19 września 1881 roku prezydent James A. Garfield, który piastował swój urząd niespełna cztery miesiące, umiera na skutek ran zadanych mu przez zamachowca 80 dni wcześniej, 2 lipca.
Zabójcą Garfielda był adwokat i polityk Charles Guiteau. Guiteau był stosunkowo obcy prezydentowi i jego administracji w czasach, gdy stanowiska federalne były rozdawane na zasadzie „kto kogo zna”. Kiedy jego prośby o nominację zostały zignorowane, wściekły Guiteau prześladował prezydenta, przysięgając zemstę.
2 lipca 1881 roku rano Garfield udał się na stację Baltimore and Potomac Railroad w drodze na krótkie wakacje. Gdy szedł przez stację w kierunku czekającego pociągu, Guiteau zaszedł prezydenta od tyłu i oddał dwa strzały. Pierwsza kula trafiła Garfielda w ramię, druga utkwiła poniżej trzustki. Lekarze podjęli kilka nieudanych prób usunięcia kuli, podczas gdy Garfield leżał w sypialni w Białym Domu, obudzony i cierpiący. Alexander Graham Bell, który był jednym z lekarzy Garfielda, próbował użyć wczesnej wersji wykrywacza metalu, aby znaleźć drugą kulę, ale nie udało mu się to.
Historyczne relacje różnią się co do dokładnej przyczyny śmierci Garfielda. Niektórzy uważają, że zabiegi jego lekarzy – w tym podawanie chininy, morfiny, brandy i kalomelu oraz karmienie go przez odbyt – mogły przyspieszyć jego zgon. Inni utrzymują, że Garfield zmarł z powodu zaawansowanej już choroby serca. Na początku września Garfield, który przechodził rekonwalescencję w nadmorskim ośrodku w New Jersey, wydawał się wracać do zdrowia. Zmarł 19 września. Raporty z autopsji mówiły wówczas, że ciśnienie z jego wewnętrznej rany spowodowało powstanie tętniaka, który był prawdopodobną przyczyną śmierci.
Guiteau został uznany za zdrowego przez ławę przysięgłych, skazany za morderstwo i powieszony 30 czerwca 1882 roku. Kręgosłup Garfielda, w którym widać dziurę po kuli, jest przechowywany jako historyczny artefakt w Narodowym Muzeum Zdrowia i Medycyny w Waszyngtonie.