalnym niedopasowaniem. Z jednej strony, masz partnera, który jest inteligentny, ma dobre poczucie humoru, jest hojny i uprzejmy, dzieli z tobą wspólne cele i zainteresowania – a mimo to nadal czujesz się samotny. Jest to dobry związek na powierzchni, ale brakuje mu emocjonalnej substancji.

Emocjonalne połączenie jest kręgosłupem związku. Bez tego, związek ma pustkę do niego. Ten pustka ma tendencję do echa głośniej w czasach stresu lub konfliktu, właśnie wtedy, gdy emocjonalnie potrzebujesz swojego partnera najbardziej.

Jak Counselling & Psychoterapia Pomaga Emotional Neglect

Wielu klientów widzę, którzy zostali dotknięci przez emocjonalne zaniedbanie są niektóre z najbardziej sympatycznych i uroczych ludzi, których spotkałem. A jednak, czują się najbardziej samotni, nawet gdy są otoczeni przez ludzi i relacje. Są kompetentni, są solą ziemi, dobrymi ludźmi, zazwyczaj osiągają wysokie wyniki, a jednak czują się w jakiś sposób wyparci, odłączeni od siebie i innych. Brakującym krokiem jest zdolność do pełnego odczuwania emocji (pełnego odczuwania siebie), rozumienia swoich emocji (pełnego rozumienia siebie), aby następnie połączyć pozornie różne części w sobie i poczuć się całością.

Rodzice, wasze dzieci zawsze będą was potrzebować i chcieć w swoim życiu, bez względu na to, jak bardzo się zestarzeją. Wciąż jest czas, aby zauważyć, wziąć udział i odpowiedzieć na ich uczucia i potrzeby emocjonalne. Jako doradca rodzinny miałam zaszczyt pomóc dorosłym dzieciom w otwartej rozmowie ze starzejącym się rodzicem. Byłam świadkiem wielu czułych, pełnych miłości chwil, kiedy starzejący się rodzic zadośćuczynił swojemu dorosłemu dziecku. W tych uzdrawiających rozmowach nie chodzi o odkopywanie przeszłości. Chodzi o naprawę przegapionych kroków w związku, aby w przyszłości można było nawiązać miłosne relacje.

Partnerzy, ja może być że twój partner no jest twój 'iść do' osoba po prostu ponieważ on/ona no zna jak być ten osoba dla ciebie. Ja może być że twój partner silni reakcje zapobiegali ciebie od w pełni pokazywać up dla ja i twój związek. Dobrą wiadomością jest to, że tych umiejętności można nauczyć się doświadczalnie poprzez pary lub poradnictwo małżeńskie.

Jeśli zastanawiasz się, czy zaniedbanie emocjonalne z dzieciństwa mogło mieć na ciebie wpływ, bądź proaktywny i znajdź dostrojonego indywidualnego doradcę, psychologa lub psychoterapeutę, który pomoże ci odkryć twoje stłumione lub odłączone emocje. Twoje emocje mogą stać się twoim nowym kompasem w odkrywaniu „całości” ciebie. Uświadomisz sobie, jak bardzo możesz być obecny dla siebie & innych. A co ważniejsze, jak bardzo liczą się twoje potrzeby emocjonalne i jak bardzo ty się liczysz.