Lipoliza tkanki tłuszczowej jest procesem katabolicznym prowadzącym do rozpadu triglicerydów zmagazynowanych w komórkach tłuszczowych i uwolnienia kwasów tłuszczowych i glicerolu. Ostatnie prace ujawniły, że lipoliza nie jest prostym szlakiem metabolicznym stymulowanym przez katecholaminy i hamowanym przez insulinę. Pojawiły się nowe odkrycia dotyczące endokrynnej i parakrynnej regulacji lipolizy oraz molekularnych mechanizmów hydrolizy triglicerydów. Katecholaminy modulują lipolizę poprzez lipolityczny beta-adrenoceptor i antylipolityczny alfa2-adrenoceptor. Ostatnie badania pozwoliły na lepsze zrozumienie względnego udziału obu typów receptorów i dostarczyły dowodów na zaangażowanie in vivo alfa2-adrenoceptorów w fizjologiczną kontrolę lipolizy podskórnej tkanki tłuszczowej. Zastanawiającą obserwacją jest charakterystyka szczątkowej lipolizy indukowanej katecholaminami u myszy z niedoborem beta-adrenoceptorów. Scharakteryzowano nowy system lipolityczny w ludzkich komórkach tłuszczowych. Peptydy natriuretyczne stymulują lipolizę poprzez szlak zależny od cGMP. Istniej± także inne szlaki lipolityczne aktywne w ludzkich komórkach tłuszczowych, których znaczenie nie jest w pełni poznane. Czterdzieści lat po opisaniu antylipolitycznego działania kwasu nikotynowego zidentyfikowano jego receptory. Adrenomedulina produkowana przez adipocyty wywiera efekt antylipolityczny poprzez mechanizm pośredni z udziałem tlenku azotu. Szczegóły molekularne reakcji lipolitycznej nie są do końca poznane. Rola lipaz została ponownie oceniona dzięki sklonowaniu lipazy triglicerydowej tkanki tłuszczowej. Wydaje się, że lipaza wrażliwa na hormony jest główną lipazą w lipolizie stymulowanej katecholaminami i peptydami natriuretycznymi, podczas gdy lipaza trójglicerydowa tkanki tłuszczowej pośredniczy w hydrolizie trójglicerydów podczas lipolizy podstawowej. Translokacja hormonowrażliwej lipazy związanej z białkiem wiążącym lipidy adipocytów do kropli lipidowych wydaje się być ważnym etapem podczas aktywacji lipolizy. Reorganizacja powłoki kropli lipidowych przez perilipiny ułatwia dostęp enzymu. Rola innych białek oddziałuj±cych z lipidami w lipolizie jest wci±ż niejasna. Białka biorące udział w procesie lipolizy stanowią cele farmakologiczne w leczeniu otyłości i zespołu metabolicznego. Najstarszym przykładem jest kwas nikotynowy (niacyna) stosowany jako lek hipolipidaemizujący. Pierwsze podejście polega na zastosowaniu cząsteczek stymulujących lipolizę i utlenianie uwolnionych kwasów tłuszczowych w celu zmniejszenia zapasów tłuszczu. Drugie podejście polega na przewlekłym hamowaniu lipolizy w celu obniżenia poziomu kwasów tłuszczowych w osoczu, co jest główną cechą zespołu metabolicznego.